۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
* [[بلاغی، عبدالحجت|سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى]] (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمتاللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله [[خوانساری، محمدتقی|محمدتقی خوانساری]]، [[آل کاشفالغطاء، محمدحسین|شیخ محمدحسین کاشفالغطاء]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] و [[مرعشی، شهابالدین|سید شهابالدین مرعشی نجفی]]، اجازه روایت داشت. | * [[بلاغی، عبدالحجت|سيد عبدالحجت بلاغى حسینى مظفرآبادى]] (1274-1355ش)، فرزند سيد حسن، مشهور به حجّت علیشاه، صوفی، مفسر و مورخ سلسله نعمتاللهیه است. وی از هشت تن از علما، از جمله [[خوانساری، محمدتقی|محمدتقی خوانساری]]، [[آل کاشفالغطاء، محمدحسین|شیخ محمدحسین کاشفالغطاء]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقابزرگ طهرانی]] و [[مرعشی، شهابالدین|سید شهابالدین مرعشی نجفی]]، اجازه روایت داشت. | ||
* [[بلاغی، صدرالدین|سيد صدرالدين بلاغى]] (1290-1373ش)، در سال 1290ش در نايين در ميان خانوادهاى روحانى به دنيا آمد و دوران كودكى و نوجوانى را در شهر خود، زير نظر پدر بزرگوارش سیدحسن حسینی(۱۲۸۸-۱۳۵۲ق) كه از علماى معروف و مدرسين مشهور نايين بود، تربيت شد و تعليم يافت. | * [[بلاغی، صدرالدین|سيد صدرالدين بلاغى]] (1290-1373ش)، در سال 1290ش در نايين در ميان خانوادهاى روحانى به دنيا آمد و دوران كودكى و نوجوانى را در شهر خود، زير نظر پدر بزرگوارش سیدحسن حسینی(۱۲۸۸-۱۳۵۲ق) كه از علماى معروف و مدرسين مشهور نايين بود، تربيت شد و تعليم يافت. |
ویرایش