۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
فقه الحياة: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
}} | }} | ||
'''فقه الحياة، في حوار مع سماحة آية‌الله‌العظمی السيد محمدحسين فضل‌الله'''، گفتگو و مصاحبه احمد احمد و عادل القاضی با | '''فقه الحياة، في حوار مع سماحة آية‌الله‌العظمی السيد محمدحسين فضل‌الله'''، گفتگو و مصاحبه [[احمد، احمد|احمد احمد]] و [[قاضی، عادل|عادل القاضی]] با [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله سید محمدحسین فضل‌الله]] (متوفی 1389ش)، درباره دلیل و حکمت برخی از مسائل و احکام فقهی می‌باشد که به‌صورت مکتوب توسط این دو گردآوری شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
گردآورندگان درباره این پرسش و پاسخ‌ها می‌گویند: مسلمانان دوره نخست هیچ‌یک از حوزه‌های زندگی‌ا‌شان را به حال خود رها نمی‌کردند، مگر آنکه حلال و حرام آن را از پیامبر و اهل‌بیت(ع) می‌پرسیدند. جالب توجه است که در میراث به‌جامانده از پیشوایان معصوم، حتی ریزترین مسائلی که گاه شرم‌آمیز و یا در نظر برخی شایسته پرسش نیست، مورد توجه قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص6؛ مرادی، مجید، ص8</ref>. | گردآورندگان درباره این پرسش و پاسخ‌ها می‌گویند: مسلمانان دوره نخست هیچ‌یک از حوزه‌های زندگی‌ا‌شان را به حال خود رها نمی‌کردند، مگر آنکه حلال و حرام آن را از پیامبر و اهل‌بیت(ع) می‌پرسیدند. جالب توجه است که در میراث به‌جامانده از پیشوایان معصوم، حتی ریزترین مسائلی که گاه شرم‌آمیز و یا در نظر برخی شایسته پرسش نیست، مورد توجه قرار گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص6؛ مرادی، مجید، ص8</ref>. | ||
در مقدمه آیت‌الله | در مقدمه [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله فضل‌الله]]، آمده است: عزیزان فاضل، استاد [[احمد، احمد|احمد احمد]] و استاد [[قاضی، عادل|عادل القاضی]]، مرا به پذیرش گفتگویی باز پیرامون برخی مسائل شرعی که محل ابتلای مردم است و در رساله‌های عملیه نیامده و یا به‌گونه‌ای مجمل آمده است، تشویق کردند. به‌لحاظ ضرورت فکری و عملی معرفت فقهی مقلدان این‌گونه مسائل، به‌ویژه رفع نیاز مقلدانی که به فتاوای ما عمل می‌کنند، پیشنهاد آنان را پذیرفتم. | ||
وی سپس از روش بیان مطالبش سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: من کوشیده‌ام تا در پاسخ به پرسش‌های طرح‌شده، از شیوه سنتی فاصله بگیرم. در پاسخ گاه به تحلیل و تفصیل اسرار شرعی احکام و گاه به دلایل احکام پرداخته‌ام؛ ازاین‌رو، این کتاب جامع بعد فقهی و فتوایی از طرفی و بعد فکری - اسلامی از سوی دیگر است<ref>ر.ک: مقدمه فضل‌الله، ص11؛ همان، ص10</ref>. | وی سپس از روش بیان مطالبش سخن به میان می‌آورد و می‌گوید: من کوشیده‌ام تا در پاسخ به پرسش‌های طرح‌شده، از شیوه سنتی فاصله بگیرم. در پاسخ گاه به تحلیل و تفصیل اسرار شرعی احکام و گاه به دلایل احکام پرداخته‌ام؛ ازاین‌رو، این کتاب جامع بعد فقهی و فتوایی از طرفی و بعد فکری - اسلامی از سوی دیگر است<ref>ر.ک: مقدمه فضل‌الله، ص11؛ همان، ص10</ref>. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
بخش‌های کتاب شامل فقه تقلید، طهارت و نجاست، خانواده، هجرت، مطبوعات، بازار، روابط، انتخابات، پزشکی، هنر، امور جنسی، ادبیات، ورزش، شعائر و اعتقادات می‌شود. | بخش‌های کتاب شامل فقه تقلید، طهارت و نجاست، خانواده، هجرت، مطبوعات، بازار، روابط، انتخابات، پزشکی، هنر، امور جنسی، ادبیات، ورزش، شعائر و اعتقادات می‌شود. | ||
کتاب به سبک استفتاء، یعنی پرسش و پاسخ است که این پاسخ‌ها گاه با بیان دلیل، حکمت و یا آیه و روایتی همراه است؛ یعنی پاسخ آیت‌الله فضل‌الله تنها به حلال و حرام خلاصه نشده؛ هرچند حاوی حلال و حرام نیز می‌باشد؛ لذا آیت‌الله فضل‌الله درباره این استفتائات می‌گوید: آرای فقهی‌ای که در قالب گفتگو در این کتاب آمده، فتاوای فقهی ما بشمار می‌آید و عمل به آن‌ها برای مقلدان ما مجزی و مبری ذمه است؛ إن‌شاءالله<ref>ر.ک: همان، ص12؛ همان</ref>. | کتاب به سبک استفتاء، یعنی پرسش و پاسخ است که این پاسخ‌ها گاه با بیان دلیل، حکمت و یا آیه و روایتی همراه است؛ یعنی پاسخ [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله فضل‌الله]] تنها به حلال و حرام خلاصه نشده؛ هرچند حاوی حلال و حرام نیز می‌باشد؛ لذا [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله فضل‌الله]] درباره این استفتائات می‌گوید: آرای فقهی‌ای که در قالب گفتگو در این کتاب آمده، فتاوای فقهی ما بشمار می‌آید و عمل به آن‌ها برای مقلدان ما مجزی و مبری ذمه است؛ إن‌شاءالله<ref>ر.ک: همان، ص12؛ همان</ref>. | ||
یکی از مباحثی که در این اثر مورد توجه قرار گرفته، فقه مسائل جنسی است که آیت‌الله فضل‌الله آن را به‌گونه‌ای متفاوت از پاسخ‌های سنتی می‌بیند. دلیل آن در نوع نگاه و دقتی است که ایشان به این مسئله دارند. او در این‌باره معتقد است که فقهای شیعه، مسائل جنسی را در فرهنگ فقهی خود امری پلید به حساب نمی‌آورند. علاوه بر این وظیفه فقیه است که مسائل مورد ابتلا و مشکل‌ساز را بررسی و حل کند؛ به‌ویژه در این روزگار که بُعد معرفتی مسئله جنسی، سخن همه اهالی عصر حاضر است. این وضع بر فعالان فرهنگ اسلامی و فقهی ایجاب می‌کند که این مسئله را با دقت علمی و متناسب با اخلاق اسلامی و نیازی که به شناخت آن احساس می‌شود، بررسی و حل کنند<ref>ر.ک: همان؛ همان</ref>. | یکی از مباحثی که در این اثر مورد توجه قرار گرفته، فقه مسائل جنسی است که [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله فضل‌الله]] آن را به‌گونه‌ای متفاوت از پاسخ‌های سنتی می‌بیند. دلیل آن در نوع نگاه و دقتی است که ایشان به این مسئله دارند. او در این‌باره معتقد است که فقهای شیعه، مسائل جنسی را در فرهنگ فقهی خود امری پلید به حساب نمی‌آورند. علاوه بر این وظیفه فقیه است که مسائل مورد ابتلا و مشکل‌ساز را بررسی و حل کند؛ به‌ویژه در این روزگار که بُعد معرفتی مسئله جنسی، سخن همه اهالی عصر حاضر است. این وضع بر فعالان فرهنگ اسلامی و فقهی ایجاب می‌کند که این مسئله را با دقت علمی و متناسب با اخلاق اسلامی و نیازی که به شناخت آن احساس می‌شود، بررسی و حل کنند<ref>ر.ک: همان؛ همان</ref>. | ||
یکی از مباحث کتاب، بحث از حلال و حرام است. در استفتایی، از ایشان چنین پرسیده شده که شما معتقدید خوراندن خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های نجس‌شده به طفل جایز است... فضل‌الله جوابی بدین مضمون را ارائه می‌دهند: برخی از فقها از جمله آیت‌الله خویی نیز چنین نظری دارند... علاوه بر این حرمت خوردن غذاهای نجس برای جلوگیری از ضرر رسیدن به سلامتی انسان نیست و چه‌بسا علل دیگری نیز در این احکام باشد که ما آگاهی از عمق تحریم نداریم؛ بنابراین عمل ما باید اطاعت از اوامر و پرهیز از نواهی خداوند باشد؛ ازآن‌رو که خداوند از کودک تا قبل از بلوغ رفع تکلیف نموده، بنابراین انجام کاری که بر بالغ حرام است، بر طفل حرام نیست. البته در این میان، شرایطی نیز باید لحاظ شود، از جمله اینکه این خوراکی نجس‌شده نباید برای کودک ضرر داشته باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص41؛ همان، ص41</ref>. | یکی از مباحث کتاب، بحث از حلال و حرام است. در استفتایی، از ایشان چنین پرسیده شده که شما معتقدید خوراندن خوراکی‌ها و نوشیدنی‌های نجس‌شده به طفل جایز است... [[فضل‌الله، محمدحسین|فضل‌الله]] جوابی بدین مضمون را ارائه می‌دهند: برخی از فقها از جمله [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] نیز چنین نظری دارند... علاوه بر این حرمت خوردن غذاهای نجس برای جلوگیری از ضرر رسیدن به سلامتی انسان نیست و چه‌بسا علل دیگری نیز در این احکام باشد که ما آگاهی از عمق تحریم نداریم؛ بنابراین عمل ما باید اطاعت از اوامر و پرهیز از نواهی خداوند باشد؛ ازآن‌رو که خداوند از کودک تا قبل از بلوغ رفع تکلیف نموده، بنابراین انجام کاری که بر بالغ حرام است، بر طفل حرام نیست. البته در این میان، شرایطی نیز باید لحاظ شود، از جمله اینکه این خوراکی نجس‌شده نباید برای کودک ضرر داشته باشد<ref>ر.ک: متن کتاب، ص41؛ همان، ص41</ref>. | ||
در استفتایی دیگر از مبحث خانواده، آیت‌الله فضل‌الله درباره رقص، نظر خویش را مطابق با نظر آیت‌الله خویی می‌داند و درباره موسیقی می‌گوید: موسیقی حرام آن است که برانگیزاننده غریزه و سوق‌دهنده به شهوت باشد. فقها از این حالت به «تناسب با آهنگ‌های اهل فسق» تعبیر می‌کنند، اما موسیقی آرامی که به اعصاب آرامش می‌بخشد و دارای بار مفهومی و معنوی درستی است، جایز است. ایشان درباره موسیقی کلاسیک نیز همین نظر را تکرار می‌کنند و می‌گویند: درصورتی‌که آهنگ‌ها به‌گونه‌ای باشد که به فسق بینجامد و متناسب فضای فسق باشد، حرام است و درصورتی‌که چنین نباشد، حرام نیست<ref>ر.ک: همان، ص58-59؛ همان، ص58</ref>. | در استفتایی دیگر از مبحث خانواده، [[فضل‌الله، محمدحسین|آیت‌الله فضل‌الله]] درباره رقص، نظر خویش را مطابق با نظر [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله خویی]] می‌داند و درباره موسیقی می‌گوید: موسیقی حرام آن است که برانگیزاننده غریزه و سوق‌دهنده به شهوت باشد. فقها از این حالت به «تناسب با آهنگ‌های اهل فسق» تعبیر می‌کنند، اما موسیقی آرامی که به اعصاب آرامش می‌بخشد و دارای بار مفهومی و معنوی درستی است، جایز است. ایشان درباره موسیقی کلاسیک نیز همین نظر را تکرار می‌کنند و می‌گویند: درصورتی‌که آهنگ‌ها به‌گونه‌ای باشد که به فسق بینجامد و متناسب فضای فسق باشد، حرام است و درصورتی‌که چنین نباشد، حرام نیست<ref>ر.ک: همان، ص58-59؛ همان، ص58</ref>. | ||
پیوست اول از دکتر عدنان مروه و پیوست دوم از دکتر کرم کرم، درباره برخی مسائل جنسی زنان، سن حیض و نفاس از منظر علم طب است<ref>ر.ک: همان، ص315-319؛ همان، ص289-291</ref>. | پیوست اول از دکتر عدنان مروه و پیوست دوم از دکتر کرم کرم، درباره برخی مسائل جنسی زنان، سن حیض و نفاس از منظر علم طب است<ref>ر.ک: همان، ص315-319؛ همان، ص289-291</ref>. | ||