خدا و پیامبران: تفاوت میان نسخه‌ها

خدا و پیامبران (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۲۰

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹

جز

جایگزینی متن - 'ی‎ک' به 'ی‌ک'

Hbaghizadeh@noornet.net

۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش

@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 ی)- سرچشمه علوم و معارف پیامبران الهی، وحی است. پیامبران همچنان‌که خود آنان نیز تصریح کرده‌اند، دارای حس خاص و مرموزی هستند که بدون ابزار و اسباب ظاهری، با جهان غیب ارتباط دارند و پیام‎های الهی را بدون کم ‎و زیاد به‌صورت دستورات، در اختیار مردم می‌گذارند و کوچک‎ترین تصرفی در آن نمی‌کنند. گواه روشن بر این ارتباط و بر وجود چنین حسی، علاوه بر ادعای خود آنان که صادق و راستگو هستند و معجزات آن‌ها گواه بر راستگویی آنان است، همان آثار و معارف فوق‎العاده وسیع و دور از اندیشه انسان‌ها است که هرگز بدون ارتباط با مبدأ جهان ممکن نیست در اختیار بشری محدود (پیامبر) قرار گیرد<ref>ر.ک: همان، ص101-102</ref>.
-ک)- در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا انسان‌های دیگر (غیر از پیامبران) می‌توانند از چنین حسی بهره‌مند شوند؟ در جواب می‌توان گفت هرچند علم و فلسفه دسترسی به چنین حسی را مردود نشمرده است، ولی لزوم ندارد همه یا برخی از افراد (غیر از پیامبران) به چنین حسی دسترسی پیدا کنند. همچنان‌که گاهی برخی از اسرار پنهان برای اهل ریاضت مکشوف می‌شود؛ درصورتی‎که برای بسیاری از انسان‌ها جزء اسرار بشمار می‌رود. این مورد منحصر به انسان‌ها نیست، بلکه برخی از حیوانات نیز دارای حواسی هستند که حتی انسان‌ها از آن بهره‌ای ندارند. مانند شب‎پره که حس «مانع‎شناسی» دارد<ref>ر.ک: همان، ص107-110</ref>.
+ک)- در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا انسان‌های دیگر (غیر از پیامبران) می‌توانند از چنین حسی بهره‌مند شوند؟ در جواب می‌توان گفت هرچند علم و فلسفه دسترسی به چنین حسی را مردود نشمرده است، ولی لزوم ندارد همه یا برخی از افراد (غیر از پیامبران) به چنین حسی دسترسی پیدا کنند. همچنان‌که گاهی برخی از اسرار پنهان برای اهل ریاضت مکشوف می‌شود؛ درصورتی‌که برای بسیاری از انسان‌ها جزء اسرار بشمار می‌رود. این مورد منحصر به انسان‌ها نیست، بلکه برخی از حیوانات نیز دارای حواسی هستند که حتی انسان‌ها از آن بهره‌ای ندارند. مانند شب‎پره که حس «مانع‎شناسی» دارد<ref>ر.ک: همان، ص107-110</ref>.
 ل)- وحی در لغت به معنای آهسته سخن گفتن است. قرآن در سه جمله پرده از اقسام وحی برداشته است: '''وَ مٰا كٰانَ لِبَشَرٍ أَنْ يكلِّمَهُ اَللّٰهُ إِلاّٰ وَحْياً أَوْ مِنْ وَرٰاءِ حِجٰابٍ أَوْ يرْسِلَ رَسُولاً فَيوحِی بِإِذْنِهِ مٰا يشٰاءُ إِنَّهُ عَلِي حَكيمٌ''' (شوری: 51):