پرش به محتوا

التعليقة علی الرسالة الصومية (شیخ بهایی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'دوازدانه' به 'دوازده‌گانه'
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'دوازدانه' به 'دوازده‌گانه')
خط ۵۸: خط ۵۸:
از آن‌جايى كه مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]]، شخصيتى رياضى و عقلى دارد فلذا در رساله صوميه‌اش نيز با يك روال منطقى و رياضى مباحث را پيش برده است و همان گونه كه ملاحظه مى‌گردد مبناى مباحثش در كتاب، عدد دوازده مى‌باشد.
از آن‌جايى كه مرحوم [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]]، شخصيتى رياضى و عقلى دارد فلذا در رساله صوميه‌اش نيز با يك روال منطقى و رياضى مباحث را پيش برده است و همان گونه كه ملاحظه مى‌گردد مبناى مباحثش در كتاب، عدد دوازده مى‌باشد.


فصل اول: در اولین فصل، تحقق روزه منوط به امساك از امور دوازدانه‌اى شده است كه عبارتند از: اكل و شرب، انزال منى، ادخال حشفه در قبل يا دبر، باقى ماندن بر جنابت به طور عمدى تا صبح، صبح كردن جنب با خواب اول، صبح كردن جنب با خواب دوم بنا بر اينكه غسل خواهد كرد به گمان اينكه بيدار مى‌شود، صبح كردن جنب با خواب سوم حتى به قصد غسل، رساندن غبار به گلو، فرو بردن تمام سر در آب، قى كردن و دروغ بستن به خداوند.
فصل اول: در اولین فصل، تحقق روزه منوط به امساك از امور دوازده‌گانه‌اى شده است كه عبارتند از: اكل و شرب، انزال منى، ادخال حشفه در قبل يا دبر، باقى ماندن بر جنابت به طور عمدى تا صبح، صبح كردن جنب با خواب اول، صبح كردن جنب با خواب دوم بنا بر اينكه غسل خواهد كرد به گمان اينكه بيدار مى‌شود، صبح كردن جنب با خواب سوم حتى به قصد غسل، رساندن غبار به گلو، فرو بردن تمام سر در آب، قى كردن و دروغ بستن به خداوند.


قبل از ورود به اين بحث در مورد مقدمه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]]، تعليقه‌اى از سوى مؤلف ذكر شده كه اشاره به نوع ورود وى در بحث و براعت استهلالى است كه در مقدمه به كار برده است، بعد در مورد اكل و شرب كه اولین مبطلات روزه در كتب فقهى به حساب مى‌آيند، كلامى از ماتن نقل شده كه ابن جنيد را مخالف با قول مشهور كه خوردن و آشاميدن عادى و غير عادى را مبطل روزه دانسته‌اند، شمرده است.
قبل از ورود به اين بحث در مورد مقدمه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهایى]]، تعليقه‌اى از سوى مؤلف ذكر شده كه اشاره به نوع ورود وى در بحث و براعت استهلالى است كه در مقدمه به كار برده است، بعد در مورد اكل و شرب كه اولین مبطلات روزه در كتب فقهى به حساب مى‌آيند، كلامى از ماتن نقل شده كه ابن جنيد را مخالف با قول مشهور كه خوردن و آشاميدن عادى و غير عادى را مبطل روزه دانسته‌اند، شمرده است.
خط ۱۰۶: خط ۱۰۶:
فصل هفتم: عبادات و اعمال مستحبى كه در شب‌هاى ماه رمضان وارد شده در دوازده قسمت مورد اشاره شيخ قرار گرفته كه اولین آنها دعا به هنگام رؤيت هلال است.
فصل هفتم: عبادات و اعمال مستحبى كه در شب‌هاى ماه رمضان وارد شده در دوازده قسمت مورد اشاره شيخ قرار گرفته كه اولین آنها دعا به هنگام رؤيت هلال است.


فصل هشتم: از مكروهات دوازدانه برای صائم به لمس نسا، انشاى شعر، سرمه كشيدن و... اشاره شده است.
فصل هشتم: از مكروهات دوازده‌گانه برای صائم به لمس نسا، انشاى شعر، سرمه كشيدن و... اشاره شده است.


خاتمه: خاتمه كتاب مشتمل بر مزيت‌هاى دوازدانه ماه رمضان نسبت به بقيه ماه‌هاى سال است؛ مزيت‌هایى مانند نزول قرآن در آن، اشتمال آن بر شب قدر و...
خاتمه: خاتمه كتاب مشتمل بر مزيت‌هاى دوازده‌گانه ماه رمضان نسبت به بقيه ماه‌هاى سال است؛ مزيت‌هایى مانند نزول قرآن در آن، اشتمال آن بر شب قدر و...


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش