پرش به محتوا

ابن فورک، محمد بن حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ اکتبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی'
جز (جایگزینی متن - '‌ ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'راهي' به 'راهی')
خط ۴۵: خط ۴۵:
ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى (د 370ق)، شاگرد مستقيم اشعرى در بغداد ياد گرفته بود. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] (د 405) گفته است كه ابن فورك در بصره و بغداد سماع حديث كرده است. او مسند طيالسى را از ابومحمد عبدالله بن جعفر بن احمد بن فارس اصبهانى (د 346ق) استماع كرده و نيز از قاضى ابوبكر احمد بن محمود بن زكريا بن خُرّزاذ اهوازى (د 356ق) حديث ياد گرفت.
ابن فورك همچنين مذهب اشعرى را همراه باقلانى و ديگران از ابوعبدالله محمد بن احمد بن طائى (د 370ق)، شاگرد مستقيم اشعرى در بغداد ياد گرفته بود. [[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] (د 405) گفته است كه ابن فورك در بصره و بغداد سماع حديث كرده است. او مسند طيالسى را از ابومحمد عبدالله بن جعفر بن احمد بن فارس اصبهانى (د 346ق) استماع كرده و نيز از قاضى ابوبكر احمد بن محمود بن زكريا بن خُرّزاذ اهوازى (د 356ق) حديث ياد گرفت.


[[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن ابراهيم بن عبدالله ديبلى ساكن مكّه بود و در 322ق، وفات يافته است؛ بنابراین بعيد مى‌نمايد كه ابن فورك از او حديث شنيده باشد.
[[حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله|حاكم نيشابورى]] در [[تاریخ نیشابور]] از جمله شيوخ او «دَيبُلى» را نام برده و گفته است كه ابن فورك در مكه از او سماع حديث كرده است. ابوجعفر محمد بن ابراهیم بن عبدالله ديبلى ساكن مكّه بود و در 322ق، وفات يافته است؛ بنابراین بعيد مى‌نمايد كه ابن فورك از او حديث شنيده باشد.


محمد ابوالفضل ابراهيم از تلخيص ابن مكتوم نقل مى‌كند كه ابن فورك پيش از 360ق، در اصفهان از مختصان [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] وزير آل بویه بوده و برای او چند کتاب تأليف كرده است، پس از آن به شيراز رفت و به عضدالدوله پيوست و برای او نيز چند کتاب نوشت.
محمد ابوالفضل ابراهیم از تلخيص ابن مكتوم نقل مى‌كند كه ابن فورك پيش از 360ق، در اصفهان از مختصان [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] وزير آل بویه بوده و برای او چند کتاب تأليف كرده است، پس از آن به شيراز رفت و به عضدالدوله پيوست و برای او نيز چند کتاب نوشت.


[[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] در اصفهان از 347ق به بعد كاتب مؤيدالدوله ديلمى بود و در 360ق، به وزارت او رسيد؛ بنابراین، ابن فورك در زمانى كه [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] كاتب رسايل مؤيدالدوله بود، در خدمت او بوده است. صاحب بن عبّاد قدر ابن فورك را نیکو مى‌شناخته است و از او روايت شده كه چون ذكر امام باقلانى و ابن فورك و ابواسحاق اسفراينى مى‌رفته، مى‌گفته است: «ابن الباقلاني بحر مغرق و ابن فورك صلّ مُطرِق و الإسفرايني نارٌ مُحْرِق»؛ «ابن باقلانى دريايى فروبرنده و ابن فورك مارى تيزنگر و اسفراينى آتشى سوزان است».
[[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] در اصفهان از 347ق به بعد كاتب مؤيدالدوله ديلمى بود و در 360ق، به وزارت او رسيد؛ بنابراین، ابن فورك در زمانى كه [[صاحب بن عباد، اسماعیل بن عباد|صاحب بن عباد]] كاتب رسايل مؤيدالدوله بود، در خدمت او بوده است. صاحب بن عبّاد قدر ابن فورك را نیکو مى‌شناخته است و از او روايت شده كه چون ذكر امام باقلانى و ابن فورك و ابواسحاق اسفراينى مى‌رفته، مى‌گفته است: «ابن الباقلاني بحر مغرق و ابن فورك صلّ مُطرِق و الإسفرايني نارٌ مُحْرِق»؛ «ابن باقلانى دريايى فروبرنده و ابن فورك مارى تيزنگر و اسفراينى آتشى سوزان است».
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش