|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[ امینی، ابراهیم|آیت‌الله امینی]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[ابن بابویه، محمد بن علی|شیخ صدوق]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR01013.jpg|بندانگشتی| امینی، ابراهیم|175px]] | | [[پرونده:NUR00822.jpg|بندانگشتی|ابن بابویه، محمد بن علی|175px]] |
|
| |
|
| '''ابراهیم حاج‌امینی نجف‌آبادی''' (1304-1399ش)، مجتهد، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری، نائب رئیس وقت مجلس خبرگان، رياست دبيرخانه مجلس خبرگان، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام،، عضويت در جامعه مدرسين حوزه علميه قم، امام جمعه قم، و از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]]، [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله مرعشی نجفی]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]] | | '''ابوجعفر محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى''' (۳۰۵ -۳۸۱ق) معروف به شیخ صدوق و ابن بابویه، از بزرگترین محدّثین قرن چهارم هجری به شمار می‌آید. کتاب من لایحضره الفقیه از کتب اربعه شیعه اثر اوست. |
|
| |
|
| آیت‌الله امینی، سه دورۀ هشت‌ساله، نمایندۀ مردم استان چهارمحال و بختیاری در مجلس خبرگان رهبری بودند و در مقام نائب‌رئیسی این مجلس انجام وظیفه کردند. عضویت در هیئت امنای دانشگاه امام صادق(ع)، هیئت امنای مجمع جهانی علوم اسلامی طلاّب غیر ایرانی، هیئت علمی و برنامه‌ریزی مجمع جهانی علوم اسلامی، جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیۀ قم و مجمع تشخیص مصلحت نظام، برخی از مسئولیت‌های دیگر معظم له در سال‌های پس از انقلاب بود.
| | محمد بن على بن حسین بن بابویه قمى، در سال 305 هجرى قمرى، در خاندان علم و تقوى، در شهر قم دیده به جهان گشود. (سالهاى 306 و 307 نیز برای ولادت شیخ ذکر شده است). |
| در همۀ این مسئولیت‌ها، آیت‌الله امینی مشی و منش طلبگی و اعتدالی خویش را از کف نداد. خود می‌نویسد: «در طول فعّالیت‌های سیاسی، اجتماعی، چه در جامعۀ مدرّسین یا غیر آن، همواره فردی آزاد و معتدل بوده‌ام و سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم، از افراط و تفریط‌ها و گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌ها خودداری کرده‌ام. در تعریف و تمجید یا انتقاد از شخصیت‌های روحانی و سیاسی نیز سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم.»
| |
|
| |
|
| آیت‌الله امینی، در اردیبهشت 1371 از سوی [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله خامنه‌ای]] ـ مدّظلّه‌العالی ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شد و همراه [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله مشکینی]] و [[جوادی آملی، عبدالله|آیت‌الله جوادی آملی]]، نماز جمعۀ قم را اقامه می‌کرد.
| | شیخ صدوق از بزرگترین شخصیت‌هاى جهان اسلام و از برجسته‌ترین چهره‌هاى درخشان علم و فضیلت است. |
|
| |
|
| سرانجام آیت‌الله امینی پس از یک دوره بیماری در روز 5 اردیبهشت 1399ش برابر با 30 شعبان 1441ق در شهر قم دار فانی را وداع گفتند. پیکر ایشان بعد از تشییع، در مسجد بالاسر حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها و در کنار مرقد [[مطهری، مرتضی|آیت‌الله مطهری]] به خاک سپرده شد.
| | [[شیخ طوسی]] در معرفى شیخ صدوق مى‌گوید: |
|
| |
|
| | «او دانشمندى جلیل القدر و حافظ احادیث بود. از احوال رجال، کاملا آگاه و در سلسلۀ احادیث، نقادى عالى مقام به شمار مى‌آمد. بین بزرگان قم، از نظر حفظ احادیث و کثرت معلومات مانند نداشت و در حدود سیصد اثر تألیفى از خود به یادگار گذاشته است.» |
|
| |
|
| <div class="mw-ui-button">[[ امینی، ابراهیم|'''ادامه''']]</div> | | او که نزدیک به عصر ائمه علیهم‌السلام مى‌زیست، با جمع‌آورى روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام و تألیف کتاب‌هاى نفیس و با ارزش، خدمات ارزنده و کم‌نظیرى به اسلام و تشیع کرد. |
| | تألیفات فراوان و گوناگون وى در علوم و فنون مختلف اسلامى، هر کدام گوهرى تابناک و گنجینه‌اى پایان ناپذیر است که هم اکنون نیز با گذشت بیش از یک هزار سال از تاریخ تألیف آنها، به جاى فرسودگى و بى‌رونقى، روز به روز بر ارزش و اعتبار آن افزوده شده و جایگاهى بس رفیع و والا یافته‌اند و در صدر قفسۀ کتابخانه‌ها و در سینۀ فقها و دانشمندان جاى دارند. |
| | |
| | <div class="mw-ui-button">[[ابن بابویه، محمد بن علی|'''ادامه''']]</div> |
