۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
عمان سامانی، نورالله بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (A-esmaili@noornet.net صفحهٔ نورالله بن عبدالله عمان سامانی را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به عمان سامانی، نورالله بن عبدالله منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
| data-type="authorfatherName" | | | data-type="authorfatherName" |میرزا عبدالله | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
| data-type="authorbirthDate" | | | data-type="authorbirthDate" | 1258ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
| data-type="authorBirthPlace" | | | data-type="authorBirthPlace" |سامان مرکز بخش لار چهارمحال بختیاری | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
| data-type="authorDeathDate" | | | data-type="authorDeathDate" |1322ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
</div> | </div> | ||
نورالله بن عبدالله عمان | '''میرزا نورالله بن عبدالله عمان سامانی''' (1258-1322ق)، ملقب به «تاج‌الشعراء» و متخلص به «عمان»، از شعرای پرآوازه آیینی در نیمه دوم سده 13 و اوایل سده 14 هجری است. | ||
آثاری که از وی به یادگار مانده است عبارتند از: «[[گنجينة الأسرار عمان سامانی و غزلیات وحدت کرمانشاهی (گزیده آثار دو همزاد معنوی)|گنجینة الأسرار]]»، «معراج‌نامه»، «محزن الدرر» و «دیوان اشعار». | |||
== ولادت == | |||
عمان سامانی به سال 1258ق، در سامان (مرکز بخش لار استان چهارمحال و بختیاری) به دنیا آمده و به سال 1322ق، در سن 64 سالگی در زادگاهش بدرود حیات گفته است<ref>ر.ک: مجاهدی، محمدعلی، 1395</ref>. | |||
پدرش میرزا عبدالله متخلص به «ذره» و مؤلف جامع الأنساب، عمویش میرزا لطف‌الله متخلص به «دریا» و نیای او میرزا عبدالوهاب متخلص به «قطره» از شعرای مطرح اصفهان در عهد ناصری بشمار می‌رفتند و فرزندش محیط سامانی (1355-1290ق) نیز از شعرای سرشناس آن سامان بوده و لقب تاج‌الشعرایی پدر را پس از او به صواب‌دید اعضای انجمن ادبی اصفهان به خود اختصاص داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | پدرش میرزا عبدالله متخلص به «ذره» و مؤلف جامع الأنساب، عمویش میرزا لطف‌الله متخلص به «دریا» و نیای او میرزا عبدالوهاب متخلص به «قطره» از شعرای مطرح اصفهان در عهد ناصری بشمار می‌رفتند و فرزندش محیط سامانی (1355-1290ق) نیز از شعرای سرشناس آن سامان بوده و لقب تاج‌الشعرایی پدر را پس از او به صواب‌دید اعضای انجمن ادبی اصفهان به خود اختصاص داده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۹: | ||
عمان سامانی از اعضای اصلی انجمن ابوالفقرای اصفهان بوده و تا سال 1286ق، در جلسات هفتگی این انجمن شرکت می‌کرده و در این ایام، شاعری 26 ساله بوده است. وی در قصیده انجمنیه خود از 14 نفر از شعرای بنام اصفهان که عضو انجمن ابوالفقراء بوده‌اند یاد کرده است؛ «ابوالفقراء»، «مسکین»، «پرتو»، «افسر»، «بقا»، «عنقا»، «آشفته»، «فرح»، «ساغر»، «پروین»، «دهقان»، «شعری» و «جوزا»<ref>ر.ک: همان</ref>. | عمان سامانی از اعضای اصلی انجمن ابوالفقرای اصفهان بوده و تا سال 1286ق، در جلسات هفتگی این انجمن شرکت می‌کرده و در این ایام، شاعری 26 ساله بوده است. وی در قصیده انجمنیه خود از 14 نفر از شعرای بنام اصفهان که عضو انجمن ابوالفقراء بوده‌اند یاد کرده است؛ «ابوالفقراء»، «مسکین»، «پرتو»، «افسر»، «بقا»، «عنقا»، «آشفته»، «فرح»، «ساغر»، «پروین»، «دهقان»، «شعری» و «جوزا»<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
پس از درگذشت ابوالفقراء جلسات هفتگی انجمن ادبی در منزل ملک‌الشعراء (عنقا) تشکیل می‌شده و عمان سامانی نیز در آن شرکت می‌کرده است. معروف است وی قصیده معروف لامیه خود را در مدح امیر مؤمنان(ع) در ایامی که جلسات انجمن در منزل عنقا برگزار می‌شده، سروده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | پس از درگذشت ابوالفقراء جلسات هفتگی انجمن ادبی در منزل ملک‌الشعراء (عنقا) تشکیل می‌شده و عمان سامانی نیز در آن شرکت می‌کرده است. معروف است وی قصیده معروف لامیه خود را در مدح [[امام على(ع)|امیر مؤمنان(ع)]] در ایامی که جلسات انجمن در منزل عنقا برگزار می‌شده، سروده است<ref>ر.ک: همان</ref>. | ||
آثاری که از وی به یادگار مانده است عبارتند از: «[[گنجينة الأسرار عمان سامانی و غزلیات وحدت کرمانشاهی (گزیده آثار دو همزاد معنوی)|گنجینة الأسرار]]»، «معراج‌نامه»، «محزن الدرر» و «دیوان اشعار»<ref>همان</ref>. | آثاری که از وی به یادگار مانده است عبارتند از: «[[گنجينة الأسرار عمان سامانی و غزلیات وحدت کرمانشاهی (گزیده آثار دو همزاد معنوی)|گنجینة الأسرار]]»، «معراج‌نامه»، «محزن الدرر» و «دیوان اشعار»<ref>همان</ref>. | ||