پرش به محتوا

دیوان وحدت کرمانشاهی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۷ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ن‎ک' به 'ن‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ی‎آ' به 'ی‌آ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ن‎ک' به 'ن‌ک')
خط ۴۰: خط ۴۰:
{{ب|''آتش عشقم بسوخت خرقه طاعات را''|2=''سیل جنون در ربود رخت عبادات را''}}
{{ب|''آتش عشقم بسوخت خرقه طاعات را''|2=''سیل جنون در ربود رخت عبادات را''}}
{{ب|''مسئله عشق نیست در خور شرح و بیان''|2=''به که به یک‎سو نهند لفظ و عبارات را''}}
{{ب|''مسئله عشق نیست در خور شرح و بیان''|2=''به که به یک‎سو نهند لفظ و عبارات را''}}
{{ب|''دامن خلوت ز دست کی دهد آن‎کس که یافت''|2=''در دل شب‌های تار ذوق مناجات را''}}
{{ب|''دامن خلوت ز دست کی دهد آن‌کس که یافت''|2=''در دل شب‌های تار ذوق مناجات را''}}
{{ب|''هر نفسم چنگ و نی از تو پیامی دهد''|2=''پی نبرد هرکسی رمز و اشارات را''}}
{{ب|''هر نفسم چنگ و نی از تو پیامی دهد''|2=''پی نبرد هرکسی رمز و اشارات را''}}
{{ب|''جای دهید امشبم مسجدیان تا سحر''|2=''مستم و گم کرده‌ام راه خرابات را''}}
{{ب|''جای دهید امشبم مسجدیان تا سحر''|2=''مستم و گم کرده‌ام راه خرابات را''}}
خط ۶۰: خط ۶۰:
{{ب|''گاه‌گاهی این رکوع و این سجود''|2=''کلمینی یا حمیرای من است''<ref>همان، ص48</ref>}}{{پایان شعر}}
{{ب|''گاه‌گاهی این رکوع و این سجود''|2=''کلمینی یا حمیرای من است''<ref>همان، ص48</ref>}}{{پایان شعر}}


معنی این بیت بسیار دقیق و لطیف است. حمیرا نام عایشه (زوجه حضرت رسول) است. به مضمون «إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى» (نجم: 4-5)، پیامبر(ص) در هنگام نزول وحی به مبدأ اتصال تام می‎یافت به حدی که از خودی خود و جنبه بشری تهی می‌شد. پس برای این‎که از آن اوج به مرتبه خلقی برسد و به انجام وظایف پیام‎آوری قیام فرماید، به عایشه می‌فرمود که: ای حمیرا! با من سخن بگوی. در این بیت وحدت کرمانشاهی می‌گوید: نمازگزاردن مرا از اوج توجه و اتصال به‎حق بازمی‌دارد و به مرحله ادای مناسک و تکرار و تلقین آیات و اذکار پایین می‌آورد و این مرتبه‌ای است فوق آنچه مولانا گفته است:
معنی این بیت بسیار دقیق و لطیف است. حمیرا نام عایشه (زوجه حضرت رسول) است. به مضمون «إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحَى * عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى» (نجم: 4-5)، پیامبر(ص) در هنگام نزول وحی به مبدأ اتصال تام می‎یافت به حدی که از خودی خود و جنبه بشری تهی می‌شد. پس برای این‌که از آن اوج به مرتبه خلقی برسد و به انجام وظایف پیام‎آوری قیام فرماید، به عایشه می‌فرمود که: ای حمیرا! با من سخن بگوی. در این بیت وحدت کرمانشاهی می‌گوید: نمازگزاردن مرا از اوج توجه و اتصال به‎حق بازمی‌دارد و به مرحله ادای مناسک و تکرار و تلقین آیات و اذکار پایین می‌آورد و این مرتبه‌ای است فوق آنچه مولانا گفته است:


{{شعر}}
{{شعر}}
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش