۸۴٬۳۶۲
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن قاضی (ابهام زدایی)}} | |||
'''ابوبكر بن احمد بن محمد بن عمر''' (779-11 ذيقعدۀ 851ق1377/-19 ژانویۀ 1448م)، ملقب به تقىالدين، فقيه، قاضى القضاة و مورخ | {{کاربردهای دیگر|ابن قاضی شهبه (ابهام زدایی)}} | ||
'''ابوبكر بن احمد بن محمد بن عمر''' (779-11 ذيقعدۀ 851ق1377/-19 ژانویۀ 1448م)، ملقب به تقىالدين، فقيه، قاضى القضاة و مورخ نویسنده [[تاريخ ابن قاضي شهبة]] | |||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
وى در كودكى، [[صحيح بخارى]] را نزد پدر خویش آموخت. در 11 سالگى پدر را از دست داد و آنگاه در محضر درس عالمان زمان خویش چون ابن حجى، شرفان شريشى، جمال طيمانى، بدر بن مكتوم، ابوهريرۀ بن ذهبى، علاء بن ابوالمجد و ديگران به كسب علم پرداخت. او سرانجام فقيهى برجسته شد و رياست مذهب شافعى به او رسيد و متصدى فتوا و مرجع عموم گرديد. شهرت علمى وى باعث شد كه از اَطراف و اكناف، طالبان علم به نزد او شتافته، از درس وى استفاده كنند. او در دمشق و نيز در بيتالمقدس، به نقل حديث پرداخت. سخاوى تصريح كرده كه از او اجازۀ نقل حديث دريافت داشته است. وى نخست در مدارس مجاهديه و عذراویه به عنوان معيدِ درس مشغول بوده است، اما چنانكه خود او تصريح كرده، در 797ق در مدارس طبريه و امینيه به تدريس پرداخته است. همچنين در مدارس مختلف ديگرى چون: اقباليه، تقویه و جز آن تدريس كرده و جمع بسيارى از اعيان و بزرگان شام در جلسۀ درس وى شركت جستهاند. او در 842ق مستقلاً به عنوان قاضى القضاة دمشق انتخاب گرديد، اما چون در واقعۀ اينال جَكَمى، بر منبر جامع اموى، خطبه به نام ملك عزيز يوسف بن اشرف برسباى خواند، در حالى كه آن زمان در دمشق خطبه به نام ملك ظاهر جَقمق خوانده مىشد، از اينرو جقمق او را از مقام قضا بركنار كرد؛ اما بار ديگر در 843ق به این مقام منصوب گرديد. در همین سال وى از مقام | وى در كودكى، [[صحيح بخارى]] را نزد پدر خویش آموخت. در 11 سالگى پدر را از دست داد و آنگاه در محضر درس عالمان زمان خویش چون ابن حجى، شرفان شريشى، جمال طيمانى، بدر بن مكتوم، ابوهريرۀ بن ذهبى، علاء بن ابوالمجد و ديگران به كسب علم پرداخت. او سرانجام فقيهى برجسته شد و رياست مذهب شافعى به او رسيد و متصدى فتوا و مرجع عموم گرديد. شهرت علمى وى باعث شد كه از اَطراف و اكناف، طالبان علم به نزد او شتافته، از درس وى استفاده كنند. او در دمشق و نيز در بيتالمقدس، به نقل حديث پرداخت. سخاوى تصريح كرده كه از او اجازۀ نقل حديث دريافت داشته است. وى نخست در مدارس مجاهديه و عذراویه به عنوان معيدِ درس مشغول بوده است، اما چنانكه خود او تصريح كرده، در 797ق در مدارس طبريه و امینيه به تدريس پرداخته است. همچنين در مدارس مختلف ديگرى چون: اقباليه، تقویه و جز آن تدريس كرده و جمع بسيارى از اعيان و بزرگان شام در جلسۀ درس وى شركت جستهاند. او در 842ق مستقلاً به عنوان قاضى القضاة دمشق انتخاب گرديد، اما چون در واقعۀ اينال جَكَمى، بر منبر جامع اموى، خطبه به نام ملك عزيز يوسف بن اشرف برسباى خواند، در حالى كه آن زمان در دمشق خطبه به نام ملك ظاهر جَقمق خوانده مىشد، از اينرو جقمق او را از مقام قضا بركنار كرد؛ اما بار ديگر در 843ق به این مقام منصوب گرديد. در همین سال وى از مقام خطیبى جامع اموى بركنار شد و در 844ق مقام قاضى القضاتى را از او گرفتند و از آن پس او یکسره به اشتغالات علمى روى آورد. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وى سرانجام در دمشق درگذشت. او را در مقبرۀ خانوادگى در باب الصغير به خاک سپردند. | وى سرانجام در دمشق درگذشت. او را در مقبرۀ خانوادگى در باب الصغير به خاک سپردند. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
خط ۷۲: | خط ۷۰: | ||
#منتقى العبر؛ | #منتقى العبر؛ | ||
#المنتقى من تاريخ ابن دقماق به نام نزهة الانام في [[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاريخ الاسلام]]؛ | #المنتقى من تاريخ ابن دقماق به نام نزهة الانام في [[تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام|تاريخ الاسلام]]؛ | ||
#المنتقى من تاريخ ابن فرات. | #المنتقى من تاريخ ابن فرات.<ref>[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2731 علامرودشتی، علی رفیعی، ج4، ص442]</ref>. | ||
==پانویس== | |||
<references/> | |||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== | ||
[https://www.cgie.org.ir/fa/publication/entryview/2731 علامرودشتی، علی رفیعی، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1378] | |||
خط ۹۲: | خط ۹۳: | ||
[[رده:زندگینامه]] | [[رده:زندگینامه]] | ||
[[رده:قاضیان]] |