۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نماز، عبدالنبی' به 'نمازی، عبدالنبی') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''رسالة في وجوب صلاة الجمعة'''، تألیف عبدالنبی نمازی (متولد 1327ش)، رسالهای به زبان عربی در بررسی دلایل وجوب نماز جمعه در عصر حضور معصومین(ع) و مشروعیت و احکام آن در زمان غیبت است. | '''رسالة في وجوب صلاة الجمعة'''، تألیف [[نمازی، عبدالنبی|عبدالنبی نمازی]] (متولد 1327ش)، رسالهای به زبان عربی در بررسی دلایل وجوب نماز جمعه در عصر حضور معصومین(ع) و مشروعیت و احکام آن در زمان غیبت است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
بر محقق احکام شریعت اسلام مخفی نیست که نماز جمعه دارای جایگاهی والا در بین سایر عبادات است؛ چراکه این حکم الهی نقش مهمی در تربیت اجتماعی و استحکام رشتههای برادری بین مسلمانان و انتشار آگاهی لازم در صفوف امت و برحذر داشتن ایشان از مشورت با دشمنان اسلام و برملا ساختن نقشههای آنها دارد و اینها را خطیب جمعه جامعالشرایط امامت در خلال دو خطبه نماز جمعه طرح میکند. پس از تأسیس حکومت اسلامی مبارک در ایران اثرات این عبادت سیاسی بیشتر از هر زمان دیگری احساس شد تا اینکه این نماز بهمنزله سنگری شد که اولیای الهی بر ضد اولیاء طاغوت و دنبالههای استکبار جهانی آن را سپر قرار دادند<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص3</ref>. | بر محقق احکام شریعت اسلام مخفی نیست که نماز جمعه دارای جایگاهی والا در بین سایر عبادات است؛ چراکه این حکم الهی نقش مهمی در تربیت اجتماعی و استحکام رشتههای برادری بین مسلمانان و انتشار آگاهی لازم در صفوف امت و برحذر داشتن ایشان از مشورت با دشمنان اسلام و برملا ساختن نقشههای آنها دارد و اینها را خطیب جمعه جامعالشرایط امامت در خلال دو خطبه نماز جمعه طرح میکند. پس از تأسیس حکومت اسلامی مبارک در ایران اثرات این عبادت سیاسی بیشتر از هر زمان دیگری احساس شد تا اینکه این نماز بهمنزله سنگری شد که اولیای الهی بر ضد اولیاء طاغوت و دنبالههای استکبار جهانی آن را سپر قرار دادند<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص3</ref>. | ||
در ابتدای اثر، تقریظ آیتالله فاضل لنکرانی بر این کتاب ارائه شده است. وی در این تفریظ ضمن تأیید تحقیقات آیتالله عبدالعلی نمازی آن را خالی از اطناب ممل و ایجاز مخل دانسته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص4</ref>. | در ابتدای اثر، تقریظ [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|آیتالله فاضل لنکرانی]] بر این کتاب ارائه شده است. وی در این تفریظ ضمن تأیید تحقیقات [[نمازی، عبدالنبی|آیتالله عبدالعلی نمازی]] آن را خالی از اطناب ممل و ایجاز مخل دانسته است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص4</ref>. | ||
همه مذاهب بزرگ اسلامی وجوب نماز جمعه را قبول دارند، زیرا قرآن و سنت و اجماع بر این حکم دلالت میکنند؛ بلکه وجوبش از ضروریات دین مبین است<ref>ر.ک: حسین نقوی، سید شاهد؛ ص66</ref>؛ لذا نویسنده در اولین عبارات کتاب مینویسد: «امت اسلام بر وجوب نماز جمعه متفق هستند؛ بلکه نماز جمعه از ضروریات اسلامی است». سپس به تفکیک، ادله قرآن و سنت و اجماع بر وجوب نماز جمعه را مورد بررسی قرار میدهد. وی در انتهای این بخش با اشاره به کلامی از فیض کاشانی مینویسد: «مخفی نماند که دلالت این اخبار مستفیض بر وجوب نماز جمعه بر هر مسلمان بجز کسانی که استثناء شده است... حتمی و یقینی است و کسانی که معتقد به تخییر در زمان غیبت هستند وجهی بر آن از کتاب و سنت ندارند». سپس با نقد این سخن ادله روایی فیض کاشانی و مانند او را در اثبات وجوب عینی نماز جمعه کافی نمیداند<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>. | همه مذاهب بزرگ اسلامی وجوب نماز جمعه را قبول دارند، زیرا قرآن و سنت و اجماع بر این حکم دلالت میکنند؛ بلکه وجوبش از ضروریات دین مبین است<ref>ر.ک: حسین نقوی، سید شاهد؛ ص66</ref>؛ لذا نویسنده در اولین عبارات کتاب مینویسد: «امت اسلام بر وجوب نماز جمعه متفق هستند؛ بلکه نماز جمعه از ضروریات اسلامی است». سپس به تفکیک، ادله قرآن و سنت و اجماع بر وجوب نماز جمعه را مورد بررسی قرار میدهد. وی در انتهای این بخش با اشاره به کلامی از [[فیض کاشانی، محمد بن شاهمرتضی|فیض کاشانی]] مینویسد: «مخفی نماند که دلالت این اخبار مستفیض بر وجوب نماز جمعه بر هر مسلمان بجز کسانی که استثناء شده است... حتمی و یقینی است و کسانی که معتقد به تخییر در زمان غیبت هستند وجهی بر آن از کتاب و سنت ندارند». سپس با نقد این سخن ادله روایی فیض کاشانی و مانند او را در اثبات وجوب عینی نماز جمعه کافی نمیداند<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>. | ||
وی در صفحه دیگری از کتاب پس از اشاره به دیدگاه آیتالله | وی در صفحه دیگری از کتاب پس از اشاره به دیدگاه [[بروجردی، حسین|آیتالله بروجردی]]، در رد عدم مشروعیت نماز جمعه در عصر غیبت مینویسد: معتقدم که آنچه سبب اشتراط حضور معصوم(ع) در مشروعیت نماز جمعه در کلام گروهی از فقها شده آن است که ایشان چون دیدهاند که امامت جمعه مانند قضاوت نیاز به نصب دارد و لازمه نصب حضور ناصب است لذا فتوا به حرمت نماز جمعه در زمان غیبت دادهاند چراکه حضور ناصب (امام) امکان ندارد. لکن این دیدگاه مردود است چراکه فقهای عادل از سوی معصومین(ع) نصب شدهاند تا به همه آنچه نیاز به اذن و نصب ایشان دارد، از اموری که بقای اسلام و نظم امر مسلمین در معاد و معاششان به آن باز میگردد، قیام کنند. پس فقیه عادل در زمان غیبت میتواند نماز جمعه را خود یا کسی که نصب کرده اقامه کند مگر اینکه فقها این مقام را برای فقیه انکار کنند و ولایتش را محدود کنند که بحث دیگری است<ref>ر.ک: همان، ص26</ref>. | ||
ازآنجاکه نماز جمعه جامع جهات عبادی، اجتماعی و سیاسی است، پس باید در تعظیم و تجلیل آن تلاش نمود تا موجب تقویت شوکت اسلام و مسلمین گردد، لذا شرط است که نماز جمعه به امامت رهبر مسلمین یا منصوب از جانب وی اقامه گردد، همچنانکه از سیره نبی(ص) و علی امیرالمؤمنین(ع) استفاده میشود، علاوه اینکه این شرط موجب نابودی ریشه اختلاف بین افراد برای تصدی امام جماعت میشود<ref>ر.ک: همان، ص28-27</ref>. | ازآنجاکه نماز جمعه جامع جهات عبادی، اجتماعی و سیاسی است، پس باید در تعظیم و تجلیل آن تلاش نمود تا موجب تقویت شوکت اسلام و مسلمین گردد، لذا شرط است که نماز جمعه به امامت رهبر مسلمین یا منصوب از جانب وی اقامه گردد، همچنانکه از سیره نبی(ص) و علی امیرالمؤمنین(ع) استفاده میشود، علاوه اینکه این شرط موجب نابودی ریشه اختلاف بین افراد برای تصدی امام جماعت میشود<ref>ر.ک: همان، ص28-27</ref>. | ||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==پانویس == | ==پانویس == | ||
<references/> | <references /> | ||
==منابع مقاله== | ==منابع مقاله== |
ویرایش