پرش به محتوا

منزوی، علی‌نقی: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۵۲۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۹ سپتامبر ۲۰۱۹
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' های ' به '‌های ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
<div class='wikiInfo'>
<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR03425.jpg|بندانگشتی|منزوی، علی نقی]]
[[پرونده:NUR03425.jpg|بندانگشتی|منزوی، علی نقی]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
|-
! نام!! data-type='authorName'|منزوی، علی نقی
! نام!! data-type="authorName" |منزوی، علی نقی
|-
|-
|نام‌های دیگر  
|نام‌های دیگر  
|data-type='authorOtherNames'|  
| data-type="authorOtherNames" |  
|-
|-
|نام پدر  
|نام پدر  
|data-type='authorfatherName'|
| data-type="authorfatherName" |[[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقا بزرگ تهرانی]]
|-
|-
|متولد  
|متولد  
|data-type='authorbirthDate'|1302 ش
| data-type="authorbirthDate" |1302ش
|-
|-
|محل تولد
|محل تولد
|data-type='authorBirthPlace'|
| data-type="authorBirthPlace" |سامراء
|-
|-
|رحلت  
|رحلت  
|data-type='authorDeathDate'|1389 ش یا 1431 ق
| data-type="authorDeathDate" |1389ش یا 1431ق
|-
|-
|اساتید
|اساتید
|data-type='authorTeachers'|
| data-type="authorTeachers" |[[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله ابوالقاسم خویی]]
|-
|-
|برخی آثار
|برخی آثار
|data-type='authorWritings'|
| data-type="authorWritings" |
|-class='articleCode'
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE03425AUTHORCODE
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE03425AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>


'''على‌نقى منزوى'''، در سال 1301 / 1302ش در سامراء به دنيا آمد.
'''على‌نقى منزوى''' (1302-1389ش)، فهرست‌نگار، ایرانشناس، مصحح، مترجم، و محقق فلسفه اسلامی، بزرگ‌ترین پسر [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|آقا بزرگ تهرانی]] مؤلف کتابشناسی مشهور ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' و ''[[طبقات أعلام الشيعة|طبقات الاعلام الشیعه]]''
«على‌نقى منزوى»، فرزند ارشد شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]]، دانشمند و عالم شيعى و مؤلف كتاب «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» - يكى از مهم‌ترين دانش‌نامه‌هاى كتاب‌شناختى شيعه- از نامدارترين كتاب‌شناسان ايران و از استادان اسلام‌شناسى علمى در ايران معاصر به شمار مى‌رفت.
 
== ولادت ==
در سال 1302ش در سامراء به دنيا آمد. در چهارده سالگی با خانواده‌اش به نجف مهاجرت کرد و در آن شهر طلبه شد. 


==تحصیلات==
==تحصیلات==


تحصيلات حوزوى خود را در سامره و نجف نزد اساتيدى چون ميرزا حسن بجنوردى، ميرزا باقر زنجانى، [[خوانساری نجفی، موسی|شيخ موسى خوانسارى]] و محمد تهرانى به پايان برد. در نجف به‌عنوان دستيار اول در تدوين دو كتاب مهم [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] و طبقات الاعلام شيعه در كنار پدر همت كرد.
ابتدا شش سال در مدرسه سیدکاظم یزدی، در نزد عالمان طراز اول دینی درس آموخت و سه سال شاگرد [[خویی، سید ابوالقاسم|آیت‌الله ابوالقاسم خویی]] (1378- 1371) بود. از برخی استادانش، علما و مجتهدان اجازه روایت حدیث یافت. در سال 1321 به پیشنهاد پدرش همراه با برادارنش، از جمله [[منزوی، احمد|احمد منزوی]] به ایران بازگشت تا به چاپ ''الذریعه'' ادامه دهد زیرا با آغاز جنگ جهانی دوم تعصبات شوونیستی ضد ایرانی حکومت بغداد در عراق کار انتشار ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' را با مشکل رو‌به‌رو کرده بود. 
 
علینقی در مدرسه سپهسالار اقامت کرد و با کمک نصرالله تقوی (1241- 1326) و [[مشکوة، محمد|محمد مشکوه]] (1280- 1359) چاپ ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' را ادامه داد. در تهران دیپلم دبیرستان و در ۱۳۲۶ از دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران (الهیات و معارف اسلامی امروزی) لیسانس دریافت کرد. از 1325 تا 1327 دردبیرستان‌های تهران درس داد. در ۱۳۲۹ لیسانس دیگری از دانشسرای عالی، و در سال 1330 لیسانس سوم را از دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران دریافت کرد. در ۱۳۳۷ تحصیلات دکتری در رشته علوم عقلی از دانشگاه تهران را به پایان رساند.
 
او از 1327 تا درگذشت [[دهخدا، علی‌اکبر|علی اکبر دهخدا]] (1257- 1334) در تدوین ''لغت‌نامه'' با او همکاری کرد و پس از آن نیز این همکاری را تا 1345 با محمد معین (1297-1350) ادامه داد. در تمام این مدت او عضو اصلی «هیئت مدیره مقابله» در بنیاد لعتنامه دهخدا بود . او ویراستار اصطلاحات حقوقی، شرعی و کتابشناسی ''فرهنگ فارسی معین'' نیز بود.
 
علینقی منزوی و دو برادر از سه برادر جوان‌ترش، [[منزوی، احمد|احمد منزوی]] و محمدرضا منزوی، در دهه 1320 فعال سیاسی و عضو حزب کمونیست توده بودند.
 
او در سال‌های بلافاصله پس از کودتای 28 مرداد 1332 به زندان افتاد. برادر کوچک‌ترش محمدرضا، افسر ارتش، در بیست و پنج سالگی در زندان در اثر شکنجه شدید به قتل رسید. علینقی برای بار دوم نیز در سال 1337 پیش از دفاع از پایان‌نامه دکتری‌اش در دانشکده الهیات دانشگاه تهران، دستگیر و زندانی شد. او برای در امان ماندن از تعقیب به مدت ده سال (1345- 1355) ایران را ترک کرد؛ ابتدا به نجف و سپس به توصیه پدرش به بیروت رفت. در بیروت تحصیل دکترای دیگری را در فلسفه در دانشگاه فرانسوی سن‌ژُزِف آغاز کرد و در 1351 به پایان رساند.
 
او در 1355 به ایران بازگشت و سال بعد در پژوهشکده فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران به تدریس پرداخت. پس از انقلاب اسلامی نیز به مدت سه سال و نیم به دلیل سابقه فعالیت حزبی و سیاسی قبل از انقلاب و انتشار نقدهایی درباره تاریخ اسلام، زندانی بود. با این همه، همچنان به خدمات علمی خود به‌ویژه تصحیح و عرضه آثار پدر ادامه ‌داد.
 
از علینقی منزوی 54 جلد در 17 عنوان كتاب ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|''الذریعه'' و اعلام آن]] 15 جلد، ''[[طبقات أعلام الشيعة|طبقات اعلام شیعه]]'' 5 جلد''، فهرست نسخه‌های خطی'' 12 جلد، تصحیح 7 جلد، ترجمه 7 جلد، تألیف 6 جلد و لغت‌نامه 2 جلد) و بیش از 100 مقاله و مصاحبه چاپ شده است. وی تعدادی اثر چاپ نشده نیز دارد. تعدادی از آثار او با نام مستعار «م. وزین» چاپ شده است. او از نوجوانی دانش کتابشناسی را زیر نظر پدر و به صورت عملی در جریان تدوین ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' فراگرفت. در نوجوانی در چاپخانه کوچکی که پدرش در نجف برای چاپ ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' بر پا کرده بود حروف‌چینی می‌کرد. در همان سال‌ها به خواست پدر بخشی از کتابخانه شیخ علی‌اکبر خوانساری را برای افزودن به  ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' فهرست کرد.
 
او فهرست نسخه‌های خطی چند کتابخانه را تدوین کرده است که توضیحات برخی آنها در باره آثار بسیار مفصل و در اصطلاح نسخه شناسان "دائره المعارفی" است.


در زمان جنگ جهانى دوم به تهران آمد و در سال 1326ش ليسانس معقول، در سال 1329ش ليسانس دانش‌سراى عالى، در سال 1330ش ليسانس قضايى دانشكده حقوق دانشگاه تهران را اخذ كرد. او در سال 1337ش، موفق به دريافت درجه دكترى در رشته الهيات از دانشگاه تهران شد و در سال 1351ش، دكتراى فلسفه دانشگاه سن ژوزف بيروت را نيز اخذ كرد.
در ایران هنگامی که محمد مشکوه بیش از هزار نسخه خطی نفیس به دانشگاه تهران هدیه کرد، جلدهای اول و دوم فهرست آنها را او تهیه کرد. گفته می‌شود با این کار، او شیوه‌های نوین فهرست‌نگاری نسحه‌های خطی را در ایران معرفی کرد. غیر از آن، او همراه با محمدتقی دانش‌پژوه فهرست نسخه‌های نفیس کتابخانه مدرسه سپهسالار ناصری را تدوین کرد؛ نیز در تهیه فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه مجلس شورای ملی (1345)، به اتفاق [[دانش‌پژوه، محمدتقی|محمدتقی دانش‌پژوه]] و [[افشار، ایرج|ایرج افشار]] و برادرش [[منزوی، احمد|احمد منزوی]] مشارکت داشت. در 1368 فهرست نسخه‌های خطی کتابخانه ملی ایران را که ده جلد آن را پیشتر (1340- 1359) [[انوار، عبدالله|عبدالله انوار]] تهیه کرده بود، ادامه داد. مقدمه‌های منزوی در ابتدای فهرست‌ها و مقالات او در موضوع نسخه‌شناسی، منابع مهم آموزشی هستند. در نخستین دوره کارشناسی ارشد نسخ خطی و آثار کمیاب در سال های  1369 تا 1372 در دانشگاه تهران تدریس کرد و راهنمائی چند پایان‌نامه را نیز بر عهده داشت.


منزوى، در سال 1325ش، با سمت دبير در دبيرستان مروى به خدمت دولت درآمد و از 1327ش، در جنب آن به همكارى با علامه على‌اكبر دهخدا مشغول شد. همكارى منزوى با لغت‌نامه دهخدا پس از فوت دهخدا همچنان با جانشين وى، دكتر محمد معين تا زمان مهاجرتش در 1345ش، ادامه يافت. در تمام اين مدت او جزو چهار نفر اول هيئت مقابله فرهنگ دهخدا بود.
یک خدمت بسیار مهم او به اثر پدرش ''الذریعه'' مربوط می شود. او سال‌ها برای تکمیل و ویرایش و انتشار یازده جلد (4 تا 12، 15، 24 و 25) آن اثر کوشید. او فهرست سه جلدی نام‌های ''[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذریعه]]'' را نیز تهیه و دانشگاه تهران آن را در سال 1377 منتشر کرد.


در دوران نهضت ملى شدن نفت به فعالیت‌های سياسى روى آورد و پس از كودتاى 28 مرداد به عراق و لبنان گريخت و مدت‌ها در بيروت زندگى كرد. در دوران سفارت على دشتى در بيروت، روابط نزديكى با دشتى داشت و به او در تهيه كتاب بيست و سه سال، در نقد تاريخ صدر اسلام، يارى رساند.
او در سال‌های اقامت در بیروت همراه با آموزگاری دبستان، ''[[نامه‌های عین القضات همدانی]]'' را ویرایش و منتشر کرد و پنج کتاب دیگر پدرش، یعنی ''[[طبقات أعلام الشيعة|طبقات اعلام الشیعه]] ''را تنظیم و منتشر کرد . همچنین رساله دکترایش را به نام ''ابن کمونه و فلسفه'' نوشت. از او مقالاتی در مجله فارسی زبان ''کاوه'' در مونیخ منتشر شده است. از دیگر خدمات او ترجمه ''[[معجم البلدان (ترجمه)|مُعجَم‌البُلدان]]'' (1380- 1383) [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|یاقوت حَمَوی]] و [[أحسن التقاسيم في معرفة الأقاليم (ترجمه)|''اَحسنُ ‌التقاسیم فی معرفه الاقالیم'' مَقدَسی]] (1361) در جغرافی و ''[[تجارب الأمم (ترجمه)|تجارب الاُمَم]] '' (1377) [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مُسکُویه]] در تاریخ اسلام از عربی به فارسی است.


او در بيروت باقى مجلدات [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] را منتشر كرد. در سال 1354ش، با حمايت على دشتى و [[خانلری، پرویز|پرويز ناتل خانلرى]] به ايران بازگشت و در دانشكده ادبيات به تدريس پرداخت. او در سال 1360ش، از دانشگاه تهران اخراج و زندانى شد.
==وفات==


او چند سال در دائرةالمعارف بزرگ اسلامى در تهران به تحقيق مشغول بود و در آنجا عضويت افتخارى داشت.
على‌نقى منزوى سرانجام در تاريخ سه‌شنبه مورخ 27 مهرماه 1389 درگذشت.


== آثار ==
== آثار ==
خط ۶۳: خط ۷۹:
# ترجمه احسن التقاسيم فى معرفة الاقاليم؛
# ترجمه احسن التقاسيم فى معرفة الاقاليم؛
# ترجمه تجارب الامم [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]].
# ترجمه تجارب الامم [[مسکویه، احمد بن محمد|ابن مسكويه]].
==وفات==
على‌نقى منزوى سرانجام در تاريخ سه‌شنبه مورخ 27 مهرماه 1389 درگذشت.




۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش