تاریخ دخانیه یا تاریخ وقایع تحریم تنباکو: تفاوت میان نسخه‌ها

تاریخ دخانیه یا تاریخ وقایع تحریم تنباکو (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۳۶

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ت‎ن' به 'ت‌ن'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 «یکی از مهم‎ترین نتایجی که با مطالعه کتاب شیخ حسن به دست می‌آید آن است که کسانی از روحانیت با وجود آنکه در کربلا، نجف و سامرا مشغول تحصیل بوده‌اند دقیقا از مسائل سیاسی و فرهنگی جاری مطلع بوده و در ارتباط دائم با این‌گونه مسائل بوده‌اند»<ref>همان، ص16-17</ref>.
-«کتاب وی در همان سال 1310ق، که هنوز قدرت قاجاریه دست‎نخورده بوده، نوشته شده و او می‌بایست رعایت حال بسیاری از امور را می‌کرده ا‎ست. بااین‌همه خط کتاب دقیقا خط رهبران جنبش بوده و به‌هیچ‎روی تحت تأثیر افراط برخی از گروه‌ها یا تفریط بعضی از جریانات قرار نگرفته است. او خط رهبری جنبش را در سامرا و تهران دنبال کرده و دقیقا از آن به دفاع برخاسته است. از متن کتاب به‌خوبی استفاده می‌شود که وی به‌شدت از افراطی‌ها که سعی می‌کردند نتایجی ورای آنچه مورد نظر رهبران جنبش بوده بگیرند، انتقاد کرده است»<ref>همان، ص17</ref>.
+«کتاب وی در همان سال 1310ق، که هنوز قدرت قاجاریه دست‌نخورده بوده، نوشته شده و او می‌بایست رعایت حال بسیاری از امور را می‌کرده ا‎ست. بااین‌همه خط کتاب دقیقا خط رهبران جنبش بوده و به‌هیچ‎روی تحت تأثیر افراط برخی از گروه‌ها یا تفریط بعضی از جریانات قرار نگرفته است. او خط رهبری جنبش را در سامرا و تهران دنبال کرده و دقیقا از آن به دفاع برخاسته است. از متن کتاب به‌خوبی استفاده می‌شود که وی به‌شدت از افراطی‌ها که سعی می‌کردند نتایجی ورای آنچه مورد نظر رهبران جنبش بوده بگیرند، انتقاد کرده است»<ref>همان، ص17</ref>.
 «با ملاحظه این نکات می‌توان گفت که اثر شیخ حسن بسیار بدیع بوده و هیچ نگارش دیگری در زمینه این رخداد تاریخی به پایه او نمی‌رسد. جز این کتاب، تنها مشتی اسناد خارجی، خاطرات کوتاه اعتمادالسلطنه، قطعه‌های جسته گریخته ناظم‌الاسلام - که بسیاری از آن برگرفته از کتاب شیخ حسن و البته بدون یاد از منبع بوده - ‎و مطالب مغرضانه یحیی دولت‎آبادی و نیز خاطرات سیاسی امین‌الدوله و برخی اسناد دولتی در دست است که البته باید در تحلیل نهایی مورد استفاده قرار گیرد. بی‌توجهی به کتاب شیخ حسن در طول هشتاد سال گذشته، نشأت‌گرفته از نگرش ضد فرنگی اوست که به‌هیچ‎روی با اندیشه‌های منورالفکران که در تمام این دوره مسلط بوده و پشتوانه استبداد را هم داشته‌اند، سر سازگاری نداشته است»<ref>همان</ref>.