پرش به محتوا

تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ی‎ک' به 'ی‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب')
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ک' به 'ی‌ک')
خط ۲۹: خط ۲۹:
'''تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل'''، اثر ابن رشد، شرح متوسط بر «طوبیقا» یا «توپیکا»ى ارسطو و پنجمین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]]<nowiki/>ست که به «ارگانون» یا «منطق» [[ارسطو]] معروف می‌باشد (این بخش‎ها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات ده‌گانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى).
'''تلخيص كتاب أرسطوطاليس في الجدل'''، اثر ابن رشد، شرح متوسط بر «طوبیقا» یا «توپیکا»ى ارسطو و پنجمین بخش از مجموعه آثار [[ارسطو]]<nowiki/>ست که به «ارگانون» یا «منطق» [[ارسطو]] معروف می‌باشد (این بخش‎ها به ترتیب عبارتند از: قاطیغوریاس (مقولات ده‌گانه)؛ بارى ارمینیاس (قضایا)؛ آنالوطیقاى اول (قیاس)؛ آنالوطیقاى دوم (برهان)؛ طوبیقا (جدل)؛ سوفسطیقا (سفسطه و مغالطه)؛ ریطوریقا (خطابه)؛ بوطیقا (شعر) و ایساغوجى).


شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‌شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‌شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‌های نوشته‌های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‌هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‌شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‌گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‌ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‌گوید، درحالی‎که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‌های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‌گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‌افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‌الدین، ج3، ص560-561</ref>.
شرح‎های [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] بر آثار [[ارسطو]] به سه دسته کلی، تقسیم می‌شود: شرح‎های مفصل و بزرگ که «تفسیر» یا «شرح» نامیده می‌شوند، شرح‎های متوسط موسوم به «تلخیص» و خلاصه‌های نوشته‌های [[ارسطو]] که «جامع» و در جمع، «جوامع» نام دارند. شیوه کار ابن رشد در «تفسیرها» چنین است که نخست پاره‌هایی از متن [[ارسطو]] را از ترجمه عربی آنها نقل می‌کند و سپس به تفسیر دقیق و ژرف آنها می‌پردازد و در این رهگذر از آنچه از تفاسیر شارحان یونانی ترجمه‌شده به عربی، در دست داشته است، بهره می‌گیرد و گاه نیز از آنها انتقاد می‌کند و سرانجام برداشت خود را از متن [[ارسطو]] توضیح می‌دهد. در خلاصه‌ها یا «جوامع» وی همیشه از سوی خود سخن می‌گوید، درحالی‌که عقاید و نظریات [[ارسطو]] را بیان می‌کند و در این رهگذر از نوشته‌های دیگر وی برای توضیح و تکمیل متن در دست، بهره می‌گیرد و از خودش نیز مطالبی بر آنها می‌افزاید<ref>ر.ک: خراسانی، شرف‌الدین، ج3، ص560-561</ref>.


اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‌باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‌گونه‌ای که اثر، به‌صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‌های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‌توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.
اما در شرح‎های متوسط یا «تلخیص‎ها»، که اثر حاضر نیز از جمله آنها می‌باشد، وی کلمات اول متن [[ارسطو]] را نقل و سپس بقیه مطالب را به زبان خودش شرح داده و توضیحات و نظریات شخصی و مطالبی از منابع فیلسوفان اسلامی را نیز بر آنها افزوده است؛ به‌گونه‌ای که اثر، به‌صورت نوشته مستقلی آشکار شده که گفته‌های [[ارسطو]] و [[ابن رشد، محمد بن احمد|ابن رشد]] به هم آمیخته شده و نمی‌توان آنها را از یکدیگر تشخیص داد<ref>ر.ک: همان</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش