۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'هخ' به 'هخ') |
جز (جایگزینی متن - 'نر' به 'نر') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
فصل دوم کتاب، نوشته ج.و. هریسون استاد دانشگاه آکسفورد، در مورد زمینشناسی ایران است. در این فصل ابتدا به گونهشناسی سنگهای متعدد ایران مانند سیلوری، دوونی، آهکین، ائوسن و... و ذکر خصوصیات و ویژگیهای آنها پرداخته شده، سپس در مورد ساختارهای اصلی سخن به میان آمده است؛ از جمله آنها سیستم البرز، عمق جلویی البرز، کمربند آتشفشانی و... اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص132-220</ref>. | فصل دوم کتاب، نوشته ج.و. هریسون استاد دانشگاه آکسفورد، در مورد زمینشناسی ایران است. در این فصل ابتدا به گونهشناسی سنگهای متعدد ایران مانند سیلوری، دوونی، آهکین، ائوسن و... و ذکر خصوصیات و ویژگیهای آنها پرداخته شده، سپس در مورد ساختارهای اصلی سخن به میان آمده است؛ از جمله آنها سیستم البرز، عمق جلویی البرز، کمربند آتشفشانی و... اشاره شده است<ref>ر.ک: همان، ص132-220</ref>. | ||
زمینریختشناسی، موضوع فصل سوم کتاب، نوشته ک. اسکارلو است که بهاختصار به تنوع و ماهیت اشکال زمینریختشناختی در توده مرتفعی که ایران را تشکیل میدهد، پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص247-255</ref>. | |||
فصل چهارم، نوشته ت.م. اوبرلندر، از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در باب خاستگاه کوههای زاگرس است که بهاختصار، به موقعیت و وضعیت کوههای زاگرس و رودها و نهرهایی که در این رشته کوهها جریان دارد، میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص221-245</ref>. | فصل چهارم، نوشته ت.م. اوبرلندر، از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، در باب خاستگاه کوههای زاگرس است که بهاختصار، به موقعیت و وضعیت کوههای زاگرس و رودها و نهرهایی که در این رشته کوهها جریان دارد، میپردازد<ref>ر.ک: همان، ص221-245</ref>. |
ویرایش