۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مب' به 'مب') |
جز (جایگزینی متن - 'نگ' به 'نگ') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
در این منظومه شعری، اصول اعتقادی از توحید خالق و ایمان به آن و به رسولان و کتبش گرفته تا قضا و قدر، قبر و احوال آن، قیامت و اهوال و مواقفش و غیر آن در 144 بیت در بحر رجز گردآوری شده است. سپس علمای علم کلام این منظومه را شرح کردند که از مشهورترین شروح آن، شرح شیخ ابراهیم باجوری و شیخ بکری رجب است. پس از آن ادیب ماهر [[شاوي، محمد سمير|محمد سمیر شاوی]]، شرح جدیدی بر آن نوشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29317/1/3 ر.ک: مقدمه، ص4-3]</ref>. | در این منظومه شعری، اصول اعتقادی از توحید خالق و ایمان به آن و به رسولان و کتبش گرفته تا قضا و قدر، قبر و احوال آن، قیامت و اهوال و مواقفش و غیر آن در 144 بیت در بحر رجز گردآوری شده است. سپس علمای علم کلام این منظومه را شرح کردند که از مشهورترین شروح آن، شرح شیخ ابراهیم باجوری و شیخ بکری رجب است. پس از آن ادیب ماهر [[شاوي، محمد سمير|محمد سمیر شاوی]]، شرح جدیدی بر آن نوشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29317/1/3 ر.ک: مقدمه، ص4-3]</ref>. | ||
شارح نیز سبب نگارش شرح بر جوهرة التوحيد را | شارح نیز سبب نگارش شرح بر جوهرة التوحيد را اینگونه توضیح داده است: «علما بر این منظومه شروح متعددی نوشتهاند. من نیز بهتر دیدم که بین این عده بهرهای داشته باشم؛ پس شرحی روان نوشتم تا مقدمهای بر مطالعات اعتقادی و گفتاری محکم در معرفت اصول اعتقادی باشد و لذا نامش را «القول السديد في شرح جوهرة التوحيد» نهادم<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/29317/1/8 ر.ک: مقدمه مؤلف، ص8]</ref>. | ||
برخی شروح مانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کردهاند؛ اما سمیر شاوی این تقسیمبندی را لحاظ نکرده و تنها به انتخاب عناوین ابیات بسنده کرده است. شیوه شارح در نگارش اثر بدین ترتیب است که پس از عنوان منتخب، بیت مورد نظر را بهطور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ابتدای شرح در صورت نیاز، الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده، شواهد قرآنی و روایی را آورده و به شبهات مرتبط پاسخ گفته است. | برخی شروح مانند حاشية الصاوي، اشعار جوهرة التوحيد را در سه مبحث الهیات، نبوات و سمعیات تقسیم و شرح کردهاند؛ اما سمیر شاوی این تقسیمبندی را لحاظ نکرده و تنها به انتخاب عناوین ابیات بسنده کرده است. شیوه شارح در نگارش اثر بدین ترتیب است که پس از عنوان منتخب، بیت مورد نظر را بهطور کامل آورده و سپس به شرح مقصود مصنف پرداخته است. در ابتدای شرح در صورت نیاز، الفاظ و واژگان ابیات را معنا کرده، شواهد قرآنی و روایی را آورده و به شبهات مرتبط پاسخ گفته است. |
ویرایش