۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'الأمر بالمعروف و النهي عن المنکر، بحوث فقهية' به 'الأمر بالمعروف و النهي عن المنكر، بحوث فقهية') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
}} | }} | ||
'''الأمر بالمعروف و نهی عن المنکر'''، اثر آیتالله حسین نوری همدانی (متولد 1304ش) از جمله آثار فقهی استدلالی در موضوع امربهمعروف و نهیازمنکر و مبانی و شرایط آن است. این اثر به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است. | '''الأمر بالمعروف و نهی عن المنکر'''، اثر [[نوری همدانی، حسین|آیتالله حسین نوری همدانی]] (متولد 1304ش) از جمله آثار فقهی استدلالی در موضوع امربهمعروف و نهیازمنکر و مبانی و شرایط آن است. این اثر به زبان عربی در یک جلد منتشر شده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
# دایره محدودی که توجه آن به نیکی یا نیکیهای خاص است که فعلاً در جامعه ترک شده و یا بدیهای مخصوص که فعلاً در جامعه وجود دارند یا ترس پیدایش آنهاست؛ در این صورت، وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر، کفایی خواهد بود<ref>ر.ک: طباطبایی فر، سید محسن، ص83</ref>. | # دایره محدودی که توجه آن به نیکی یا نیکیهای خاص است که فعلاً در جامعه ترک شده و یا بدیهای مخصوص که فعلاً در جامعه وجود دارند یا ترس پیدایش آنهاست؛ در این صورت، وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر، کفایی خواهد بود<ref>ر.ک: طباطبایی فر، سید محسن، ص83</ref>. | ||
این کتاب، از مجموعه درسهای فقهی حضرت آیتالله حسین نوری همدانی (دامت برکاته) است، که دنباله درسهای دیگر، به سال 1350ش در جمع طلاب کثیری در حوزه علمیه قم، پیرامون «امربهمعروف و نهیازمنکر» در ابعاد مختلف، القاء و بررسی شده است، سپس ایشان با تجدیدنظر و تهذیب و تکمیل، آن را به عربی تنظیم نمودهاند، و در سال 1350ش که خفقان و سانسور رژیم شاهنشاهی همهجا را فراگرفته بود، بسیار سعی شد که این کتاب در ایران چاپ شود، ولی دستگاه طاغوتی جداً از آن جلوگیری کرد، و ناگزیر در لاهور پاکستان به طبع رسید<ref>ر.ک: نوری همدانی، حسین، ص 18؛ مقدمه ناشر، صفحه ج</ref>. | این کتاب، از مجموعه درسهای فقهی [[نوری همدانی، حسین|حضرت آیتالله حسین نوری همدانی]] (دامت برکاته) است، که دنباله درسهای دیگر، به سال 1350ش در جمع طلاب کثیری در حوزه علمیه قم، پیرامون «امربهمعروف و نهیازمنکر» در ابعاد مختلف، القاء و بررسی شده است، سپس ایشان با تجدیدنظر و تهذیب و تکمیل، آن را به عربی تنظیم نمودهاند، و در سال 1350ش که خفقان و سانسور رژیم شاهنشاهی همهجا را فراگرفته بود، بسیار سعی شد که این کتاب در ایران چاپ شود، ولی دستگاه طاغوتی جداً از آن جلوگیری کرد، و ناگزیر در لاهور پاکستان به طبع رسید<ref>ر.ک: نوری همدانی، حسین، ص 18؛ مقدمه ناشر، صفحه ج</ref>. | ||
این کتاب در شش فصل، تنظیم شده است: | این کتاب در شش فصل، تنظیم شده است: | ||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
# #روایاتی که دلالت بر اصل وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر با تأکیدهای شدید و گویا دارند؛ مانند روایتی از امام باقر(ع): وای به حال ملتی که با امربهمعروف و نهیازمنکر تسلیم خدا نمیگردند<ref>ر.ک: همان، ص52-51؛ همان، ص29</ref>. | # #روایاتی که دلالت بر اصل وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر با تأکیدهای شدید و گویا دارند؛ مانند روایتی از امام باقر(ع): وای به حال ملتی که با امربهمعروف و نهیازمنکر تسلیم خدا نمیگردند<ref>ر.ک: همان، ص52-51؛ همان، ص29</ref>. | ||
##روایاتی که دلالت بر اهمیت این دو فریضه الهی در میان سایر فرایض و واجبات الهی دارند؛ مانند روایت دیگری از امام باقر(ع): در آخرالزمان، در میان مردم قومی پدید میآیند ریاکار و بهظاهر عبادتکننده و پارسا، ولی از لحاظ درک و رشد عقلی ناقص، و کارشان بیهوده است، به دنبال وسائل رخصت در ترک امربهمعروف میروند، و آن مواردی است که از ضرر و زیان ایمن گردند<ref>ر.ک: همان، ص68-67؛ همان، ص37</ref>. | ##روایاتی که دلالت بر اهمیت این دو فریضه الهی در میان سایر فرایض و واجبات الهی دارند؛ مانند روایت دیگری از امام باقر(ع): در آخرالزمان، در میان مردم قومی پدید میآیند ریاکار و بهظاهر عبادتکننده و پارسا، ولی از لحاظ درک و رشد عقلی ناقص، و کارشان بیهوده است، به دنبال وسائل رخصت در ترک امربهمعروف میروند، و آن مواردی است که از ضرر و زیان ایمن گردند<ref>ر.ک: همان، ص68-67؛ همان، ص37</ref>. | ||
## روایاتی که مشتمل بر تحذیر و هشدار عذاب برای ترککنندگان این دو فریضه میباشند و بیانگر عواقب شوم ترک آن هستند؛ مانند اینکه امام رضا(ع) به نقل از پیامبر(ص) فرمود: وقتیکه امت من از امربهمعروف و نهیازمنکر، شانه خالی کردند و آن را به یکدیگر واگذار نمودند، حتماً بدانند که با هلاکت و عذاب الهی روبرو خواهند شد<ref>ر.ک: همان، ص73-72؛ همان، ص40</ref>. | ## روایاتی که مشتمل بر تحذیر و هشدار عذاب برای ترککنندگان این دو فریضه میباشند و بیانگر عواقب شوم ترک آن هستند؛ مانند اینکه [[امام رضا(ع)]] به نقل از پیامبر(ص) فرمود: وقتیکه امت من از امربهمعروف و نهیازمنکر، شانه خالی کردند و آن را به یکدیگر واگذار نمودند، حتماً بدانند که با هلاکت و عذاب الهی روبرو خواهند شد<ref>ر.ک: همان، ص73-72؛ همان، ص40</ref>. | ||
# واژه معروف به معنی چیزی است که عقل و فطرت پاک آن را به نیکی بشناسد، و واژه منکر آن است که عقل و فطرت پاک آن را به نیکی نشناسد، بلکه آن را کار بد بشناسد، و به عبارت ساده کلمه معروف یعنی خوب و کلمه منکر یعنی بد. و این دو معنی (خوب و بد) دارای شاخههای بسیار است، و تنها انحصار به آنچه در ذهن ما میآید، نیست<ref>ر.ک: همان، ص82؛ همان، ص48-47</ref>. | # واژه معروف به معنی چیزی است که عقل و فطرت پاک آن را به نیکی بشناسد، و واژه منکر آن است که عقل و فطرت پاک آن را به نیکی نشناسد، بلکه آن را کار بد بشناسد، و به عبارت ساده کلمه معروف یعنی خوب و کلمه منکر یعنی بد. و این دو معنی (خوب و بد) دارای شاخههای بسیار است، و تنها انحصار به آنچه در ذهن ما میآید، نیست<ref>ر.ک: همان، ص82؛ همان، ص48-47</ref>. | ||
# فصل چهارم مشتمل بر چگونگی وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر (از عقلی، شرعی، عینی و کفایی) و بررسی مشروح این مطلب است<ref>ر.ک: همان، ص83؛ همان، ص55</ref>. | # فصل چهارم مشتمل بر چگونگی وجوب امربهمعروف و نهیازمنکر (از عقلی، شرعی، عینی و کفایی) و بررسی مشروح این مطلب است<ref>ر.ک: همان، ص83؛ همان، ص55</ref>. | ||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش