۱۰۶٬۲۸۴
ویرایش
ابن فورک، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'رده:اسفند(98)' به '') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''ابن فورَك، ابوبكر محمد بن حسن بن فورك انصارى اصفهانى''' ( | '''ابن فورَك، ابوبكر محمد بن حسن بن فورك انصارى اصفهانى''' (متوفای 406ق / 1015م)، متكلم، فقيه، مفسر، اديب و واعظ اشعرى شافعى بوده است. [[سمعانی، عبدالکریم بن محمد |سمعانى]] در «[[الأنساب]]» فورك را به ضم «فاء» و فتح «راء» ضبط كرده و گفته است كه فورك نام جد جماعتى است كه به او منسوب هستند و «فوركى» خوانده مى‌شوند. [[مرتضی زبیدی، محمد|صاحب «تاج العروس»]] این نام را بر وزن «فَوفَل» ضبط كرده است. | ||
==مذهب== | ==مذهب== | ||
ابن فورك در فقه پيرو مذهب شافعى بود و به همین جهت، | ابن فورك در فقه پيرو مذهب شافعى بود و به همین جهت، «سبکی» شرح حال او را در «طبقات الشافعية» آورده است، اما ابن قُطْلوبُغا در «تاريخ التراجم في طبقات الحنفية» (ص 62) او را از فقهاى حنفيه شمرده است. شايد ذكر نام ابن فورك در طبقات حنفيان به سبب کتابى باشد كه وى در شرح کتاب «العالم و المتعلّم» ابوحنيفه نوشته است. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
ابن فورك تحصيلات خود را در اصفهان آغاز كرده است. از خود او نقل شده است كه در اصفهان نزد فقيهى درس مى‌خوانده است، روزى معنى حديث «الحجر يمین اللّه في الأرض» را از آن فقيه پرسيد، وى نتوانست پاسخ درستى بدهد و ابن فورك ناچار از یکى از علماى كلام معنى این حديث را پرسيد و جواب قانع‌كننده‌اى دريافت داشت و ازآن‌پس، تصمیم به ياد گرفتن علم كلام گرفت. ابن فورك سال‌ها پس از این واقعه کتابى با عنوان «مشكل الحديث» نوشت و حديث مذكور را در آن تفسير كرد. | ابن فورك تحصيلات خود را در اصفهان آغاز كرده است. از خود او نقل شده است كه در اصفهان نزد فقيهى درس مى‌خوانده است، روزى معنى حديث «الحجر يمین اللّه في الأرض» را از آن فقيه پرسيد، وى نتوانست پاسخ درستى بدهد و ابن فورك ناچار از یکى از علماى كلام معنى این حديث را پرسيد و جواب قانع‌كننده‌اى دريافت داشت و ازآن‌پس، تصمیم به ياد گرفتن علم كلام گرفت. ابن فورك سال‌ها پس از این واقعه کتابى با عنوان «مشكل الحديث» نوشت و حديث مذكور را در آن تفسير كرد. | ||
«سبک ى» مى‌گوید: ابن فورك كلام اشعرى را در عراق از ابوالحسن باهِلى فراگرفته است. ابن فورك با باقلانى و ابواسحاق اسفراينى ( | «سبک ى» مى‌گوید: ابن فورك كلام اشعرى را در عراق از ابوالحسن باهِلى فراگرفته است. ابن فورك با باقلانى و ابواسحاق اسفراينى (متوفای 418ق) به درس ابوالحسن باهلى حاضر مى‌شده‌اند و این هفته‌اى یک بار در روزهاى جمعه بوده است. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى ( | ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى (متوفای 370ق)، شاگرد مستقيم اشعرى در بغداد ياد گرفته بود. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] (متوفای 405) گفته است كه ابن فورك در بصره و بغداد سماع حديث كرده است. او مسند طيالسى را از ابومحمد عبدالله بن جعفر بن احمد بن فارس اصبهانى (متوفای 346ق) استماع كرده و نيز از قاضى ابوبكر احمد بن محمود بن زكريا بن خُرّزاذ اهوازى (متوفای 356ق) حديث ياد گرفت. | ||
[[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن ابراهیم بن عبدالله ديبلى ساكن مكّه بود و در 322ق، وفات يافته است؛ بنابراین بعيد مى‌نمايد كه ابن فورك از او حديث شنيده باشد. | [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن ابراهیم بن عبدالله ديبلى ساكن مكّه بود و در 322ق، وفات يافته است؛ بنابراین بعيد مى‌نمايد كه ابن فورك از او حديث شنيده باشد. | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
1. ابوالقاسم عبدالكريم بن هوازن بن عبدالملك بن طلحه قُشيرى ( | 1. ابوالقاسم عبدالكريم بن هوازن بن عبدالملك بن طلحه قُشيرى (متوفای 465ق)، صاحب تأليفات مشهور و از جمله «الرسالة»؛ | ||
2. احمد بن حسین بن على بن عبدالله نيشابورى خسروجِردى، معروف به [[بیهقی، احمد بن حسین|ابوبكر بيهقى]] ( | 2. احمد بن حسین بن على بن عبدالله نيشابورى خسروجِردى، معروف به [[بیهقی، احمد بن حسین|ابوبكر بيهقى]] (متوفای 458ق)، صاحب تصانيف مهم و معتبر در حديث؛ | ||
3. طاهر بن حسین بن محمد روقى طوسى، داماد ابن فورك؛ | 3. طاهر بن حسین بن محمد روقى طوسى، داماد ابن فورك؛ | ||
4. ابومنصور محمد بن حسن (يا حسین) بن ابى‌ايوب ايوبى نيشابورى ( | 4. ابومنصور محمد بن حسن (يا حسین) بن ابى‌ايوب ايوبى نيشابورى (متوفای 421ق)، داماد ابن فورك؛ | ||
5. ابوبكر احمد بن على بن عبدالله بن خلف شيرازى؛ | 5. ابوبكر احمد بن على بن عبدالله بن خلف شيرازى؛ | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۷: | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[تفسیر ابن فورک]] | |||
[[مشكل الحديث و بيانه]] | |||
[[شرح العالم و المتعلم]] | [[شرح العالم و المتعلم]] | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۶: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:متکلمان]] | |||
[[رده:ادیبان]] | |||
[[رده:قرآن‌پژوهان]] | |||