واحد تبریزی، رجب‌علی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیخ تبریزى از علماى محترم زمان و مورد توجه بزرگان عصر خود بود، تا جایى که شاه عبّاس براى اظهار احترام به منزل او رفت‌وآمد داشت و «وزراء به دیدارش مى‎شتافتند». درباره زندگى شخصى این بزرگ تذکره‌ها سکوت کرده‌اند و اطلاع چندانى به ‎دست نمى‎دهند. میرزا طاهر نصرآبادى در ذکر حال او گفته است که مدتى در مدرسه شیخ لطف‌اللّه اصفهان به درس و افاده سرگرم بود «بعد از آن به عبّاس‎آباد سکنى نموده شاه جنت‌مکان، شاه عبّاس ثانى بنا بر ارادتى که به ایشان داشت خانه‌اى در شمس‎آباد در بیرون حصار اصفهان براى او خرید...»<ref>تبریزی، ملا رجبعلی، ص1</ref>.

«فیلسوفان مسلمان، اصولا به دو دسته تقسیم مى‎شوند: دسته اول آنهایى هستند که در عین مسلمانى، به اصول، مبانى و دستگاه فکرى و فلسفى خود پایبند بوده و حتى‎المقدور دین‌شناسى و دین‌دارى خود را به‌گونه‌اى سامان داده‌اند که معارض با فلسفه‌شان نباشد. اینان هیچ‎گاه براى تبیین اندیشه فلسفى خویش دست‎به‌دامن آیات و روایات نشده و هرگز از گزاره‌هاى دینى در اثبات رأى و نظر خود استفاده نکرده‌اند.

شیخ رجبعلى تبریزى را مى‎توان در زمره این گروه از فلاسفه جاى داد. فلسفه این فیلسوف منبعث از دین‌شناسى او و متکى بر نصوص دینى مى‌باشد که بعضا در آثار خود به‌صراحت به نقل آیات و روایات در تأیید و تقویت احکام فلسفى‎اش پرداخته است. دلبستگى‎هاى فکرى ملا رجبعلى تنها به حوزه نصوص دینى محدود نمى‎شود. وى در آثارش علاقه زایدالوصفى به «اثولوجیا»ى منسوب به ارسطو نشان داده و از کتاب «قاطیغوریاس» و از نوشته‌هاى معلم ثانى مطالبى نقل مى‌کند که تعلق خاطرش را به شیوه اندیشه مشائیان قدیم، بر آفتاب مى‎افکند.

شیخ رجبعلى اگرچه سعى وافرى در حفظ اصول اعتقادات دینى خود دارد، اما در مباحث فلسفى چونان فیلسوفى تنزیهى وارد میدان مى‎شود و اصرار بر اصالت ماهیت دارد. وى منکر وجود ذهنى است و قائل به اشتراک لفظى وجود مى‌باشد و به همین علت برخى او را از اصحاب اصالت تسمیه (NOMINALISM) دانسته‌اند. البته با استناد صرف به رساله «الأصل الأصيل» اثبات این قضیه دشوار است، لیکن با توجه به اینکه ملا رجبعلى فیلسوفى حسى‎مذهب بوده و در آثار دیگرش به‌صراحت منکر کلیات و منکر وجود ذهنى شده است، مى‎توان تا حدود زیادى موضوع «نومینالیست» بودن را بر او حمل کرد؛ صرف ‎نظر از اینکه وى در همین رساله الأصل الأصيل، اسم بدون مسمى را محال دانسته است که این امر با «نومینالیسم» سازگار نیست.