۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جعفری تبریزی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدتقی جعفری'''(۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ش)، مشهور به علامه جعفری، از علمای شیعه در قرن ۱۵ق، حکیم، فیلسوف، متکلم، فقیه، و اصولی نامدار است. او شاگرد [[مرتضی طالقانی]] بود، و سراسر عمر خود را در تحصیل، تدریس و پژوهش و تحقیق سپری کرد. وی بیش از ۸۰ جلد کتاب تأليف کرده است. [[ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه (علامه جعفری)|شرح نهج‌البلاغه]] و [[تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال‌الدین محمد بلخی (جعفری)|شرح مثنوی معنوی]] از معروف‌ترین آثار اوست. | '''محمدتقی جعفری''' (۱۳۰۴ - ۱۳۷۷ش)، مشهور به علامه جعفری، از علمای شیعه در قرن ۱۵ق، حکیم، فیلسوف، متکلم، فقیه، و اصولی نامدار است. او شاگرد [[مرتضی طالقانی]] بود، و سراسر عمر خود را در تحصیل، تدریس و پژوهش و تحقیق سپری کرد. وی بیش از ۸۰ جلد کتاب تأليف کرده است. [[ترجمه و تفسیر نهج‌البلاغه (علامه جعفری)|شرح نهج‌البلاغه]] و [[تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی جلال‌الدین محمد بلخی (جعفری)|شرح مثنوی معنوی]] از معروف‌ترین آثار اوست. | ||
== ولادت == | == ولادت == | ||
محمدتقی جعفری در مرداد ۱۳۰۴ش/۱۳۴۳ق در محله جمشید آباد/عمو | محمدتقی جعفری در مرداد ۱۳۰۴ش/۱۳۴۳ق در محله جمشید آباد/عمو زین‌الدین تبریز به دنیا آمد. پدرش کریم نام داشت. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت. | او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت. | ||
او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» | او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» [[سبزواری، هادی|حکیم ملاهادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت. | ||
او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد. | او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى. | وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى. | ||
او در 23 سالگى از | او در 23 سالگى از [[شیرازی، محمدکاظم|آیت‌الله محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» را نیز آغاز کرد. | ||
همچنین با مشورت | همچنین با مشورت [[شیرازی، محمدکاظم|آیت‌الله شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود. | ||
استاد جعفرى، حدود 11 سال در نجف اشرف بود و سرانجام به تهران مهاجرت کرد و حدود 4 سال در مدرسه مروى به تدریس «منظومه» و «[[العروة الوثقی]]» پرداخت. وی به‌تدریج، اقشار گوناگون مردم را در دانشگاه‌ها و مساجد و... از سخنان خویش بهره‌مند نمود. | استاد جعفرى، حدود 11 سال در نجف اشرف بود و سرانجام به تهران مهاجرت کرد و حدود 4 سال در مدرسه مروى به تدریس «منظومه» و «[[العروة الوثقی]]» پرداخت. وی به‌تدریج، اقشار گوناگون مردم را در دانشگاه‌ها و مساجد و... از سخنان خویش بهره‌مند نمود. | ||