الإمامة و الولاية في القرآن الكريم: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه 43 سوره رعد که به آیه «علم الکتاب» معروف است، از دیگر آیاتی است که در فصل هفتم، در مورد امامت و علم امام، مورد احتجاج قرار گرفته<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/30114/1/113 ر.ک: همان، ص113-122]</ref> و در فصل هشتم، با استفاده از آیه 17 سوره هود: '''أَ فَمَنْ كَانَ عَلَى بَينَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَ يتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَاماً وَ رَحْمَةً أُولٰئِكَ يؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ يكْفُرْ بِهِ مِنَ الْأَحْزَابِ فَالنَّارُ مَوْعِدُهُ فَلاَ تَكُ فِي مِرْيةٍ مِنْهُ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ وَ لٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لاَ يؤْمِنُونَ'''؛ «آیا کسى که از جانب پروردگارش بر حجتى روشن است و شاهدى از [خویشان] او، پیرو آن است و پیش از وى [نیز] کتاب موسى راهبر و مایه رحمت بوده است [دروغ می‌بافد]؛ آنان [که در جستجوى حقیقتند] به آن مى‏گروند و هرکس از گروه‏‌هاى [مخالف] به آن کفر ورزد، آتش وعده‏گاه اوست. پس در آن تردید مکن که آن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است]، ولى بیشتر مردم باور نمى‌کنند»، یکی از شؤون امامت، شاهد و بینه بودن بر امت، دانسته شده است.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/30114/1/123 ر.ک: همان، ص123-‎135]</ref>.