اخلاق و خودسازی در مکتب قرآن و اهل‌بیت علیهم‌‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وَ لَنَبْلُوَنَّكمْ‎ بِشَي‎ءٍ مِنَ‎ الْخَوْفِ‎ وَ الْجُوعِ‎ وَ نَقْصٍ‎ مِنَ‎ الأَمْوالِ‎ وَ الأَنْفُسِ‎ وَ الثَّمَراتِ‎ وَ بَشِّرِ الصّابرينَ'''؛ ما امتحانتان مى‎کنیم. این امتحان، امتحان معلم از شاگرد نیست، بلکه شبیه امتحان مهندس از سنگ معدن است. مهندس، سنگ معدنى را که مى‌خواهد امتحان کند در کوره چندین هزار درجه‌اى مى‌برد تا اینکه سنگ و فضولات آن را از بین ببرد و طلاى آن را به دست بیاورد. قرآن مى‎فرماید: این براى همه هست<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20707/1/242 ر.ک: همان، ص242]</ref>.

فقط‍‎ یک توافق اخلاقى بین انسان‌ها سراغ داریم و آن‌هم توافق چهارده معصوم با همدیگر است. براى اینکه «كلُّهُمْ‎ نُورٌ واحِدٌ»؛ چون یک نور هستند و الا معقول نیست حتى اولیاى خدا در آن بالا بالاها صددرصد توافق اخلاقى با هم داشته باشند، یا با همسرشان و یا با پسرها و دخترها و مریدهایشان و یا با مردم صددرصد نمى‎شود تفاهم داشت و مشکل‎ها هم از اینجا پیدا مى‎شود. لذا این جهان ‎دار مشکل است و گره روى گره و باید گره‌هارا با حوصله و استقامت باز کرد و الا نمى‎شود گره و کمبود و مصیبت نباشد. انسان باید از این مصیبت‎ها و بلاها در جهت خوب استفاده کند. قرآن مى‎گوید: اینها امتحان است و بعد از آنکه این گوشزد را به انسان‌ها مى‎کند، مى‎گوید: '''وَ بَشِّرِ الصّابِرينَ'''»‎؛ «اى پیغمبر! بشارت بده به افرادى که صبر دارند». براى اینکه صبر است که مى‎تواند آدمى را بسازد و اگر صبر نباشد، این مشکلات از انسان حیوانى مى‎سازد درنده و مشکل و عقده برایش پیدا مى‎شود.

رابطه با خدا به شما خیلى کمک مى‎کند؛ براى اینکه همه حالات خوب را خدا باید بدهد و مقدماتش دست ماست. همه حالات بد را هم خدا باید رفع کند و مقدماتش دست ماست. لذا قرآن مى‎فرماید که معلم اخلاق واقعاً خداست: '''وَ لَوْ لا فَضْلُ‎ اللهِ‎ عَلَيكمْ‎ و رَحْمَتُهُ‎ ما زَكی مِنْكمْ‎ مِنْ‎ أحَدٍ أبَداً وَ لكنَّ‎ اللهَ‎ يزَكي مَنْ‎ يشاءُ'''؛ اگر فضل و رحمت خدا نباشد، هیچ‎کس نمى‎تواند خودسازى کند؛ براى اینکه مزکى، یعنى معلم اخلاق خداست. براى کسب هر ملکه‌اى از جمله ملکه صبر، رابطه با خدا لازم است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/20707/1/245 ر.ک: همان، ص245-247]</ref>.