پرش به محتوا

نظامی عروضی سمرقندی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ک' به 'ه‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ها' به 'ه‌ها')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ک' به 'ه‌ک')
خط ۵۷: خط ۵۷:
نظامی در طب و نجوم و هیئت متبحر بود و در نثر، اعم از مصنوع و نثر مرسل، نیز استادی بزرگ بود، اما شعرش چندان به دل نمی‌نشست. به آورده‏ برخی از تذکره‎نویسان، چند مثنوی داشته که از میان رفته است. از مهم‏ترین آثار وی «چهار مقاله» یا «مجمع‏‎ النوادر» می‏باشد که در حدود 552-۵۵۱ق، به نام حسام‏‎الدین علی بن مسعود نوشته است. در «ریحانة ‏‎الأدب»، منظومه «ویس و رامین» که از داستان‏های اشکانیان است و فخرالدین اسعد گرگانی آن را به نظم آورده، به نظامی عروضی نیز نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
نظامی در طب و نجوم و هیئت متبحر بود و در نثر، اعم از مصنوع و نثر مرسل، نیز استادی بزرگ بود، اما شعرش چندان به دل نمی‌نشست. به آورده‏ برخی از تذکره‎نویسان، چند مثنوی داشته که از میان رفته است. از مهم‏ترین آثار وی «چهار مقاله» یا «مجمع‏‎ النوادر» می‏باشد که در حدود 552-۵۵۱ق، به نام حسام‏‎الدین علی بن مسعود نوشته است. در «ریحانة ‏‎الأدب»، منظومه «ویس و رامین» که از داستان‏های اشکانیان است و فخرالدین اسعد گرگانی آن را به نظم آورده، به نظامی عروضی نیز نسبت داده شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


ذکر حال او را عوفی به‌اختصار تمام آورده و از اشعار او چند بیت که لطفی از آنها مشهود نیست نقل کرده است. کتاب چهار مقاله او باآنکه اشتباهات تاریخی بسیار در آن دیده می‌شود، از جمله بدایع آثار پارسی و از بهترین نمونه‌های کتب منثور این زبان است. وی علاوه بر ادب که در آن متبحر بود، در طب و نجوم نیز مهارت داشت. شیوه انشای او در ادب فارسی قابل توجه بسیار است. وی اگرچه در آغاز ابواب چهارگانه کتاب خود انشایی نسبتا مصنوع دارد، لیکن در دیگر مواضع کتاب خود کمتر به صنایع متوجه می‌شود و گاه اسجاعی به‎کار می‌برد، اما کلام او در همه موارد جزیل و استوار و خالی از زواید و در نهایت اتقان و فصاحت است. عروضی در ابتدای کتاب، شرحی مختصر در اصول حکمت و اقسام موجودات علوی و سفلی و کیفیت حدوث حیوانات و انسان و احوال نفسانی او و اثبات نبوت و لزوم نائب برای نبی، یعنی پادشاه، آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>.
ذکر حال او را عوفی به‌اختصار تمام آورده و از اشعار او چند بیت که لطفی از آنها مشهود نیست نقل کرده است. کتاب چهار مقاله او باآنکه اشتباهات تاریخی بسیار در آن دیده می‌شود، از جمله بدایع آثار پارسی و از بهترین نمونه‌های کتب منثور این زبان است. وی علاوه بر ادب که در آن متبحر بود، در طب و نجوم نیز مهارت داشت. شیوه انشای او در ادب فارسی قابل توجه بسیار است. وی اگرچه در آغاز ابواب چهارگانه کتاب خود انشایی نسبتا مصنوع دارد، لیکن در دیگر مواضع کتاب خود کمتر به صنایع متوجه می‌شود و گاه اسجاعی به‌کار می‌برد، اما کلام او در همه موارد جزیل و استوار و خالی از زواید و در نهایت اتقان و فصاحت است. عروضی در ابتدای کتاب، شرحی مختصر در اصول حکمت و اقسام موجودات علوی و سفلی و کیفیت حدوث حیوانات و انسان و احوال نفسانی او و اثبات نبوت و لزوم نائب برای نبی، یعنی پادشاه، آورده است<ref>ر.ک: همان</ref>.


از اشعار وی:
از اشعار وی:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش