۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
واعظ استرآبادی، سلطان‌حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'دستنوشت' به 'دستنوشت'
جز (جایگزینی متن - 'رده:25 فروردین الی 24 اردیبهشت' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'دستنوشت' به 'دستنوشت') |
||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
از چند اثرى كه از سلطان حسين مى‌شناسیم، چنين برمى‌آيد كه وى- همسو با پيشه واعظى و اندرزگويى‌اش- بيشتر در كار نگارش كتاب‌ها و رساله‌هايى بوده است كه به كار عموم بيايد و شمار فراوانى از مردمان باسواد- و نه لزوماً متخصصان علوم دينى- مخاطبان اين آثار باشند<ref>همان، ص242</ref> | از چند اثرى كه از سلطان حسين مى‌شناسیم، چنين برمى‌آيد كه وى- همسو با پيشه واعظى و اندرزگويى‌اش- بيشتر در كار نگارش كتاب‌ها و رساله‌هايى بوده است كه به كار عموم بيايد و شمار فراوانى از مردمان باسواد- و نه لزوماً متخصصان علوم دينى- مخاطبان اين آثار باشند<ref>همان، ص242</ref> | ||
دستنوشت دو كتاب «نصيحه المتشرعين»- به تازى- و «دستور الوزراء»- به فارسى- از همين سلطان حسين در مجلدى كه به سال 1145ق نادرشاه افشار آن را وقف كرده است، در كتابخانه آستان قدس رضوى(ع) نگاهدارى مى‌شود. اين «دستور الوزراء» را كه نگارشى كم حجم است و در واقع نصيحت‌نامه‌اى است به مقربان پادشاهان- از جمله وزراء-، آقاى اسماعيل واعظ جوادى به سال 1345ش در تهران در سلسله منشورات بنياد فرهنگ ايران به چاپ رسانيده است<ref>همان</ref> | |||
ترجمه «رساله سعديه»ى [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] را نيز كه از همين سلطان حسين است، آقاى اوجبى، به سال 1382ش در تهران در سلسله انتشارات همايش بين‌اللملى قرطبه و اصفهان به چاپ سپرده‌اند<ref>همان، ص242- 243</ref> | ترجمه «رساله سعديه»ى [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] را نيز كه از همين سلطان حسين است، آقاى اوجبى، به سال 1382ش در تهران در سلسله انتشارات همايش بين‌اللملى قرطبه و اصفهان به چاپ سپرده‌اند<ref>همان، ص242- 243</ref> | ||
دو كتاب فارسى «تحفة المؤمنين» (در اصول دين و عبادات و مواعظ) و «ذخائر الواعظين» (در اخلاق و مواعظ و معارف)، هر دو از استرآبادى، نزد مرحوم حاج ملا على خيابانى تبريزى، صاحب «وقائع الأيام»، موجود بوده است<ref>همان، ص243</ref>سلطان حسين «ضوابط الرضاع» [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] را نيز در ساله‌هاى 1077 و 1078ق به فارسى ترجمه كرده كه | دو كتاب فارسى «تحفة المؤمنين» (در اصول دين و عبادات و مواعظ) و «ذخائر الواعظين» (در اخلاق و مواعظ و معارف)، هر دو از استرآبادى، نزد مرحوم حاج ملا على خيابانى تبريزى، صاحب «وقائع الأيام»، موجود بوده است<ref>همان، ص243</ref>سلطان حسين «ضوابط الرضاع» [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] را نيز در ساله‌هاى 1077 و 1078ق به فارسى ترجمه كرده كه دستنوشت آن در كتابخانه دانشگاه تهران هست<ref>همان</ref> | ||
وى در آثار خويش، از شرحى كه بر رساله «اعتقادات» [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] نوشته و نيز شرحى كه بر باب حادى‌عشر نوشته، ياد كرده است<ref>همان</ref> | وى در آثار خويش، از شرحى كه بر رساله «اعتقادات» [[ابن‌بابویه، محمد بن علی|ابن بابويه]] نوشته و نيز شرحى كه بر باب حادى‌عشر نوشته، ياد كرده است<ref>همان</ref> | ||