پرش به محتوا

دیوان رایج سیالکوتی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [['
جز (جایگزینی متن - 'رده:سال97-1تیر الی31' به '')
جز (جایگزینی متن - '}} [[' به '}} [[')
 
(۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =ديوان
| عنوان‌های دیگر =ديوان
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[رایج‌ سیالکوتی، میرمحمدعلی بن‌ دوست‌محمد]] (نویسنده)
[[رایج‌ سیالکوتی، میر محمدعلی بن‌ دوست‌‌محمد]] (نویسنده)


[[ظفر، محمد سرفراز]] (مصحح)
[[ظفر، محمد سرفراز]] (مصحح)
خط ۲۰: خط ۲۰:
| شابک =
| شابک =
| تعداد جلد =1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =28615
| کتابخوان همراه نور =28615
| کتابخوان همراه نور =28615
| کد پدیدآور =18536
| کد پدیدآور =18536
خط ۲۷: خط ۲۷:
}}
}}
   
   
'''دیوان رایج سیالکوتی'''، مجموعه اشعار [[رایج‌ سیالکوتی، میرمحمدعلی بن‌ دوست‌محمد|میر محمدعلی رایج سیالکوتی]] (متوفی 1150ق/1737م) است که با تصحیح [[ظفر، محمد سرفراز|محمد سرفراز ظفر]]، به چاپ رسیده است.
'''دیوان رایج سیالکوتی'''، مجموعه اشعار [[رایج‌ سیالکوتی، میر محمدعلی بن‌ دوست‌‌محمد|میر محمدعلی رایج سیالکوتی]] (متوفی 1150ق/1737م) است که با تصحیح [[ظفر، محمد سرفراز|محمد سرفراز ظفر]]، به چاپ رسیده است.


==انگیزه تألیف==
==انگیزه تألیف==
خط ۳۸: خط ۳۸:


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
مقدمه نخست، به این نکته اشاره دارد که تاکنون نام [[رایج‌ سیالکوتی، میرمحمدعلی بن‌ دوست‌محمد|میر محمدعلی سیالکوتی]]، فقط در تذکره‌ها و کتب تاریخ زبان فارسی یافت می‌شد، اما به کوشش مصحح کتاب که از استادان زبان و ادبیات فارسی پاکستان است، دیوان رایج عرضه شده و روشن می‌شود که هنوز چهره‌ها و آثار درخشانی از زبان فارسی در این سرزمین، وجود دارد که ناشناخته است.<ref>ر.ک: مقدمه اول، صفحه نه - ‎ده</ref>.
مقدمه نخست، به این نکته اشاره دارد که تاکنون نام [[رایج‌ سیالکوتی، میر محمدعلی بن‌ دوست‌‌محمد|میر محمدعلی سیالکوتی]]، فقط در تذکره‌ها و کتب تاریخ زبان فارسی یافت می‌شد، اما به کوشش مصحح کتاب که از استادان زبان و ادبیات فارسی پاکستان است، دیوان رایج عرضه شده و روشن می‌شود که هنوز چهره‌ها و آثار درخشانی از زبان فارسی در این سرزمین، وجود دارد که ناشناخته است.<ref>ر.ک: مقدمه اول، صفحه نه - ‎ده</ref>.


مصحح در مقدمه خود، ضمن‎ بررسی زندگی‌نامه شاعر، سروده‌های او را با‎ پاره‌ای‎ از‎ ابیات‎ هم‎‎عصرانش‎ چون بیدل و ناصرعلی و آفرین مقایسه کرده و به‌خصوص مضامین اشعار شاعر را تجزیه و تحلیل کرده و برخی از مضامین اجتماعی را از آنها بیرون کشیده است. به گفته وی‎ سبک رایج، سبکی پیچیده و پرابهام و پر از تشبیهات است و صنایع بدیعی به‌وفور در آنها به‌کار گرفته شده است.<ref>ر.ک: آل داود، سید علی، ص72</ref>.
مصحح در مقدمه خود، ضمن‎ بررسی زندگی‌نامه شاعر، سروده‌های او را با‎ پاره‌ای‎ از‎ ابیات‎ هم‎‎عصرانش‎ چون بیدل و ناصرعلی و آفرین مقایسه کرده و به‌خصوص مضامین اشعار شاعر را تجزیه و تحلیل کرده و برخی از مضامین اجتماعی را از آنها بیرون کشیده است. به گفته وی‎ سبک رایج، سبکی پیچیده و پرابهام و پر از تشبیهات است و صنایع بدیعی به‌وفور در آنها به‌کار گرفته شده است.<ref>ر.ک: آل داود، سید علی، ص72</ref>.
خط ۸۵: خط ۸۵:


هواگیر شدن:
هواگیر شدن:
{{شعر}}{{ب|''هر سحر در چمن شوق توام چون طاووس ''|2='' داغ‎های دل بی‌تاب هواگیر شود''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان</ref>.
{{شعر}}{{ب|''هر سحر در چمن شوق توام چون طاووس ''|2='' داغ‎های دل بی‌تاب هواگیر شود''<ref>ر.ک: همان</ref>}}{{پایان شعر}}


سبک شعر رایج، پیچیده و پرابهام است و دارای همه خصوصیات و صناعات ادبی می‌باشد که در آن زمان در شعر فارسی متداول بوده است؛ به‌عنوان مثال، به نمونه‌هایی از صناعات ادبی در شعر او اشاره می‌شود:
سبک شعر رایج، پیچیده و پرابهام است و دارای همه خصوصیات و صناعات ادبی می‌باشد که در آن زمان در شعر فارسی متداول بوده است؛ به‌عنوان مثال، به نمونه‌هایی از صناعات ادبی در شعر او اشاره می‌شود:
خط ۱۱۶: خط ۱۱۶:
#:{{ب|''به معنی وارس و طرز کلامش بین و تحسین کن''|2=''که رایج در سخن‌سازان سراپا افتخار افتد''}}
#:{{ب|''به معنی وارس و طرز کلامش بین و تحسین کن''|2=''که رایج در سخن‌سازان سراپا افتخار افتد''}}
#:{{ب|''شه معنی سپاهم شهرتم تخت روان باشد''|2=''به هر محفل که می‌خوانند شعرم غلغل کوس است''}}
#:{{ب|''شه معنی سپاهم شهرتم تخت روان باشد''|2=''به هر محفل که می‌خوانند شعرم غلغل کوس است''}}
#:{{ب|''کهنه‌پیرم رایج اما از توانایی فکر''|2=''زین کلام تازه و تر نوجوانی گشته‌ام''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه بیست‌وهشت - ‎سی</ref>.
#:{{ب|''کهنه‌پیرم رایج اما از توانایی فکر''|2=''زین کلام تازه و تر نوجوانی گشته‌ام''<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، صفحه بیست‌وهشت - ‎سی</ref>}}{{پایان شعر}}
در دیوان رایج، اشعار عرفانی نیز وجود دارد. وی ادعا می‌کند که هرچه می‌گوید، از زبان مولوی رومی است، اما نمی‌خواهد بگوید که من چون مولوی روم هستم:{{شعر}}{{ب|''در نکته‌های وحدت من سرسری مبین''|2=''حرف از زبان مولوی روم می‌رود''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌ویک - ‎سی‌وسه</ref>.
در دیوان رایج، اشعار عرفانی نیز وجود دارد. وی ادعا می‌کند که هرچه می‌گوید، از زبان مولوی رومی است، اما نمی‌خواهد بگوید که من چون مولوی روم هستم:{{شعر}}{{ب|''در نکته‌های وحدت من سرسری مبین''|2=''حرف از زبان مولوی روم می‌رود''<ref>ر.ک: همان، صفحه سی‌ویک - ‎سی‌وسه</ref>}}{{پایان شعر}}


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
خط ۱۳۳: خط ۱۳۳:


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
 
[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
   
   
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش