پرش به محتوا

مصابيح الأنوار في حل مشكلات الأخبار: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ط' به 'ه‌ط'
جز (جایگزینی متن - 'ن‎ه' به 'ن‌ه')
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ط' به 'ه‌ط')
خط ۲۴: خط ۲۴:
'''مصابيح الأنوار في حل مشكلات الأخبار'''، اثر [[شبر، عبدالله|سید عبدالله شبر]]، با تحقیق سید علی، از نوادگان مؤلف، کتابی است که در آن، «با استفاده از راه‌کارهای گوناگون، به شرح روایات مشکل و حل وجوه غامض آن‌ها پرداخته شده است که از آن جمله، می‌توان از بهره‎گیری از لغت، صرف و نحو، تاریخ، علوم طبیعی، توجه به فنون و آرایه‌های ادبی، مراجعه به قرآن و حدیث، کوشش در حل تعارض اخبار و نقد محققانه و عالمانه شروح گذشتگان نام برد»<ref>ر.ک: فقهی‌زاده، عبدالهادی؛ عماری اله‎یاری، زهرا، ص70</ref>.
'''مصابيح الأنوار في حل مشكلات الأخبار'''، اثر [[شبر، عبدالله|سید عبدالله شبر]]، با تحقیق سید علی، از نوادگان مؤلف، کتابی است که در آن، «با استفاده از راه‌کارهای گوناگون، به شرح روایات مشکل و حل وجوه غامض آن‌ها پرداخته شده است که از آن جمله، می‌توان از بهره‎گیری از لغت، صرف و نحو، تاریخ، علوم طبیعی، توجه به فنون و آرایه‌های ادبی، مراجعه به قرآن و حدیث، کوشش در حل تعارض اخبار و نقد محققانه و عالمانه شروح گذشتگان نام برد»<ref>ر.ک: فقهی‌زاده، عبدالهادی؛ عماری اله‎یاری، زهرا، ص70</ref>.


فهم احادیث مشکل، یکی از شاخه‌های فقه الحدیث است که ثمره همه علوم حدیث، بشمار می‌رود. تنها اثر نشریافته شیعی که به‎طور خاص به مشکل الحدیث پرداخته و از این رهگذر، فهم بسیاری از روایات مشکل را آسان ساخته، اثر حاضر می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.
فهم احادیث مشکل، یکی از شاخه‌های فقه الحدیث است که ثمره همه علوم حدیث، بشمار می‌رود. تنها اثر نشریافته شیعی که به‌طور خاص به مشکل الحدیث پرداخته و از این رهگذر، فهم بسیاری از روایات مشکل را آسان ساخته، اثر حاضر می‌باشد<ref>ر.ک: همان</ref>.


کتاب به زبان عربی و از نگاشته‌های قرن سیزدهم هجری می‌باشد.
کتاب به زبان عربی و از نگاشته‌های قرن سیزدهم هجری می‌باشد.
خط ۵۲: خط ۵۲:
نویسنده در این کتاب، در مقام فهم معانی روایات با تکیه بر بایسته‌های عمومی فهم متون روایی، مبانی اعتقادی و متعددی داشته است و کم و بیش در سراسر اثر خود، به آن‌ها چشم دوخته و فرایند فهم خود از روایات را مبتنی بر آن‌ها سامان داده است. مهم‎ترین این مبانی، عبارتند از:
نویسنده در این کتاب، در مقام فهم معانی روایات با تکیه بر بایسته‌های عمومی فهم متون روایی، مبانی اعتقادی و متعددی داشته است و کم و بیش در سراسر اثر خود، به آن‌ها چشم دوخته و فرایند فهم خود از روایات را مبتنی بر آن‌ها سامان داده است. مهم‎ترین این مبانی، عبارتند از:
# شناخت واژگان غریب و علوم عربیت:
# شناخت واژگان غریب و علوم عربیت:
#:الف)- غریب الحدیث: شبر برای تبیین معانی مفردات روایات مشکل، کوشش فراوان کرده است. او با مراجعه به کتب لغت متعدد و به‎طور خاص، «النهاية» ابن اثیر، درصدد فهم صحیح از معانی واژگان حدیث است؛ برای نمونه، در بیان معنای حدیث «إذا كان يوم القيامة أتي بالشمس و القمر في صورة ثورين عقيرين»، با استناد به «النهاية»، واژه «عقیر»، شتر یا گوسفند ذبح‎شده معنا شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.  
#:الف)- غریب الحدیث: شبر برای تبیین معانی مفردات روایات مشکل، کوشش فراوان کرده است. او با مراجعه به کتب لغت متعدد و به‌طور خاص، «النهاية» ابن اثیر، درصدد فهم صحیح از معانی واژگان حدیث است؛ برای نمونه، در بیان معنای حدیث «إذا كان يوم القيامة أتي بالشمس و القمر في صورة ثورين عقيرين»، با استناد به «النهاية»، واژه «عقیر»، شتر یا گوسفند ذبح‎شده معنا شده است<ref>ر.ک: همان</ref>.  
#:ب)- صرف و نحو عربی: نویسنده در مواضع متعدد، به هنگام بیان وجوه مشکل احادیث، از دقت‎های صرفی و نحوی بهره برده است؛ برای نمونه، در بیان وجوه معنایی عبارت «... و من تقديره منايح العطاء بكم إنفاذه مقرونا محتوما»، در زیارت امام عصر(عج) می‌گوید: واژه «منايح»، یا به علت در تقدیر بودن مفعول، منصوب است که در این صورت «إنفاذه» مبتدا و من تقديره خبر خواهد بود... و یا مرفوع است که در این صورت، چند وجه برای آن متصور است...<ref>ر.ک: همان</ref>.
#:ب)- صرف و نحو عربی: نویسنده در مواضع متعدد، به هنگام بیان وجوه مشکل احادیث، از دقت‎های صرفی و نحوی بهره برده است؛ برای نمونه، در بیان وجوه معنایی عبارت «... و من تقديره منايح العطاء بكم إنفاذه مقرونا محتوما»، در زیارت امام عصر(عج) می‌گوید: واژه «منايح»، یا به علت در تقدیر بودن مفعول، منصوب است که در این صورت «إنفاذه» مبتدا و من تقديره خبر خواهد بود... و یا مرفوع است که در این صورت، چند وجه برای آن متصور است...<ref>ر.ک: همان</ref>.
#:ج)- فنون بلاغت و آرایه‌های ادبی: توجه به مجاز، اعم از کنایه، استعاره و تشبیه در روایات، از دیگر مبانی نویسنده در فهم احادیث است؛ برای نمونه، در روایت «لكل شيء وجه و وجه دينكم الصلوة و لكل شيء أنف و أنف الصلوة التكبير»، [[شبر، عبدالله|شبر]] این روایت را بر سبیل مجاز دانسته است؛ به این معنا که کل دین به‌وسیله نماز شناخته می‌شود، همان‎ طور که انسان به‌وسیله صورت، شناخته می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>.
#:ج)- فنون بلاغت و آرایه‌های ادبی: توجه به مجاز، اعم از کنایه، استعاره و تشبیه در روایات، از دیگر مبانی نویسنده در فهم احادیث است؛ برای نمونه، در روایت «لكل شيء وجه و وجه دينكم الصلوة و لكل شيء أنف و أنف الصلوة التكبير»، [[شبر، عبدالله|شبر]] این روایت را بر سبیل مجاز دانسته است؛ به این معنا که کل دین به‌وسیله نماز شناخته می‌شود، همان‎ طور که انسان به‌وسیله صورت، شناخته می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص74</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش