۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نو' به 'نو') |
جز (جایگزینی متن - 'تپ' به 'تپ') |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
{{ب|''کهکشانافرازی و کیهانوشی ''|2='' آفتابافروزی و انجمفری''<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>}}{{پایان شعر}}. | {{ب|''کهکشانافرازی و کیهانوشی ''|2='' آفتابافروزی و انجمفری''<ref>ر.ک: همان، ص7-8</ref>}}{{پایان شعر}}. | ||
شاعر این دیوان ارزشمند، انسانی نازکخیال بوده که از هنگامی که قلم به دست گرفته و چامهسرایی را آغاز کرده، جز درباره دردها و آلام مردم، زیباشناسی، دوستیابی، | شاعر این دیوان ارزشمند، انسانی نازکخیال بوده که از هنگامی که قلم به دست گرفته و چامهسرایی را آغاز کرده، جز درباره دردها و آلام مردم، زیباشناسی، دوستیابی، محبتپروری و مشاعره با بزرگان ادب و هنر معاصر خود و اخوانیات و چامههای عاشقانه و چکامههای باارزش ادبی، سخنی نگفته و خلق اثری نکرده است. او در نهایت سادگی و روانی، زیباترین واژهها را استخدام و قشنگترین مضمونها را آفریده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''بیفروغ آید به چشمم چشمه خورشید و ماه''|2='' بینم ار بی روی و مویت رنگ صبح و شام را''}} | {{ب|''بیفروغ آید به چشمم چشمه خورشید و ماه''|2='' بینم ار بی روی و مویت رنگ صبح و شام را''}} |
ویرایش