۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های') |
جز (جایگزینی متن - 'هگ' به '') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
كتاب حاضر شامل يك مقدمه، ديباچهاى از مدير مسئول مجمع جهانى شيعهشناسى، ديباچهاى از آقاى محمد زارع، پيشگفتار مؤلف، سه بخش اصلى و | كتاب حاضر شامل يك مقدمه، ديباچهاى از مدير مسئول مجمع جهانى شيعهشناسى، ديباچهاى از آقاى محمد زارع، پيشگفتار مؤلف، سه بخش اصلى و نتيجيرى و پيشنهادات است. سه بخش اصلى، به ترتيب مشتمل بر دو، پنج و دو فصل مىباشد. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
در فاصله قرن پنجم تا قرن نهم هجرى، ایران در معرض يورشهاى پىدرپى بيگانگان قرار داشت. هجوم سلجوقيان در قرن پنجم، غزان بلخ در قرن ششم، مغولان در سده هفتم و تيمور در پايان سده هشتم و آغاز قرن نهم، كشور ایران را به ويرانهاى تبديل كرد و مردم را به فقر و فلاكت كشاند. هجوم مغولان نقطه اوج اين يورشها بود. آنان تمام شهرهاى ایران را با خاک يكسان كردند و انسانهاى بىشمارى را از دم تيغ خود گذراندند و شهر و فرهنگ شهرى را نابود كردند.<ref>همان، ص177</ref> | در فاصله قرن پنجم تا قرن نهم هجرى، ایران در معرض يورشهاى پىدرپى بيگانگان قرار داشت. هجوم سلجوقيان در قرن پنجم، غزان بلخ در قرن ششم، مغولان در سده هفتم و تيمور در پايان سده هشتم و آغاز قرن نهم، كشور ایران را به ويرانهاى تبديل كرد و مردم را به فقر و فلاكت كشاند. هجوم مغولان نقطه اوج اين يورشها بود. آنان تمام شهرهاى ایران را با خاک يكسان كردند و انسانهاى بىشمارى را از دم تيغ خود گذراندند و شهر و فرهنگ شهرى را نابود كردند.<ref>همان، ص177</ref> | ||
قسمت پايانى كتاب در مورد | قسمت پايانى كتاب در مورد نتيجيرى و پيشنهادات است. مؤلف در اين قسمت خاطرنشان مىكند كه «فرايند شكلگيرى تشيع در ایران برخلاف تصور عدهاى كه آن را به دوره صفويه نسبت مىدهند، يك فرايند طولانىمدت و تكاملى است و در طول ساليان متمادى عوامل متعددى موجب رونق و رشد تشيع در ایران شده است».<ref>همان، ص189</ref> | ||
وى اشاره مىكند كه در چند زمينه امر تحقيق ضرورى به نظر مىرسد، از جمله: | وى اشاره مىكند كه در چند زمينه امر تحقيق ضرورى به نظر مىرسد، از جمله: | ||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
«يكى از مباحث مهم و اساسى در تاريخ مذهبى ایران، چگونگى و علل گرايش ایرانيان به تشيع است. مؤلف در چكيده كتاب، سؤالى را بدين قرار مطرح مىنمايند: سؤالى كه در اينجا مطرح است اين است كه بااينكه مسئله فتوحات در دوره خليفه دوم و سوم و پس از آن در دوره امويان در ایران دنبال شد و آنها نيز مبلغان تسنن بودند، چه تغيير و تحولاتى در ایران اتفاق افتاد كه ایرانيان را از مكتب خلفا به مكتب اهلبيت(ع) كشاند؟ در بررسى اين موضوع به علل و عوامل متعددى برمىخوريم. در قرون اوليه اسلامى عملكرد تبعيضآميز و قومگرايانه خلفا و عاملين آنها با مسلمانان عجم (موالى) كه ایرانيان هم جزئى از آنها بودند، ایرانيان را بهسوى مكتب اهلبيت(ع) كه اسلام راستين و عارى از هرگونه تعصب غير اسلامى و غير انسانى بود، كشاند. | «يكى از مباحث مهم و اساسى در تاريخ مذهبى ایران، چگونگى و علل گرايش ایرانيان به تشيع است. مؤلف در چكيده كتاب، سؤالى را بدين قرار مطرح مىنمايند: سؤالى كه در اينجا مطرح است اين است كه بااينكه مسئله فتوحات در دوره خليفه دوم و سوم و پس از آن در دوره امويان در ایران دنبال شد و آنها نيز مبلغان تسنن بودند، چه تغيير و تحولاتى در ایران اتفاق افتاد كه ایرانيان را از مكتب خلفا به مكتب اهلبيت(ع) كشاند؟ در بررسى اين موضوع به علل و عوامل متعددى برمىخوريم. در قرون اوليه اسلامى عملكرد تبعيضآميز و قومگرايانه خلفا و عاملين آنها با مسلمانان عجم (موالى) كه ایرانيان هم جزئى از آنها بودند، ایرانيان را بهسوى مكتب اهلبيت(ع) كه اسلام راستين و عارى از هرگونه تعصب غير اسلامى و غير انسانى بود، كشاند. | ||
در قرون بعدى نيز سيل مهاجرت علويانى كه مورد تعرض حكام اموى و عباسى قرار گرفته بودند به ایران، نقش مهمى در گرايش ایرانيان به تشيع داشت. همچنين تشكيل حكومتهاى شيعىمذهب در محدوده سرزمين ایران نيز از عوامل مؤثر در ترويج افكار اين فرقه در ایران بود. علاوه بر آن مىتوان به نقش تصوف در ترويج اعتقاداتى نزدیک به اعتقادات شيعه اشاره كرد. پس از هجوم مغولان به ایران و بروز ويرانى و ادبارى كه مردم ایران به آن گرفتار شدند، گرايش به تصوف و دورى از دنيا در ایران رونق بسزايى گرفت. فرقههاى صوفيانه كه مذهب رسمى آنان تسنن بود در قرون بعدى رنگوبوى شيعى به خود گرفتند و با پذيرش ولايت امامان | در قرون بعدى نيز سيل مهاجرت علويانى كه مورد تعرض حكام اموى و عباسى قرار گرفته بودند به ایران، نقش مهمى در گرايش ایرانيان به تشيع داشت. همچنين تشكيل حكومتهاى شيعىمذهب در محدوده سرزمين ایران نيز از عوامل مؤثر در ترويج افكار اين فرقه در ایران بود. علاوه بر آن مىتوان به نقش تصوف در ترويج اعتقاداتى نزدیک به اعتقادات شيعه اشاره كرد. پس از هجوم مغولان به ایران و بروز ويرانى و ادبارى كه مردم ایران به آن گرفتار شدند، گرايش به تصوف و دورى از دنيا در ایران رونق بسزايى گرفت. فرقههاى صوفيانه كه مذهب رسمى آنان تسنن بود در قرون بعدى رنگوبوى شيعى به خود گرفتند و با پذيرش ولايت امامان دوازدانه به تشيع نزدیک شدند. صفويان بهعنوان كسانى كه مذهب تشيع را در ایران به رسميت شناختند خود از ميان يكى از همين فرقههاى صوفيانه ظهور كرده بودند كه آرامآرام از طريقت به سياست گرايش پيدا كردند، بلكه با مهاجرت علماى شيعه عرب به ایران، تشيع متمايل به تصوف آنها به رنگ تشيع علمى و مبتنى بر تعاليم اهلبيت تبديل شد. باتوجه به فضاى فكرى مناسبى كه در قرون نهم و دهم براى تشيع در ایران به وجود آمده بود، مذهب تشيع را در ایران رسميت بخشيدند و از آن زمان به بعد، بهجز چند دوره كوتاهمدت نظير دوران نادر، تشيع بهعنوان مكتب اكثريت قريب به اتفاق جامعه ایران قديم قرار گرفته كه علاوه بر ایران كنونى، شامل مناطقى نظير آذربايجان، بحرين، بخشهایى از عراق، پاکستان و افغانستان مىشد».<ref>متن كتاب، ص193</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == |
ویرایش