خلد برین (ایران در روزگار صفویان): تفاوت میان نسخه‌ها

با توجه به اين كه فعلا نسخه اصلى كتاب در دست نيست، تاريخ تاليف اثر را بايد منوط به نقل كتاب استورى دانست كه سال 1078 را ذكر مى‌كند. هر چند كه صاحب الذريعه سال‌هاى 1071 و 1101 را ذكر مى‌كند. اين مطلب با توجه به امكان وجود نسخه‌هاى ديگرى از اين كتاب كه ممكن است، وجود داشته باشد؛ ولى هنوز معرفى نشده‌اند، مى‌تواند معتبر باشد.

اين مسئله را بايد در تاريخ تحرير آن و پيشه دربارى نويسنده دانست كه بنا بر مقتضيات موجود و نيز با توجه به مقام نويسنده در امور شعر و ادبيات و تفسير صورت گرفته است. ويژگى مهم كتاب ارائه وقايع به صورتى بى‌طرفانه و همراه با مضمونى انتقادى مى‌باشد؛ از آن جمله در حديقه سوم در شرح جلوس اسماعيل ميرزاى ثانى و قتل شاهزادگان صفوى نيز گاه و بى‌گاه در ذكر درگيرى‌هاى شخصى امراى طوايف مختلف، به بهانه‌هاى گوناگون چنين روندى قابل مشاهده است.

5. وجود واژه‌ها و اصطلاحات مربوط به امور ديوانى و دربارى و غيره؛ از جمله: قلعه شمل و مينا در كرمان، قادرغه، قاليان، بارحه (از انواع سلاح‌ها)، بادنه، بادليج (نوعى سلاح)، سنگ قزغان (نوعى اسلحه)، پنج نوبت سلطنت، حوض كوثر در خرزويل (نام مكان)، سفره‌چى باشى گرى، چرخباشى گرى، خليفه الخلفايى، موقوفات غازانى، لرستان فيلى (نام مكان)، چغل‌كشى، بلند آوازان و جارچيان، لشكرنويس، ضابطه‌نويس، صاحب توجيه ديوان اعلى، اوراجه‌نويس، پيشكش‌نويس، قيچاپخانه، ركابخانه، مشرف طويله، شترخان، سياه‌پوشان استر آباد، قلعچه (نوعى وسيله دفاعى) دوشلكات و رسومات، تاخت و تالكان، قابله و اتكه، چهار تب طلادوز، مرتبه سولدوشى، طوى آلوشى، طرز دانان(مربوط به امور سفرا)، هفت زيبايى، رسم نوا، بيلدران، قرداشى (لقب)، مقر زرد (شيراز)كركراق، كركراقان، گنجور، سرداشى (لقب)، يولداشى (سمت)، به رسم قباد و آيين اسكندر، قزاقانه.

[[رده:تاریخ]]

[[رده:تاریخ ایران]]