پرش به محتوا

کرباسی، محمدابراهیم بن محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
|-
|-
|متولد  
|متولد  
| data-type="authorbirthDate" |
| data-type="authorbirthDate" |1145ش/1180ق
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |
| data-type="authorBirthPlace" |اصفهان
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
خط ۳۲: خط ۳۲:
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |
| data-type="authorWritings" |[[إشارات الأصول]]
|- class="articleCode"
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
خط ۳۹: خط ۳۹:
</div>
</div>


'''محمد ابراهيم بن محمدحسن كرباسى يا كلباسى''' (1180-1261ق)، از بزرگ‌ترين علما و زهاد قرن دوازدهم هجرى است كه در زهد، تقوى و احتياط، معروفيت تمام داشته است.
'''محمد ابراهيم بن محمدحسن كرباسى يا كلباسى''' (1180-1261ق)، از بزرگ‌ترين علما و زهاد قرن دوازدهم هجرى است كه در زهد، تقوى و احتياط، معروفيت تمام داشته است،  احیاگر حوزه علمیه اصفهان در قرن دوازدهم، 


== ولادت ==
== ولادت ==
وى، در سال 1180ق، در اصفهان ديده به جهان گشود.
وى، در سال 1180ق، در اصفهان ديده به جهان گشود. خاندان کلباسی در اصل از نسل مالک اشتر نخعی هستند، از این رو به اشتری نیز معروف هستند.


پدرش، نخست، در محله «حوض كرباس» شهر هرات اقامت داشت و به همين جهت ملقب به كرباسى گرديد.
پدرش، نخست، در محله «حوض كرباس» شهر هرات اقامت داشت و به همين جهت ملقب به كرباسى گرديد. محمّدحسن كه شخصی فاضل، پارسا و متديّن بود، از اين محل به گناباد (از توابع استان خراسان) مهاجرت نمود و در آبادي «كاخك» اقامت گزيد.


محمّد حسن به دلايلي كه مورّخان و شرح حال نگاران بدان‌ها اشاره نكرده‌اند، كاخك گناباد را به مقصد اصفهان ترک نمود و در اين شهر رحل اقامت افكند. مدتي از سكونت وي در اين ديار سپري نشده بود كه در نوزدهم ربيع الثاني سال 1180 هـ . ق صاحب فرزندي گرديد كه او را «محمّد ابراهيم» ناميد.


==تحصیلات==
==تحصیلات==


وى، دوران كودكى و نوجوانى را در اصفهان گذراند و اولين استاد او، پدرش بود، اما در سنين نوجوانى، پدر را از دست داده و پس از او، مولا محمد رفيع گيلانى مشهور به بيدآبادى اصفهانى، نقش مهمى در تربيت وى عهده‌دار بود(مرحوم بيدآبادى، از بزرگان عرصه حكمت، از شاگردان ميرزا محمدتقى الماسى و معاصر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] محسوب مى‌شده است و كرباسى در بياناتى، به ساده‌زيستى و قناعت وى اشاره كرده است. وى، به سال 1197ق، در حالى كه كرباسى هفده سالگى را طى مى‌كرد، به دار بقا شتافت).
وى، دوران كودكى و نوجوانى را در اصفهان گذراند و اولين استاد او، پدرش بود، اما در سنين نوجوانى، پدر را از دست داده و پس از او، مولا محمد رفيع گيلانى مشهور به بيدآبادى اصفهانى، نقش مهمى در تربيت وى عهده‌دار بود (مرحوم بيدآبادى، از بزرگان عرصه حكمت، از شاگردان ميرزا محمدتقى الماسى و معاصر [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]] محسوب مى‌شده است و كرباسى در بياناتى، به ساده‌زيستى و قناعت وى اشاره كرده است. وى، به سال 1197ق، در حالى كه كرباسى هفده سالگى را طى مى‌كرد، به دار بقا شتافت).


كرباسى، در جوانى به محضر برخى مشاهير و معاريف حكمت و كلام در اصفهان راه يافت. در ميان اين دانشوران، از انديشه‌هاى ملا على بن جمشيد نورى، بيش از همه بهره برد.
كرباسى، در جوانى به محضر برخى مشاهير و معاريف حكمت و كلام در اصفهان راه يافت. در ميان اين دانشوران، از انديشه‌هاى ملا على بن جمشيد نورى، بيش از همه بهره برد.
خط ۵۶: خط ۵۷:


=== سفر به نجف اشرف ===
=== سفر به نجف اشرف ===
وى، پس از تكميل تحصيلات خويش در اصفهان، به منظور ارتقاى دانسته‌هاى خود در سطوح عالى معارف اسلامى، خصوصا فقه و اصول و نايل گشتن به درجه اجتهاد و بهره‌گيرى از چهره‌هاى علمى حوزه نجف، رهسپار عراق گرديد. عالم بلندآوازه و مجتهد شناخته شده اين زمان، [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد محمدمهدى بحر العلوم]](متوفى 1212ق) بود كه در ميان شیعیان نفوذ فراوانى داشت.
وى، پس از تكميل تحصيلات خويش در اصفهان، به منظور ارتقاى دانسته‌هاى خود در سطوح عالى معارف اسلامى، خصوصا فقه و اصول و نايل گشتن به درجه اجتهاد و بهره‌گيرى از چهره‌هاى علمى حوزه نجف، رهسپار عراق گرديد. عالم بلندآوازه و مجتهد شناخته شده اين زمان، [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد محمدمهدى بحر العلوم]] (متوفى 1212ق) بود كه در ميان شیعیان نفوذ فراوانى داشت.


كرباسى، در نجف اشرف و در محضر درس مرحوم [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد بحر العلوم]]، با سيد شفتى آشنا شد كه بعدها اين آشنايى، به دوستى و اخوت بين آن دو مبدل شد.
كرباسى، در نجف اشرف و در محضر درس مرحوم [[بحرالعلوم، محمدمهدی بن مرتضی|سيد بحر العلوم]]، با سيد شفتى آشنا شد كه بعدها اين آشنايى، به دوستى و اخوت بين آن دو مبدل شد.
خط ۶۴: خط ۶۵:
وى، در نجف اشرف، از محضر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد مير على طباطبايى]] صاحب كتاب «[[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|الرياض]]»، نيز بهره‌مند گشت.
وى، در نجف اشرف، از محضر [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد مير على طباطبايى]] صاحب كتاب «[[رياض المسائل في تحقيق الأحكام بالدلائل (ط - الحديثة)|الرياض]]»، نيز بهره‌مند گشت.


=== سفر به کاظمین ===
ايشان، سپس به شهر كاظمين سفر نموده و به مكتب پربار [[اعرجی کاظمی، محسن|سيد محسن اعرجى]] راه يافت و قضا و شهادات و بسيارى از مسائل فقهى را كه در اين زمينه كاربرد داشت، از وى آموخت.
ايشان، سپس به شهر كاظمين سفر نموده و به مكتب پربار [[اعرجی کاظمی، محسن|سيد محسن اعرجى]] راه يافت و قضا و شهادات و بسيارى از مسائل فقهى را كه در اين زمينه كاربرد داشت، از وى آموخت.


=== بازگشت به ایران ===
وى، پس از آن، به ايران بازگشت و به شهر مقدس قم رفته و محضر [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدى نراقى]] (متوفى 1209ق) را درك نمود و سپس به كاشان و اصفهان رفت و رسالت فرهنگى و تكليف دينى خود را در آن‌جا ادامه داد.
وى، پس از آن، به ايران بازگشت و به شهر مقدس قم رفته و محضر [[میرزای قمی، ابوالقاسم بن محمدحسن|ميرزاى قمى]] و [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدى نراقى]] (متوفى 1209ق) را درك نمود و سپس به كاشان و اصفهان رفت و رسالت فرهنگى و تكليف دينى خود را در آن‌جا ادامه داد.


۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش