۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
اللطائف الإلهية في شرح مختارات من الحكم العطائية: تفاوت میان نسخه‌ها
اللطائف الإلهية في شرح مختارات من الحكم العطائية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۵۸
، ۷ اکتبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی'
جز (جایگزینی متن - 'بندي' به 'بندی') |
جز (جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی') |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| تعداد جلد =1 | | تعداد جلد =1 | ||
| کتابخانۀ دیجیتال نور =6991 | | کتابخانۀ دیجیتال نور =6991 | ||
| کتابخوان همراه نور =10936 | |||
| کد پدیدآور = | | کد پدیدآور = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۵: | ||
}} | }} | ||
'''اللطائف الإلهية في شرح مختارات من الحكم العطائية''' اثر دكتر [[کیالی، عاصم ابراهیم|عاصم | '''اللطائف الإلهية في شرح مختارات من الحكم العطائية''' اثر دكتر [[کیالی، عاصم ابراهیم|عاصم ابراهیم الكيالى]]، شرح و توضيح «الحكم العطائية» ابن عطاء الله سكندرى (متوفى 709ق) پيرامون مجموعه‌اى از اخلاقيات صوفيه مى‌باشد. | ||
كتاب به زبان عربى و در اواخر قرن هفتم هجرى نوشته شده است. | كتاب به زبان عربى و در اواخر قرن هفتم هجرى نوشته شده است. | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۶: | ||
در حكمت چهارم: «دفن كن وجود خودت را در زمين، زيرا از آنچه كه دفن نشود، چيزى نرويد و نتيجه و ثمرى، حاصل نخواهد شد»، به سالك توصيه شده است كه تا قبل از تزكيه نفس از رذايل و تحلى آن به فضايل اخلاقى پسنديده، متصدى ارشاد و نصيحت خلق نباشد؛ زيرا زمانى ديگران مى‌توانند از اخلاق نيكو و ثمره درخت وجودى او استفاده كنند كه عقلش به واسطه علم، رشد و نمو داشته باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6991/1/53 همان، ص53]</ref> | در حكمت چهارم: «دفن كن وجود خودت را در زمين، زيرا از آنچه كه دفن نشود، چيزى نرويد و نتيجه و ثمرى، حاصل نخواهد شد»، به سالك توصيه شده است كه تا قبل از تزكيه نفس از رذايل و تحلى آن به فضايل اخلاقى پسنديده، متصدى ارشاد و نصيحت خلق نباشد؛ زيرا زمانى ديگران مى‌توانند از اخلاق نيكو و ثمره درخت وجودى او استفاده كنند كه عقلش به واسطه علم، رشد و نمو داشته باشد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6991/1/53 همان، ص53]</ref> | ||
شارح معتقد است كه براى نفس آدمى، چيزى مضرتر و زيان‌بارتر، از شهرت قبل از بناى صحيح شخصيت نيست و به همين خاطر است كه بزرگان، كلمات زيادى در مذمت شهرت‌طلبى، از خود به يادگار گذاشته‌اند، از جمله | شارح معتقد است كه براى نفس آدمى، چيزى مضرتر و زيان‌بارتر، از شهرت قبل از بناى صحيح شخصيت نيست و به همين خاطر است كه بزرگان، كلمات زيادى در مذمت شهرت‌طلبى، از خود به يادگار گذاشته‌اند، از جمله ابراهیم ادهم گفته است: «خداوند كسى كه حب شهرت داشته باشد را تصديق نمى‌نمايد». | ||
وى تذكر اين نكته را ضرورى دانسته كه اين حكمت، به سلبيت و انهزام، توصيه نمى‌كند، سفارش اين حكمت، به عزلت موقتى است كه آدمى را به تحصيل علم و تزكيه نفس رهنمون مى‌گردد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6991/1/53 همان]</ref> | وى تذكر اين نكته را ضرورى دانسته كه اين حكمت، به سلبيت و انهزام، توصيه نمى‌كند، سفارش اين حكمت، به عزلت موقتى است كه آدمى را به تحصيل علم و تزكيه نفس رهنمون مى‌گردد.<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/6991/1/53 همان]</ref> | ||