۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'یی' به 'یی') |
جز (جایگزینی متن - 'تب' به 'تب') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در این بخش آمده است: با مراجعه به قرآن دانسته میشود که برپا شدن قیامت، مقارن با تحولات بزرگی در نظام این جهان است؛ بهگونهای که بساط این عالم برچیده شده و عالم دیگری برپا میگردد. آنگاه همه انسانها از آغاز تا پایان خلقت زنده میگردند و نتایج اعمال خود را میبینند. قرآن، این واقعه بزرگ را با این ویژگیها مطرح نموده است: دگرگونی زمین، کوهها و دریاها؛ دگرگونی آسمان و ستارگان؛ شیپور مرگ (نفخه صور اول)؛ شیپور حیات (نفخه صور دوم)؛ ظهور حاکمیت خدا و قطع سببها و نسبها؛ دادگاه عدل الهی؛ بهسوی بهشت یا دوزخ<ref>ر.ک: همان، ص29-37</ref>. | در این بخش آمده است: با مراجعه به قرآن دانسته میشود که برپا شدن قیامت، مقارن با تحولات بزرگی در نظام این جهان است؛ بهگونهای که بساط این عالم برچیده شده و عالم دیگری برپا میگردد. آنگاه همه انسانها از آغاز تا پایان خلقت زنده میگردند و نتایج اعمال خود را میبینند. قرآن، این واقعه بزرگ را با این ویژگیها مطرح نموده است: دگرگونی زمین، کوهها و دریاها؛ دگرگونی آسمان و ستارگان؛ شیپور مرگ (نفخه صور اول)؛ شیپور حیات (نفخه صور دوم)؛ ظهور حاکمیت خدا و قطع سببها و نسبها؛ دادگاه عدل الهی؛ بهسوی بهشت یا دوزخ<ref>ر.ک: همان، ص29-37</ref>. | ||
شفاعت، بحث پایانی این بخش از کتاب است. نویسنده میگوید: بنا بر آنچه از آیات قرآن و روایات معصومین(ع) استفاده میشود، اگر انسان با ایمان از دنیا برود، هرچند اعمالش چندان | شفاعت، بحث پایانی این بخش از کتاب است. نویسنده میگوید: بنا بر آنچه از آیات قرآن و روایات معصومین(ع) استفاده میشود، اگر انسان با ایمان از دنیا برود، هرچند اعمالش چندان رضایتبخش نباشد، به عذاب ابدی گرفتار نشده، سرانجام وارد بهشت خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. عقیده به شفاعت نباید مستلزم، نقصی در خداوند سبحان باشد؛ لذا خداوند، خط بطلان بر شفاعتی که مشرکان به آن باور داشتند کشیده است و فرموده: «جز خدا سرپرست و شفاعتگری نخواهد داشت» (انعام: 51، 70؛ سجده: 4؛ زمر: 44). در کنار نفی چنین شفاعتی، شفاعت به اذن خدا اثبات شده است: «هیچ شفاعتکنندهای نیست، مگر بعد از اذن الهی» (یونس: 3؛ بقره: 255 و...)<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>. | ||
===بخش دوم=== | ===بخش دوم=== |
ویرایش