تذکره مجالس النفائس: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش دیگری از مقدمه محقق اثر به آثار و ابنیه و موقوفات برجای‌مانده از [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‌شیر]] اختصاص یافته است. همچنین ترجمه بخش‎هایی از وقف‎نامه [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‌شیر]] ارائه شده که بسیار خواندنی است.<ref>ر.ک: همان، صفحه ک</ref>.

اولین ترجمه فارسی مجالس النفائس که در این مجموعه به نام «قسمت اول» درج شده است کتابی است به نام «لطائف‎نامه» که اصل نسخه آن به خط نستعلیق سبک هرات نوشته شده و خالی از اغلاط و افتادگی‎ها نیست و در حاشیه آن به‌طور متفرق قطعاتی از «تحفه سامی» نگاشته‌اند. تاریخ کتابت آن به سال 992ق، است که شصت‌وچهار سال بعد از تألیف اصل می‌باشد. مؤلف، کتاب خود را به نام شاه اسماعیل بن حیدر صفوی و پسرش سام‌میرزا و درمش خان شاملو که پیشکار کل مملکت خراسان بوده، مصدر ساخته است. همچنین یک فصل تمام در خاتمه کتاب مخصوص ذکر میرزا شاه حسین وزیر نموده و کتاب را به نام او ختم کرده است. اصل این ترجمه با عباراتی منشیانه با سلاست و انسجام تحریر یافته و حاکی از سخندانی مؤلف آن کتاب است و اضافات بسیار از طرف مترجم به اصل مجالس النفائس ترکی الحاق شده است. علاوه بر آن در آخر کتاب فصلی خاص به‌عنوان مجلس نهم به اصل مزید ساخته است و در آن فهرستی از 189 تن شاعر و گوینده که [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|میر علی‌شیر]] اسم آنان را نبرده ذکر کرده که اول همه شرح حال مؤلف اصل، یعنی خود [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|میر علی‌شیر نوائی]] است و اشاراتی به احوال بسیاری دیگر از معاریف رجال و بزرگان تاریخی آن زمان شده که دارای فوائد بسیار می‌باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، صفحه کو - ‎کز</ref>. مؤلف لطائف‎نامه، یعنی مترجم اول مجالس النفائس به‌طوری‌که در دیباچه متعرض شده، فخری هراتی است.<ref>ر.ک: همان، صفحه کح</ref>.