۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بهاءالدین ولد، محمد بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
'''بَهاءُ الدّين وَلَد، محمد بن حسین خطيبى بكرى''' (543-628ق /1148-1231م)، معروف به بهاء ولد و سلطان العلماء، عارف، واعظ و از مشايخ صوفيه و پدر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدين محمد مولوى]] است. | '''بَهاءُ الدّين وَلَد، محمد بن حسین خطيبى بكرى''' (543-628ق /1148-1231م)، معروف به بهاء ولد و سلطان العلماء، عارف، واعظ و از مشايخ صوفيه و گفته می‌شود که او پدر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدين محمد مولوى]] است. | ||
نسب وى به خليفه دوم مى‌رسد و از سوى مادر، نو علاء‌الدين محمد خوارزمشاه دانسته شده است، ولى اين قول با توجه به منابع تاريخى موثق، قابل تأييد نيست. در كتاب معارف كه مجموع مواعظ و سخنان اوست، چنين آمده كه لقب «سلطان العلماء» را پيامبر(ص) در خواب به او اعطا كرده است. او را از تربيت يافتگان شيخ [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدين كبرى]] (ق1221/م) و از جمله خلفاى او دانسته‌اند. خرقه و تلقين او به [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] مى‌پيوندند ولى از معارف وى كه شامل افكار، آراء و اقوال اوست، نكته‌اى كه حاكى از انتساب او به سلسل كبرويه باشد و يا بر تأثير طريق شيخ [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] بر راه و روش او دلالت كند، ديده نشده است. | نسب وى به خليفه دوم مى‌رسد و از سوى مادر، نو علاء‌الدين محمد خوارزمشاه دانسته شده است، ولى اين قول با توجه به منابع تاريخى موثق، قابل تأييد نيست. در كتاب معارف كه مجموع مواعظ و سخنان اوست، چنين آمده كه لقب «سلطان العلماء» را پيامبر(ص) در خواب به او اعطا كرده است. او را از تربيت يافتگان شيخ [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدين كبرى]] (ق1221/م) و از جمله خلفاى او دانسته‌اند. خرقه و تلقين او به [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] مى‌پيوندند ولى از معارف وى كه شامل افكار، آراء و اقوال اوست، نكته‌اى كه حاكى از انتساب او به سلسل كبرويه باشد و يا بر تأثير طريق شيخ [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالى]] بر راه و روش او دلالت كند، ديده نشده است. | ||