خیالی، احمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

او در روز یک ‎مرتبه غذا می‌خورد و به همین دلیل بسیار نحیف بود. شاگردش «غیاث‎الدین» می‌نویسد: من دو سال ملازم او بودم و در شهر «ازنیق» نزد او قرائت کردم. هیچ‎گاه ندیدم خوشحال باشد یا بخندد. دائم الصمت و همواره مشغول به عبادت و ملاحظه در دقائق علمی بود و جز در مباحثات علمی، صحبت نمی‌کرد<ref>ر.ک: همان، ص47</ref>. احمد خیالی، همان طور که در علم‎آموزی می‌کوشید، در عمل به آداب سلوک نیز تلاش می‌کرد؛ وی تصوف و تلقین ذکر را به‌صورت عملی تجربه کرد. استاد او در تلقین ذکر، شیخ عبدالرحیم مرزیغونی بود<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/18368/1/48 ر.ک: همان، ص48]</ref>.