۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
برقعی، سید علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'کال' به 'کال'
جز (جایگزینی متن - 'مىب' به 'می‌ب') |
جز (جایگزینی متن - 'کال' به 'کال') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''علی‌اکبر برقعی قمی'''، متولد 1317ق، عالم، ادیب و نویسنده معاصر و مؤسس دبستان و دبیرستان سنایی در سالهای 1313ش و 1315ش، است. [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] از معروفترین اساتید وی و کتاب [[راهنمای دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها|راهنمای دانشوران]]، از مشهورترین آثار او می‌باشد. | '''علی‌اکبر برقعی قمی'''، متولد 1317ق، عالم، ادیب و نویسنده معاصر و مؤسس دبستان و دبیرستان سنایی در سالهای 1313ش و 1315ش، است. [[حائری یزدی، عبدالکریم|آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] از معروفترین اساتید وی و کتاب [[راهنمای دانشوران در ضبط نام‌ها، نسب‌ها و نسبت‌ها|راهنمای دانشوران]]، از مشهورترین آثار او می‌باشد. | ||
«سید علی‌اکبر برقعی قمی»، فرزند سید رضى، از علما، ادبا و نویسندگان معاصر تهران است. وى در شب یازدهم ماه مبارک رمضان 1317ق، در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود. آموزش مقدماتى را در مکتب فراگرفت و از آن پس به تحصیل علوم عربى، دینى و ادبى پرداخت. پس از تحصیلات علوم عقلى و نقلى نزد استادان، شروع به تدریس نمود. حوزهى درسى به وجود آورد و به دانشپژوهى و دانشپرورى پرداخت. در بیست سالگى از مراجع زمان اجازه اجتهاد کسب کرد. در سال 1313ش، یک دبستان و در سال 1315ش، یک دبیرستان تأسیس کرد و هر دو را به نام سنایى موسوم ساخت. پس از ورود آیت‌الله العظمى حائرى یزدى به قم و تأسیس حوزهى علمیه، آیت‌الله برقعى یکى از مشاروان او بود و درباره مشکلات روحانیت و وضع تحصیلى طلاب با او تبادل نظر می‌کرد. آیت‌الله برقعى در زمان جنگ جهانى دوم یاور مردم بود و به تشکیل انجمن خیریه همت گماشت و از متمکنین تهران و قم کمک گرفت و در منطقهاى که سکونت داشت نانوایى ایجاد کرد. بدین طریق به بینوایان کمک و مساعدت مىنمود. در سال 1329ش، که در ایران جمعیت هواداران صلح به ریاست | «سید علی‌اکبر برقعی قمی»، فرزند سید رضى، از علما، ادبا و نویسندگان معاصر تهران است. وى در شب یازدهم ماه مبارک رمضان 1317ق، در شهر مقدس قم دیده به جهان گشود. آموزش مقدماتى را در مکتب فراگرفت و از آن پس به تحصیل علوم عربى، دینى و ادبى پرداخت. پس از تحصیلات علوم عقلى و نقلى نزد استادان، شروع به تدریس نمود. حوزهى درسى به وجود آورد و به دانشپژوهى و دانشپرورى پرداخت. در بیست سالگى از مراجع زمان اجازه اجتهاد کسب کرد. در سال 1313ش، یک دبستان و در سال 1315ش، یک دبیرستان تأسیس کرد و هر دو را به نام سنایى موسوم ساخت. پس از ورود آیت‌الله العظمى حائرى یزدى به قم و تأسیس حوزهى علمیه، آیت‌الله برقعى یکى از مشاروان او بود و درباره مشکلات روحانیت و وضع تحصیلى طلاب با او تبادل نظر می‌کرد. آیت‌الله برقعى در زمان جنگ جهانى دوم یاور مردم بود و به تشکیل انجمن خیریه همت گماشت و از متمکنین تهران و قم کمک گرفت و در منطقهاى که سکونت داشت نانوایى ایجاد کرد. بدین طریق به بینوایان کمک و مساعدت مىنمود. در سال 1329ش، که در ایران جمعیت هواداران صلح به ریاست ملکالشعراى بهار تشکیل شد، از آیت‌الله برقعى خواستند که به جمعیت صلح در ایران کمک کند و او نیز اولین سخنرانى خود را در مسجد امام خمینى(ره) (شاه سابق) تهران تحت عنوان «صلح و نیروى نگهبان آن» ایراد کرد. شعار «به عدل سوگند، صلح پیروز است» به‌واسطه ایشان رایج شد. به همین منظور به کنگرهى جهانى صلح دعوت شد که یک بار در پاریس و بار دیگر در وین تشکیل شد و به‌عنوان یک پیشواى روحانى مسلمان سخنرانى کرد. پس از مراجعت از سفر اروپا از قم به شیراز و بعد به یزد تبعید شد و این تبعید مدت چهارده سال طول کشید. آیت‌الله برقعى به شعر و شاعرى علاقه‌مند بود و شعر هم مى‌گفت. قسمتى از اشعار وى از بین رفته است و فقط حدود دو هزار بیت آن گردآورى شده است. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||