مصابيح الأنوار في حل مشكلات الأخبار: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسنده در این کتاب، در مقام فهم معانی روایات با تکیه بر بایسته‌های عمومی فهم متون روایی، مبانی اعتقادی و متعددی داشته است و کم و بیش در سراسر اثر خود، به آن‌ها چشم دوخته و فرایند فهم خود از روایات را مبتنی بر آن‌ها سامان داده است. مهم‎ترین این مبانی، عبارتند از:

# شناخت واژگان غریب و علوم عربیت:

#:ب)- صرف و نحو عربی: نویسنده در مواضع متعدد، به هنگام بیان وجوه مشکل احادیث، از دقت‎های صرفی و نحوی بهره برده است؛ برای نمونه، در بیان وجوه معنایی عبارت «... و من تقديره منايح العطاء بكم إنفاذه مقرونا محتوما»، در زیارت امام عصر(عج) می‌گوید: واژه «منايح»، یا به علت در تقدیر بودن مفعول، منصوب است که در این صورت «إنفاذه» مبتدا و من تقديره خبر خواهد بود... و یا مرفوع است که در این صورت، چند وجه برای آن متصور است...<ref>ر.ک: همان</ref>.

#:ج)- فنون بلاغت و آرایه‌های ادبی: توجه به مجاز، اعم از کنایه، استعاره و تشبیه در روایات، از دیگر مبانی نویسنده در فهم احادیث است؛ برای نمونه، در روایت «لكل شيء وجه و وجه دينكم الصلوة و لكل شيء أنف و أنف الصلوة التكبير»، [[شبر، عبدالله|شبر]] این روایت را بر سبیل مجاز دانسته است؛ به این معنا که کل دین به‌وسیله نماز شناخته می‌شود، همان‎ طور که انسان به‌وسیله صورت، شناخته می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>.