پرش به محتوا

جعفری تبریزی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۴۱: خط ۴۱:
او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت.
او هرچند به‌خاطر فقر مالى، در هشت سالگى درس را ترک کرد و به‌عنوان کارگر کفاش مشغول به کار شد، ولى بعد از آن، با برادرش، محمدجعفر تصمیم گرفتند نصف روز را کار کنند و نصف دیگر را مشغول تحصیل علم شوند. در این زمان، آن‌ها وارد مدرسه طالبیه شدند. محمدتقى در آن مدرسه نخست «امثله» و «صرف میر» را نزد استاد سیدحسن شربیانى و «[[البهجة المرضية علی ألفية ابن مالك|{{عبارت عربی|البهجة المرضية}}]]» و «[[المطول|المطول]]» را نزد استاد میرزا على‌اکبر اهرى فراگرفت.


او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» حکیم ملا [[سبزواری، هادی|هادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت.
او در سال 1319ش، براى ادامه تحصیل، تبریز را به مقصد تهران ترک کرد. او در «مدرسه فیلسوف»، از استاد آیت‌الله حاج شیخ محمدرضا تنکابنى، «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» و «[[كفاية الأصول (طبع قدیم)|کفایه]]» و از آیت‌الله میرزا مهدى آشتیانى، حکمت «منظومه» حکیم ملا [[سبزواری، هادی|هادى سبزوارى]] و بخشى از امور عامه «[[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]]» را یاد گرفت.


او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد.
او بعد از مدتى، براى ادامه تحصیل به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت کرد و معقول را از آیت‌الله شیخ مهدى مازندرانى و عرفان را از آیت‌الله شیخ محمدتقى زرگر فراگرفت و از درس اخلاق [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] بهره برد.
خط ۴۷: خط ۴۷:
وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى.
وى بعد از مدتى در درس‌هاى آیت‌الله [[شهیدی تبریزی، میرفتاح|میرزا فتاح شهیدى]] شرکت کرد. محمدتقى در سال 1363ق، وارد نجف شد و با جدیت مشغول تحصیل گردید و در درس‌هاى استادان بزرگى شرکت کرد و از آنان بهره‌ها برد؛ از جمله حضرات آیات: شیخ [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] (طهارت و مکاسب محرمه)؛ [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]] (اصول فقه و مکاسب محرمه)؛ [[حسینی شاهرودی، محمود|سید محمود شاهرودى]] (صید و ذباحه)؛ [[موسوی گلپایگانی، جمال‌الدین احمد|سید جمال گلپایگانى]] (قاعده فراغ و تجاوز)؛ محمدهادى میلانى (فقه و اصول)؛ صدرا قفقازى ([[الحكمة المتعالية في الأسفار العقلية الأربعة|اسفار]] و [[شوارق الإلهام في شرح تجريد الكلام (انتشارات مهدوی)|شوارق الإلهام]])؛ مرتضى طالقانى (حکمت و عرفان)؛ [[حکیم، محسن|سید محسن حکیم]] و سید عبدالهادى شیرازى.


او در 23 سالگى از آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» را نیز آغاز کرد.
او در 23 سالگى از آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازى]] اجازه اجتهاد دریافت کرد و اولین کتابش را در همان زمان به نام «{{عبارت عربی|الأمر بين الأمرين}}» (تقریر درس‌هاى آیت‌الله [[خویی، ابوالقاسم|سید ابوالقاسم خویى]]) نشر داد. او در مسجد هندى تدریس «[[كتاب المكاسب|المكاسب]]» را نیز آغاز کرد.


همچنین با مشورت آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود.
همچنین با مشورت آیت‌الله [[شیرازی، محمدکاظم|شیرازى]]، درسى را درباره مباحث فلسفى و سؤالات و شبهات روز، از جمله ارتباط انسان و جهان، وجدان، جبر و اختیار، براى طلاب نجف شروع کرد. شهید [[صدر، محمدباقر|سید محمدباقر صدر]] جزو شاگردان او بود.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش