شبهات و ردود عقائدية: تفاوت میان نسخه‌ها

از جمله فصول مهم در این کتاب، بحث پیرامون شفاعت است. رای وهابیت در زمینه شفاعت این است که طلب شفاعت از انبیا و صالحین و ملائکه حرام شرک و کفر به خداوند متعال است و کسی که چنین عملی مرتکب شود، ریختن خونش جایز است. نگارنده در پاسخ به چنین توهم پوچی از جانب وهابیت، از طرق مختلفی به پاسخ می‌پردازد. ابتدا با بیان حقیقت مفهومی و اقسام شفاعت به تقریر و رفع شبهه می‌پردازد، سپس در جوابی دیگر بیان می‌دارد که معنای شفاعت چیزی جز دعای شفاعت‎کننده (که پیامبر(ص) و مابقی معصومین(ع) باشند) به درگاه الهی برای طلب غفران و بخشش بندگان یا قضای حوائج ایشان نیست و در واقع شفاعت، نوعی از دعا کردن است. آیا به نظر وهابیان دعا کردن ممنوع است؟ در تأیید این مطلب، روایت نبی مکرم اسلام است که می‌فرماید: «من دعا لأخيه المسلم بظهر الغيب استجيب له» و همین‎طور روایات دیگری به این مضمون که مؤید این مدعاست و همچنین است آیاتی از قرآن کریم، مانند آیه «28 انبیاء» و آیه «28 نوح» که دال بر شفاعت نبی مکرم اسلام(ع) و سایر انبیا از بندگان خداست<ref>ر.ک: همان، ص‎69-90</ref>.

مبحث اول به طرح ادله عقلیه دال بر عصمت امام پرداخته است و اینکه کسی که می‌خواهد جانشین پیامبر معصوم شود خود نیز باید از مقام عصمت برخوردار باشد، نه اینکه مانند خلفای ثلاثه، سابقه کفر داشته و در طول زندگی خطاهای بزرگی مرتکب شده باشد.