۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آلاء‌الرحمن في تفسير القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''آلاء الرّحمن فى تفسير القرآن'''، تفسيرى است ناتمام به زبان عربى شامل سه سوره اوّل قرآن كريم يعنى فاتحة الكتاب، بقره، آل عمران و قسمت كمى از سوره نساء، تأليف [[محمد جواد بن حسن بلاغى نجفى]] (1280-1352ق) ، مفسر، فقيه و متكلّم شيعى امامى. | '''آلاء الرّحمن فى تفسير القرآن'''، تفسيرى است ناتمام به زبان عربى شامل سه سوره اوّل قرآن كريم يعنى فاتحة الكتاب، بقره، آل عمران و قسمت كمى از سوره نساء، تأليف [[محمد جواد بن حسن بلاغى نجفى]] (1280-1352ق)، مفسر، فقيه و متكلّم شيعى امامى. | ||
انگيزه مفسر نگارش تفسيرى بوده است كه در عين اختصار، حق مطلب را در تبيين و تفسير مفاهيم و معارف قرآنى ادا كند. | انگيزه مفسر نگارش تفسيرى بوده است كه در عين اختصار، حق مطلب را در تبيين و تفسير مفاهيم و معارف قرآنى ادا كند. | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در مقدمه كتاب همچون حقيقت اعجاز، دلالت آن بر حقانيت پيامبران، تنوّع معجزات، فلسفه‌ى فرستادن قرآن به عنوان يك معجزه براى اعراب جاهلى، امتياز قرآن بر ديگر معجزات از جهات گوناگون تاريخى، استدلالى، نداشتن تضاد و تناقض بررسى شده است. | در مقدمه كتاب همچون حقيقت اعجاز، دلالت آن بر حقانيت پيامبران، تنوّع معجزات، فلسفه‌ى فرستادن قرآن به عنوان يك معجزه براى اعراب جاهلى، امتياز قرآن بر ديگر معجزات از جهات گوناگون تاريخى، استدلالى، نداشتن تضاد و تناقض بررسى شده است. | ||
متن كتاب مشتمل بر مطالب متنوعى است كه از جمله آنهاست: بقاء نفس پس از مرگ، شفاعت، جبر و اختيار، تعدّد زوجات در اسلام، محكمات و متشابهات، وضع انجيل‌ها، نبوّت مسيح، امر به معروف و نهى از منكر، ميراث كلاله، مسائل عول و تعصيب، ميراث پيامبر(ص) ، ازدواج موقّت، حرمت ميگسارى و سابقه آن در اديان پيشين، تيمّم و وضو. | متن كتاب مشتمل بر مطالب متنوعى است كه از جمله آنهاست: بقاء نفس پس از مرگ، شفاعت، جبر و اختيار، تعدّد زوجات در اسلام، محكمات و متشابهات، وضع انجيل‌ها، نبوّت مسيح، امر به معروف و نهى از منكر، ميراث كلاله، مسائل عول و تعصيب، ميراث پيامبر(ص)، ازدواج موقّت، حرمت ميگسارى و سابقه آن در اديان پيشين، تيمّم و وضو. | ||
مؤلف اين تفسير از بحث‌هاى خشك علمى، لغوى، منطقى، فلسفى و كلامى پرهيز كرده است، ولى گاهى، با بهره‌گيرى از روش مزجى در زمينه‌هاى گوناگون، از فلسفه و لغت و روايات براى تبيين يك مفهوم استفاده كرده است. مفسّران پس از وى در ايران از پژوهش‌هاى او بهره گرفته‌اند. | مؤلف اين تفسير از بحث‌هاى خشك علمى، لغوى، منطقى، فلسفى و كلامى پرهيز كرده است، ولى گاهى، با بهره‌گيرى از روش مزجى در زمينه‌هاى گوناگون، از فلسفه و لغت و روايات براى تبيين يك مفهوم استفاده كرده است. مفسّران پس از وى در ايران از پژوهش‌هاى او بهره گرفته‌اند. | ||