معادشناسی (سبحانی): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان =معادشناسی

| کتابخانۀ دیجیتال نور =28766

«[[الإلهيات علی هدی الكتاب و السنة و العقل]]»، مشتمل بر یک دوره کلام اسلامی از مبدأشناسی تا معادشناسی است و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا مجموعه‌ای است که [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانی]] پس از سال‎های متمادی تدریس و نگارش کتاب‌های متعدد در موضوع عقاید اسلامی، آن را به‌عنوان متن درسی در رشته عقاید و کلام برای مجامع فرهنگی و به‌ویژه حوزه‌های علمیه سامان داده‌اند و سال‎هاست که محور درس‎های عقاید در حوزه علمیه قم است<ref>ر.ک: مقدمه مترجم، ص11</ref>.

[[شیروانی، علی|دکتر شیروانی]] در بخش اول، به «مروری بر مباحث معاد» پرداخته است. او سه دلیلِ عبث بودن دنیا بدون معاد، معاد مقتضای عدل الهی و معاد مقتضای رحمت الهی را از عوامل ضرورت معاد مطرح می‌نماید و درباره هرکدام توضیحی مختصر ارائه می‌دهد<ref>ر.ک: همان، ص17</ref>. سپس از انگیزه منکرین معاد سخن به میان می‌آورد. او در این رابطه می‌گوید: پیروی از هوا و هوس، زمینه انکار معاد و استبعاد وقوع آن را در ذهن باطل‎گرایان فراهم می‌سازد و با بهانه‌های گوناگون از پذیرش آن خودداری می‌کنند<ref>ر.ک: همان، ص18</ref>.

او درباره مرگ می‌گوید: مرگ، نیستی و نابودی نیست، بلکه انتقال از عالمی به عالم دیگر است و حیات انسان پس از مرگ به‌گونه‌ای دیگر ادامه می‌یابد<ref>ر.ک: همان، ص21</ref>. حیات پس از مرگ ابتدا در برزخ ادامه می‌یابد. آیات قرآن و روایات متواتری بر این مدعا گواهی می‌دهند که انسان پس از مرگ به‎یکباره وارد عالم قیامت کبرا نمی‌شود، بلکه میان دنیا و آخرت، دوره‌ای می‌گذارند که برزخ نامیده می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص22</ref>. در برزخ نیز همچون قیامت سؤال و مؤاخذه وجود دارد؛ لیک این سؤال و مؤاخذه، اختصاص به مؤمنان و ظالمان دارد و شامل مستضعفان و متوسطان نمی‌شود. [[کلینی، محمد بن یعقوب|کلینی]] در این‌باره از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] نقل نموده که آن حضرت فرموده: در قبر تنها از کسانی سؤال و مؤاخذه خواهد شد که دارای ایمان محض یا کفر محض باشند و دیگران به حال خود رها می‌شوند<ref>ر.ک: همان، ص28</ref>.

شفاعت، بحث پایانی این بخش از کتاب است. نویسنده می‌گوید: بنا بر آنچه از آیات قرآن و روایات معصومین(ع) استفاده می‌شود، اگر انسان با ایمان از دنیا برود، هرچند اعمالش چندان رضایت‎بخش نباشد، به عذاب ابدی گرفتار نشده، سرانجام وارد بهشت خواهد شد<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>. عقیده به شفاعت نباید مستلزم، نقصی در خداوند سبحان باشد؛ لذا خداوند، خط بطلان بر شفاعتی که مشرکان به آن باور داشتند کشیده است و فرموده: «جز خدا سرپرست و شفاعت‎گری نخواهد داشت» (انعام: 51، 70؛ سجده: 4؛ زمر: 44). در کنار نفی چنین شفاعتی، شفاعت به اذن خدا اثبات شده است: «هیچ شفاعت‎کننده‌ای نیست، مگر بعد از اذن الهی» (یونس: 3؛ بقره: 255 و...)<ref>ر.ک: همان، ص42</ref>.

هفده عنوان ترجمه، همچون عناوین متن اصلی، است، لکن عناوینی که زیر این عناوین انتخاب شده است، قدری متفاوت است؛ به‌عنوان‎مثال در ابتدای کتاب ذیل عنوان معاد در ادیان و آیین‌های گذشته، شش زیرعنوان آمده، ولی در متن اصلی ذیل همین عنوان با نام «المعاد في الملل و الشرائع السابقة»، چهار زیرعنوان قید شده است<ref>ر.ک: همان، ص48-56؛ سبحانی، جعفر، ج4، ص158-166</ref>. لازم به ذکر است که این نوع اختلاف در بیشتر جاهای کتاب به چشم می‌خورد. لکن از جهت محتوا همان ‎طور که [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانی]] بیان نموده‌اند، تغییری یافت نشد.

<references/>

 

[[رده:25 فروردین الی 24 اردیبهشت]]

 

[[رده:سال97-1اردیبهشت الی31]]