|
|
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[امام على(ع)]]'''</big></div> | | <div class="boxTitle"><big>'''[[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر]]'''</big></div> |
| [[پرونده:NUR02338.jpg|بندانگشتی|امام على(ع)|175px]] | | [[پرونده:NUR00179.jpg|بندانگشتی|مرقد شيخ جعفر کاشفالغطاء|175px]] |
|
| |
|
| '''ابوالحسن، على بن ابىطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصى بن كلاب'''، نخستين امام از ائمه اثنیعشر، دومين معصوم از چهارده معصوم(ع) و از ديدگاه اهلسنت خليفه چهارم از خلفاى راشدين است. آن حضرت دومين شخص عالم اسلام -پس از رسول اكرم(ص)- و وصى و ولى مطلق هستند و اعتقاد به امامت و وصايت و ولايت آن حضرت و يازده فرزند بزرگوارش يكى از اصول مذهب اماميه است. اما عدهاى از پيروان و معتقدان آن حضرت به ملاحظه كثرت فضايل و كرامات ايشان از جاده اعتدال منحرف شده و اعتقاداتى فوق اعتقادات شيعه اماميه درباره ايشان پيدا كردهاند. اين عده به غلات يعنى غلوكنندگان معروف شدهاند و هم در نظر اهل سنت و هم در نظر شيعه از جاده هدايت به دور افتادهاند و از اهل بدعت و ضلال محسوب مىگردند. | | '''شيخ جعفر کاشفالغطاء''' (1154-1228ق)، مشهور به شیخ جعفر نجفی و ملقب به کاشفالغطاء، شیخ جعفر کبیر و شیخ المشایخ، از مراجع تقلید شیعه، صاحب کتاب [[كشف الغطاء عن مبهمات الشريعة الغراء (طبع جدید)|کشف الغطاء]]، از شاگردان [[وحید بهبهانی، محمدباقر|آقا محمدباقر وحيد بهبهانى]] و [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد مهدى بحرالعلوم]]، [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسن نجفى]]، صاحب [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] |
|
| |
|
| علی بن ابیطالب(ع) به جز كنيه ابوالحسن به ابوتراب نيز معروف بود و اين كنيه را حضرت رسول(ص) به او داده بود و آن هنگامى بود كه او را بر روى خاک خوابيده ديده بود و او را بيدار كرده و گرد و خاک از پشت او برافشانده و فرموده بود تو ابوتراب هستى. آن حضرت اين كنيه را چون از جانب رسول اكرم(ص) به او داده شده بود بسيار دوست مىداشت و آن را بر كنيهها و القاب ديگر ترجيح مىداد.
| | در عظمت و بزرگوارى او همين قدر بس كه [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|آیتالله سيد مهدى بحر العلوم]] او را به عنوان مرجع عام شيعه معرفى مىكرد و حتى امر فرمود به اهلبيت خود كه از شيخ جعفر تقليد نمايد. |
|
| |
|
| ابوطالب نام پدر ايشان است و اين كنيهاى بود به جهت پسر بزرگترش كه طالب نام داشت و اين كنيه بر نام واقعى او كه عبدمناف بود غالب آمد و در تاريخ اسلام هيچگاه او را عبدمناف نخواندهاند و فقط با ابوطالب از او ياد كردهاند. مىگويند مادرش او را حيدر نام نهاده بود، اما پدرش ابوطالب نام او را به على تغيير داد. در رجزى كه به آن حضرت منسوب است و آن را در غزوه خيبر در برابر مرحب خيبرى خوانده است تصريح به اين معنى است، زيرا حضرت در اين رجز فرموده است: «أنا الذى سمتنى أمى حيدرة» (من كسى هستم كه مادرم مرا حيدر ناميد).
| | شيخ جعفر کاشفالغطاء مىگفت: اگر تمام کتابهاى فقه را با آب بشويند من مىتوانم همه ابواب آن را از طهارت تا ديات از حفظ بنويسم. |
|
| |
|
| امام علی(ع) روز سيزدهم ماه رجب سال سىام عام الفيل، در خانه كعبه متولد شد. مىگويند كسى پيش از آن حضرت و پس از ايشان در خانه كعبه متولد نشده است.
| | كاشف الغطا معاصر با [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|آیتالله سيد على طباطبائى]] (خواهر زاده [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، متوفى 1331 ق) است كه يك دوره فقه استدلالى كامل را تدوين كرد و در ترتيب ابواب آن به ابتكارات جالبى دست زد. |
|
| |
|
| <div class="mw-ui-button">[[امام على(ع)|'''ادامه''']]</div> | | همچنين از معاصرين او [[نراقی، مهدی بن ابیذر|آیتالله مولى مهدى نراقى كاشانى]] است كه يكى از فقهاى برجسته و بنام بوده و مرجعيت داشته است. |
| | |
| | سر انجام شيخ جعفر كاشف الغطا پس از گذراندن عمرى سرشار از خدمت به مكتب و امت اسلام، در روز چهارشنبه، 22 يا 27 رجب سال 1228 ه.ق، پس از هفتاد و چهار سال زيستن پر بركت در دنيا، به لقاى حق شتافت. |
| | |
| | <div class="mw-ui-button">[[کاشفالغطاء، جعفر بن خضر|'''ادامه''']]</div> |