پرش به محتوا

تاريخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۹: خط ۲۹:
}}
}}


'''تاريخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر'''، اثر محی‌الدین عبدالقادر بن شیخ بن عبدالله عیدروسی، ذکر تاریخ وفات علما و بزرگان، از سال 901ق، تا 1000ق، همراه با ذکر برخی از حوادث و ماجراهای شگفت، می‌باشد که به زبان عربی و در سال 1012ق، نوشته شده است.
'''تاريخ النور السافر عن أخبار القرن العاشر'''، اثر [[عيدروس، عبدالقادر بن شيخ|محی‌الدین عبدالقادر بن شیخ بن عبدالله عیدروسی]]، ذکر تاریخ وفات علما و بزرگان، از سال 901ق، تا 1000ق، همراه با ذکر برخی از حوادث و ماجراهای شگفت، می‌باشد که به زبان عربی و در سال 1012ق، نوشته شده است.


==ساختار==
==ساختار==
کتاب با خطبه نویسنده آغاز و مطالب به‌صورت سال‌شمار، از سال 901ق، تا سال 1000ق، می‌باشد.
کتاب با خطبه نویسنده آغاز و مطالب به‌صورت سال‌شمار، از سال 901ق، تا سال 1000ق، می‌باشد.
نویسنده در این کتاب، به ذکر تاریخ وفات علما، صلحا، قضات، ادیبان، ملوک و اعیانی که به تاریخ وفاتشان دست یافته، پرداخته است و در برخی موارد، حوادث و اتفاقات خاص و نادری که برای هریک اتفاق افتاده و یا شعر یا نظم معروفی که به وی منسوب بوده را ذکر نموده است. وی در انتخاب افراد، ترتیب خاصی را، به‌غیر ترتیب زمانی، مد نظر نداشته؛ به‌گونه‌ای که برخی از این افراد، اهل مصر، شام، حجاز، یمن، روم، هند، مشرق‌زمین و مغرب، می‌باشند<ref>ر.ک: خطبه کتاب، ص5</ref>.
نویسنده در این کتاب، به ذکر تاریخ وفات علما، صلحا، قضات، ادیبان، ملوک و اعیانی که به تاریخ وفاتشان دست یافته، پرداخته است و در برخی موارد، حوادث و اتفاقات خاص و نادری که برای هریک اتفاق افتاده و یا شعر یا نظم معروفی که به وی منسوب بوده را ذکر نموده است. وی در انتخاب افراد، ترتیب خاصی را، به‌غیر ترتیب زمانی، مد نظر نداشته؛ به‌گونه‌ای که برخی از این افراد، اهل مصر، شام، حجاز، یمن، روم، هند، مشرق‌زمین و مغرب، می‌باشند<ref>ر.ک: خطبه کتاب، ص5</ref>.


==گزارش محتوا==
==گزارش محتوا==
در خطبه، توضیحاتی پیرامون روش کار نویسنده، ارائه شده است.  
در خطبه، توضیحاتی پیرامون روش کار نویسنده، ارائه شده است.  
شیخ عبدالرحمن بن علی بن صالح ابوزید مکودی فاسی مکی، شارح «الأجرومية»، اولین کسی است که تاریخ وفاتش، ذکر شده است. وی در سال 901ق، وفات یافت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>.
شیخ عبدالرحمن بن علی بن صالح ابوزید مکودی فاسی مکی، شارح «الأجرومية»، اولین کسی است که تاریخ وفاتش، ذکر شده است. وی در سال 901ق، وفات یافت<ref>ر.ک: متن کتاب، ص15</ref>.


نفر بعدی، سلطان دیار مصر، ملک قایتبای جرکسی محمودی اشرفی ظاهری است که مدت نزدیک به سی سال حکومت کرد و پس از وفاتش، سه مرتبه در مسجد، نماز بر او خوانده شد. وی در هنگام غروب روز یک‌شنبه هفدهم ذی‌القعده سال 901ق، وفات کرد<ref>ر.ک: همان</ref>.
نفر بعدی، سلطان دیار مصر، ملک قایتبای جرکسی محمودی اشرفی ظاهری است که مدت نزدیک به سی سال حکومت کرد و پس از وفاتش، سه مرتبه در مسجد، نماز بر او خوانده شد. وی در هنگام غروب روز یک‌شنبه هفدهم ذی‌القعده سال 901ق، وفات کرد<ref>ر.ک: همان</ref>.


در سال 902ق، در بیست‌وهشتم شعبان، شیخ ابوعبدالله، شمس‌الدین محمد بن عبدالرحمن بن محمد بن ابی‌بکر بن عثمان بن محمد سخاوی، در حالی که مجاور مدینه بود، در سن 71 سالگی وفات یافت و روز بعد، بعد از نماز صبح، در روضه شریفه نبوی، بر وی نماز خوانده شد و در قبرستان بقیع، دفن گردید. او در ربیع‌الاول سال 831ق، به دنیا آمد و در کودکی، قرآن را حفظ کرد و سپس به حفظ المنهاج الأصلي، الفیه ابن مالک، نخبه، الفیه عراقی، شرح نخبه، غالب شاطبیه و مقدمه شاوی در عروض، پرداخت<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.
در سال 902ق، در بیست‌وهشتم شعبان، [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|شیخ ابوعبدالله، شمس‌الدین محمد بن عبدالرحمن بن محمد بن ابی‌بکر بن عثمان بن محمد سخاوی]]، در حالی که مجاور مدینه بود، در سن 71 سالگی وفات یافت و روز بعد، بعد از نماز صبح، در روضه شریفه نبوی، بر وی نماز خوانده شد و در قبرستان بقیع، دفن گردید. او در ربیع‌الاول سال 831ق، به دنیا آمد و در کودکی، قرآن را حفظ کرد و سپس به حفظ المنهاج الأصلي، الفیه ابن مالک، نخبه، الفیه عراقی، شرح نخبه، غالب شاطبیه و مقدمه شاوی در عروض، پرداخت<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.


در سال 903ق، محمد بن احمد باجرفیل، جمال‌الدین محمد بن احمد بن عبدالله بن محمد، بدرالدین اهدل، عبدالله بن احمد بن علی بن احمد بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم مکدش، محمد بن عبدالرحمن بن محمد باصهی، محمد بن حسین بن محمد بن حسین قماط زبیدی، جمال‌الدین محمد النور بن عمر جبرتی، رضی‌الدین بن صدیق بن محمد حکمی و شیخ شمس‌الدین علی بن عبدالله زجاجی صوفی، وفات یافته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص23-38</ref>.
در سال 903ق، محمد بن احمد باجرفیل، جمال‌الدین محمد بن احمد بن عبدالله بن محمد، بدرالدین اهدل، عبدالله بن احمد بن علی بن احمد بن ابراهیم، محمد بن ابراهیم مکدش، محمد بن عبدالرحمن بن محمد باصهی، محمد بن حسین بن محمد بن حسین قماط زبیدی، جمال‌الدین محمد النور بن عمر جبرتی، رضی‌الدین بن صدیق بن محمد حکمی و شیخ شمس‌الدین علی بن عبدالله زجاجی صوفی، وفات یافته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص23-38</ref>.
خط ۶۳: خط ۶۵:


==وابسته‌ها==
==وابسته‌ها==


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
خط ۷۵: خط ۷۶:


[[رده:آپلود مهر(98)]]
[[رده:آپلود مهر(98)]]
<references />
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش