مناسک عمره مفرده، ویژه بانوان (مطابق با فتاوای مراجع معظم تقلید): تفاوت میان نسخه‌ها

«مناسک عمره مفرده، ویژه بانوان (محشى)»، مطابق با فتاواى مرحوم امام خمینى و هفت نفر از مراجع تقلید (حضرات آیات: خامنه‌اى، مکارم، صافى، بهجت، سیستانى، تبریزى و فاضل لنکرانى) است که آن را محمدحسین فلاح‌زاده (متولد 1338ش) تحقیق و تنظیم کرده است.

1. محقق در مقدمه‌اش که آن را در بهار سال 1379ش، نوشته، تأکید کرده است: «... البته چندین سال قبل، «احکام ویژ بانوان در حج» گردآورى شد و با تنظیمى جدید سامان یافت که تاکنون بارها چاپ و منتشر شده است، ولى آن کار مقصود نهایى نبود و همیشه به دنبال فرصتى بودم که بتوانم مجموعه‌اى از مسائل مورد نیاز بانوان در عمره و حج را به چاپ برسانم. خوشبختانه در سال گذشته «مناسک حجّ، ویژه بانوان» که دربردارنده حدود 500 مسئله مورد نیاز بانوان در حجّ مى‌باشد، به سبکى جدید و نثرى روان تدوین شد و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفت. سپس معاونت محترم آموزش و تحقیقات بعثه مقام معظّم رهبرى، تهیه مناسک عمره، ویژه بانوان را نیز پیشنهاد دادند که به لطف الهى این کار نیز به انجام رسید و به شکل حاضر به محضر تمامى خواهران گرامى تقدیم مى‌شود. امید آنکه مورد استفاده قرار گیرد... نوشته حاضر، مطابق با فتاواى حضرت امام خمینى(رض) همراه با حواشى هفت تن از مراجع معظم تقلید - دامت‌برکاتهم - مى‌باشد.

 

 

2. نظر امام خمینى این است که زن شوهردار باید براى نذر براى احرام بستن، از شوهرش اجازه بگیرد؛ ولى اگر بعد از تمام شدن اعمال عمره بفهمد که بدون اجازه شوهر، با نذر محرم شده و قابل جبران نباشد، عملش صحیح است.

 

 

3. کیفیت طواف نساء و نماز آن، مانند طواف عمره و نماز آن است، ولى باید به نیت طواف نساء و نماز طواف نساء انجام شود. طواف نساء و نماز آن اختصاص به مردان ندارد، بلکه بر تمام کسانى که عمره مفرده به‌جا مى‌آورند، واجب است؛ حتى کودکانى که عمره مفرده به‌جا مى‌آورند لازم است طواف نساء و نماز آن را به‌جا آورند. اگر زن، طواف نساء را به‌جا نیاورد شوهرش بر او حرام است و اگر ازدواج نکرده باشد، ازدواج حرام است <ref>همان، ص102</ref>.

 

4. در مورد محرمات احرام از جمله چنین آمده است: اگر براى استحباب، انگشتر به دست کند، اشکال ندارد. اگر انگشتر را، نه براى استحباب و نه براى زینت به دست کند؛ مثلاً خاصیت طبّى داشته باشد، اشکال ندارد. اگر چیزى بپوشد که زیور به حساب آید، هرچند قصد زینت و خودآرایى نداشته باشد، حرام است.

 

 

5. مُحرم کردن طفل و بردن او براى اعمال عمره، واجب نمى‌باشد؛ بنابراین، افرادى که کودکان خود را براى زیارت همراه مى‌برند، اگر بخواهند آنها را مُحرم کنند، باید کمال دقت را داشته باشند تا تمامى اعمالشان به‌طور صحیح انجام شود و با ناقص بودن اعمال، مشکلى در آینده براى آنها پیش نیاید. کودکى که براى عمره مفرده مُحرم شده است، باید طواف نساء و نماز آن را نیز به‌جا آورد و چنانچه انجام ندهد، نمى‌تواند ازدواج کند <ref>همان، ص133</ref>.

 

6. محقق محترم، در شرح اصطلاحات «قصد اجمالى» را به این صورت معنا کرده: «قصد و نیتى که قطعى نباشد» <ref>همان، ص152</ref>. شایان ذکر است که تعریف مذکور صحیح نیست و این اشکال به آن وارد است که قصد اجمالى در برابر قصد تفصیلى است و نیت انجام عمل معلوم به‌صورت اجمال، قصد اجمالى نامیده مى‌شود؛ یعنى نیت انجام عمل در جایى که عملى بر عهده مکلف گذاشته شده، ولى نوع آن عمل براى او به‌تفصیل معلوم نیست؛ مثل اینکه مى‌داند نماز واجبى بر عهده او است، اما بین ظهر و عصر بودن آن، مردد است؛ در اینجا مکلف به قصد عنوانى که در واقع بر او واجب شده است چهار رکعت نماز مى‌خواند <ref>ر.ک: فرهنگ‌نامه اصول فقه، ص634</ref>. این اشتباه همان است که در کتاب دیگر همین محقق در زمینه حجّ نیز تکرار شده است <ref>ر.ک: مناسک حجّ، ویژه بانوان، ص232</ref>.

 

7. محقق محترم بعد از اتمام مباحث کتاب در آخرین صفحه اثر حاضر، مطلبى اخلاقى و معنوى و بیدارى‌بخش از امام خمینى نقل کرده است: مراتب معنوى حجّ که سرمایه حیات جاودانه است و انسان را به افق توحید و تنزیه نزدیک مى‌نماید، حاصل نخواهد شد مگر آنکه دستورات عبادى حجّ به‌طور صحیح و شایسته و مو به مو عمل شود و حجّاج محترم و روحانیون معظّم کاروان‌ها تمام همِ‌ّ خود را صرف در تعلیم و تعلّم مناسک حجّ کنند و بر مسئله‌دانان است که از همراهان خود مواظبت کنند که خداى نخواسته تخلّف از دستورات نشود و بُعد سیاسى و اجتماعى آن حاصل نمى‌گردد مگر آنکه بُعد معنوى و الهى آن جامه عمل پوشد... <ref>متن کتاب، ص156</ref>.