۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تحفة الأريب بما في القرآن من اللغات و الغريب: تفاوت میان نسخه‌ها
تحفة الأريب بما في القرآن من اللغات و الغريب (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۰
، ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ه‌گ' به ''
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ه' به 'ه‌ه') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌گ' به '') |
||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
غریب، امری نسبی است؛ چه‌بسا واژه‌ای نزد شخص یا گروهی غریب باشد و نزد گروه دیگری غریب نباشد؛ بنابراین انسان‌ها برحسب استعداد، قدرت و فرهنگشان نسبت به شناخت غریب متفاوتند<ref>ر.ک: همان</ref>. | غریب، امری نسبی است؛ چه‌بسا واژه‌ای نزد شخص یا گروهی غریب باشد و نزد گروه دیگری غریب نباشد؛ بنابراین انسان‌ها برحسب استعداد، قدرت و فرهنگشان نسبت به شناخت غریب متفاوتند<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
ابن خلدون معتقد است تمام الفاظ قرآن عربی و واضح است؛ | ابن خلدون معتقد است تمام الفاظ قرآن عربی و واضح است؛ بونه‌ای که تمام مردم آن را متوجه می‌شوند. برخلاف ابن خلدون، ابن قتیبه می‌گوید: عرب‌ها در شناخت هر آنچه در قرآن است از غریب و متشابه یکسان نیستند، بلکه برخی بر برخی دیگر برتری دارند<ref>ر.ک: همان، ص20</ref>. | ||
محقق معتقد است: لغت قرآن، لغت عرب است، نه فقط لغت قریش؛ زیرا درست نیست که خداوند بندگانش را با لغتی که نمی‌شناسند یا معانی‌اش را نمی‌دانند، مخاطب قرار دهد و لغت عرب منحصر به لغت قریش نیست...<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | محقق معتقد است: لغت قرآن، لغت عرب است، نه فقط لغت قریش؛ زیرا درست نیست که خداوند بندگانش را با لغتی که نمی‌شناسند یا معانی‌اش را نمی‌دانند، مخاطب قرار دهد و لغت عرب منحصر به لغت قریش نیست...<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. | ||