رسالة مختصرة في لبس السواد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۵: خط ۲۵:
}}  
}}  


'''رسالة مختصرة في لبس السواد'''، اثر آیت‌الله میرزا جواد تبریزی، رساله مختصری است پیرامون پوشیدن لباس مشکى و احکام مربوط به آن.
'''رسالة مختصرة في لبس السواد'''، اثر [[تبریزی، جواد|آیت‌الله میرزا جواد تبریزی]]، رساله مختصری است پیرامون پوشیدن لباس مشکى و احکام مربوط به آن.


==ساختار==
==ساختار==
خط ۳۳: خط ۳۳:
در مقدمه، به اهمیت حفظ شعائر دینی و مذهبی، مخصوصا عزاداری سیدالشهداء(ع) اشاره گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2-‌4</ref>.
در مقدمه، به اهمیت حفظ شعائر دینی و مذهبی، مخصوصا عزاداری سیدالشهداء(ع) اشاره گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص2-‌4</ref>.


این رساله، در پاسخ به پرسش عده‌اى از طلاب در مورد حکم پوشیدن لباس مشکی، مخصوصا در ایام محرم و عزاى ائمه(ع) نوشته شده است. نویسنده در ابتدای رساله، به نقل کلام صاحب «العروة الوثقی» پرداخته که پوشیدن لباس مشکی در حالت نماز، حتی برای زنان را دارای کراهت شدید دانسته و فرموده است: «فصل في ما يكره من اللباس حال الصلاة، أمور: أحدها الثوب الأسود حتى للنساء، عدا الخف و العمامة و الكساء و منه العباءة و المشبع منه أشد كراهة»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>.
این رساله، در پاسخ به پرسش عده‌اى از طلاب در مورد حکم پوشیدن لباس مشکی، مخصوصا در ایام محرم و عزاى ائمه(ع) نوشته شده است. نویسنده در ابتدای رساله، به نقل کلام صاحب «[[العروة الوثقی و بهامشها تعليقات أعلام العصر و مراجع الشيعة الإمامية|العروة الوثقی]]» پرداخته که پوشیدن لباس مشکی در حالت نماز، حتی برای زنان را دارای کراهت شدید دانسته و فرموده است: «فصل في ما يكره من اللباس حال الصلاة، أمور: أحدها الثوب الأسود حتى للنساء، عدا الخف و العمامة و الكساء و منه العباءة و المشبع منه أشد كراهة»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص7</ref>.


نویسنده قبل از پرداختن به اصل بحث، به ذکر اموری به‌عنوان مقدمه پرداخته که عبارتند از:
نویسنده قبل از پرداختن به اصل بحث، به ذکر اموری به‌عنوان مقدمه پرداخته که عبارتند از:
# در علم اصول، مقرر شده که امر وقتى به یک طبیعى تعلق بگیرد، سپس بعضى از افراد آن طبیعى مورد نهى تنزیهى واقع شود، مراد از این نهى معناى مصطلح نخواهد بود؛ یعنى کراهت مصطلح (کاری که ترکش دارای ثواب است، ولی فعلش دارای عقاب نیست) نمی‌باشد، بلکه ارشادى است و به وجود یک نقص در این فرد دلالت دارد و این امر در لسان علما، به ارشاد بر اقل بودن ثواب آن عمل، تعبیر شده است<ref>ر.ک: همان، ص7-‌8</ref>.
# در علم اصول، مقرر شده که امر وقتى به یک طبیعى تعلق بگیرد، سپس بعضى از افراد آن طبیعى مورد نهى تنزیهى واقع شود، مراد از این نهى معناى مصطلح نخواهد بود؛ یعنى کراهت مصطلح (کاری که ترکش دارای ثواب است، ولی فعلش دارای عقاب نیست) نمی‌باشد، بلکه ارشادى است و به وجود یک نقص در این فرد دلالت دارد و این امر در لسان علما، به ارشاد بر اقل بودن ثواب آن عمل، تعبیر شده است<ref>ر.ک: همان، ص7-‌8</ref>.
# مواردی که صاحب «العروة الوثقی» پوشیدنش را در نماز مکروه دانسته، به‌صورت مطلق درست نیست؛ چون ملاک کراهت در برخی از آنها وجود ندارد، بلکه دلیل معتبر بر اکثر آنها موجود نیست و آنچه وجود دارد از نظر سند ضعیف و از نظر دلالت، قابل مناقشه است<ref>ر.ک: همان، ص8-‌13</ref>.
# مواردی که صاحب «[[العروة الوثقی و بهامشها تعليقات أعلام العصر و مراجع الشيعة الإمامية|العروة الوثقی]]» پوشیدنش را در نماز مکروه دانسته، به‌صورت مطلق درست نیست؛ چون ملاک کراهت در برخی از آنها وجود ندارد، بلکه دلیل معتبر بر اکثر آنها موجود نیست و آنچه وجود دارد از نظر سند ضعیف و از نظر دلالت، قابل مناقشه است<ref>ر.ک: همان، ص8-‌13</ref>.
# حتی اگر از طریق اخبار «من بلغ»، به استحباب یا کراهت اعمالی که ثوابی در مورد آنها وارد نشده، قائل شویم، باز این اخبار دلالت بر کراهت در موارد نهى تکلیفى دارند؛ درحالی‌که نهی در مانحن‌فیه چنین نیست... <ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.
# حتی اگر از طریق اخبار «من بلغ»، به استحباب یا کراهت اعمالی که ثوابی در مورد آنها وارد نشده، قائل شویم، باز این اخبار دلالت بر کراهت در موارد نهى تکلیفى دارند؛ درحالی‌که نهی در مانحن‌فیه چنین نیست... <ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش