۶۱٬۱۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
جلد اول کتاب مشتمل بر احکام آبها، اقسام آب مطلق، معنی طهور و موضوعاتی ازایندست است. در جلد دوم به موضوع نجاسات و انواع و احکام آن و طرق اثبات نجاست پرداخته شده است. در جلدهای دیگر کتاب نیز موضوعات مرتبط، مانند: احکام مسجد، احکام مصحف، مسائل مرتبط با وضو و غسل مطرح شده است. | جلد اول کتاب مشتمل بر احکام آبها، اقسام آب مطلق، معنی طهور و موضوعاتی ازایندست است. در جلد دوم به موضوع نجاسات و انواع و احکام آن و طرق اثبات نجاست پرداخته شده است. در جلدهای دیگر کتاب نیز موضوعات مرتبط، مانند: احکام مسجد، احکام مصحف، مسائل مرتبط با وضو و غسل مطرح شده است. | ||
ویژگى برجسته کتاب این است که نویسنده گذرا از فروع فقهى نگذشته، بلکه بهتفصیل به شرح آنها مىپردازد. گاه | ویژگى برجسته کتاب این است که نویسنده گذرا از فروع فقهى نگذشته، بلکه بهتفصیل به شرح آنها مىپردازد. گاه حتّى بررسى یک فرع فقهى، چهل صفحه از کتاب را به خود اختصاص داده است<ref>ر.ک: بینام، ص178</ref>. | ||
روش شرح کتاب بدین ترتیب است که صفحات کتاب به سه بخش تقسیم شده است: در بالای صفحه متن عروه ذکر شده است. در ذیل آن، شرح و در بخش سوم نیز آدرس آیات، مستند روایات و ارجاعات مفیدی ذکر شده است؛ بهعنوانمثال [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|صاحب عروه]] در اولین مسئله از احکام مسجد، ازاله نجاست از مسجد را مطرح کرده و آن را واجب دانسته است. شارح در ذیل آن چهار فرع برای آن مطرح کرده است. بر وجوب ازاله، اجماع را بهعنوان دلیل لبی و کتاب و سنت را بهعنوان ادله لفظی دانسته است. سپس [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]]، فاضلین و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] را ناقلین اجماع شمرده است. در بخش سوم نیز از کتب «[[الخلاف]]»، «[[السرائر]]»، «[[الحدائق الناضرة في أحكام العترة الطاهرة|الحدائق الناظرة]]» و «[[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|ذكری الشيعة]]» بهعنوان مستندات کلام این فقها یاد کرده و در سه مورد عین عبارت آنها را نیز متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج3، ص37</ref>. | روش شرح کتاب بدین ترتیب است که صفحات کتاب به سه بخش تقسیم شده است: در بالای صفحه متن عروه ذکر شده است. در ذیل آن، شرح و در بخش سوم نیز آدرس آیات، مستند روایات و ارجاعات مفیدی ذکر شده است؛ بهعنوانمثال [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|صاحب عروه]] در اولین مسئله از احکام مسجد، ازاله نجاست از مسجد را مطرح کرده و آن را واجب دانسته است. شارح در ذیل آن چهار فرع برای آن مطرح کرده است. بر وجوب ازاله، اجماع را بهعنوان دلیل لبی و کتاب و سنت را بهعنوان ادله لفظی دانسته است. سپس [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلی]]، فاضلین و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهید اول]] را ناقلین اجماع شمرده است. در بخش سوم نیز از کتب «[[الخلاف]]»، «[[السرائر]]»، «[[الحدائق الناضرة في أحكام العترة الطاهرة|الحدائق الناظرة]]» و «[[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|ذكری الشيعة]]» بهعنوان مستندات کلام این فقها یاد کرده و در سه مورد عین عبارت آنها را نیز متذکر شده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ج3، ص37</ref>. |
ویرایش