پرش به محتوا

الشجرة الطيبة في الأرض المخصبة: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۸ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎خ' به 'ه‌خ'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎ب' به 'ی‌ب')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎خ' به 'ه‌خ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۰: خط ۴۰:
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‌ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.
سید رضا غریفی، در ابتدای کتاب مقدمه‌ای آورده و نگارش این اثر را مصداق صله ‎رحم بیان نموده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/18 ر.ک: مقدمه، ص18، 21]</ref>.


این اثر رساله‌ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‌شود. آن امام – که نامش در منابع به‎خاطر تقیه گاه به‌صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‌اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‌کسی است که نسب نویسنده به او می‌رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‌اش ام‌احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.
این اثر رساله‌ای در ذکر نسب امام موسی کاظم(ع) و اعقاب آن حضرت از سید ابراهیم مجاب بن محمد عابد تا سید حسین غریفی است و نیز در ذکر انساب نوادگان [[بلادي بوشهري، عبدالله|سید عبدالله بلادی]] و احفاد سید هاشم بن سید علوی است<ref>مطبعه‎چی اصفهانی، سید مصطفی، ص131</ref> که با ترجمه امام موسی کاظم(ع) آغاز می‌شود. آن امام – که نامش در منابع به‌خاطر تقیه گاه به‌صورت «العبد الصالح» «الرجل» نیز آمده است - دارای شصت فرزند بوده است که امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، محمد عابد، احمد ورع، زید النار، اسحاق، حسن، عبدالله، اسماعیل، حمزه، جعفر، عبیدالله، حسین، هارون و عباس از آن جمله‌اند. در میان آنان نام چهار نفرشان بیشتر به میان آمده است: امام رضا(ع)، ابراهیم مرتضی، جعفر و محمد عابد. محمد عابد آن‌کسی است که نسب نویسنده به او می‌رسد و در قمشه (شهرضا) اصفهان دفن شده است و نام مادرش علیّه و کنیه‌اش ام‌احمد بوده است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/22 ر.ک: متن کتاب، ص22-23]</ref>.


علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‌گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
علمای نسب معتقدند که ابراهیم مجاب تنها بازمانده از محمد عابد است. ضمان بن شدقم در کتاب تحفة الأزهار می‌گوید: علاوه بر ابراهیم مجاب، محمد زاهد نیز فرزند محمد عابد است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/24 ر.ک: همان، ص24]</ref>.
خط ۶۷: خط ۶۷:
احمد، اسماعیل و علی دارای فرزندان و اعقابی هستند که نویسنده بعد از ذکر فرزندان آنان می‌گوید: اعقاب آنان برایم ناشناخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/158 ر.ک: همان، ص158 و 161]</ref>.
احمد، اسماعیل و علی دارای فرزندان و اعقابی هستند که نویسنده بعد از ذکر فرزندان آنان می‌گوید: اعقاب آنان برایم ناشناخته است<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/158 ر.ک: همان، ص158 و 161]</ref>.


در پایان نویسنده به نام پدر بزرگوارش می‌رسد و می‌گوید: ابوالقاسم بن عبدالله بن علی بن محمد بن عبدالله بلادی دارای صورت و سیرت نیکو بود. او هرچند شوخ‎طبع بود، ولی نسبت به امر خداوند سریع الغضب بود. در سال 1266ق، در نجف متولد شد، سپس به بوشهر مهاجرت نمود، تااینکه بعد از فوت پدرش دوباره به‎خاطر تحصیل به نجف برگشت... و در سال 1322ق، در همان ‎جا درگذشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/175 ر.ک: همان، ص175]</ref>.
در پایان نویسنده به نام پدر بزرگوارش می‌رسد و می‌گوید: ابوالقاسم بن عبدالله بن علی بن محمد بن عبدالله بلادی دارای صورت و سیرت نیکو بود. او هرچند شوخ‎طبع بود، ولی نسبت به امر خداوند سریع الغضب بود. در سال 1266ق، در نجف متولد شد، سپس به بوشهر مهاجرت نمود، تااینکه بعد از فوت پدرش دوباره به‌خاطر تحصیل به نجف برگشت... و در سال 1322ق، در همان ‎جا درگذشت<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/175 ر.ک: همان، ص175]</ref>.


[[بلادي بوشهري، عبدالله|علامه بلادی]] در پایان رساله خویش ترجمه همسرش را که دختر عمویش نیز می‌باشد، به‎خاطر جلالت قدرش آورده است. بخشی از متنی که ایشان درباره همسرش آورده، چنین است: «أقول: هذه العلوية الطيبة الطاهرة المظلومة تسمی «زهراء» كانت محبوبة لي و مخاطبة باسمي من صغرها و صغري و كنت مفتونا لها منذ عرفت نفسي بحيث لم أذهل عنها يوما واحدا»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/177 همان، ص177-178]</ref>.
[[بلادي بوشهري، عبدالله|علامه بلادی]] در پایان رساله خویش ترجمه همسرش را که دختر عمویش نیز می‌باشد، به‌خاطر جلالت قدرش آورده است. بخشی از متنی که ایشان درباره همسرش آورده، چنین است: «أقول: هذه العلوية الطيبة الطاهرة المظلومة تسمی «زهراء» كانت محبوبة لي و مخاطبة باسمي من صغرها و صغري و كنت مفتونا لها منذ عرفت نفسي بحيث لم أذهل عنها يوما واحدا»<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/16826/1/177 همان، ص177-178]</ref>.


==وضعیت کتاب==
==وضعیت کتاب==
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش