۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'نک' به 'نک') |
جز (جایگزینی متن - 'تا' به 'تا') |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
فص اول رساله، در اثبات مبدأ متعال (خداى عالم) است. از نظر نویسنده موجودات، مركب از وجود و ماهيت هستند. آن چیزی که وجودش عين ماهيت و جزء ماهيت و معلول ماهيتش نخواهد بود پس وجودش عارضى و محتاج به غیر است و آن غير بايد مركب از وجود و ماهيت نباشد (بلكه وجود صرف باشد) و الا آنهم محتاج به غیر شود. | فص اول رساله، در اثبات مبدأ متعال (خداى عالم) است. از نظر نویسنده موجودات، مركب از وجود و ماهيت هستند. آن چیزی که وجودش عين ماهيت و جزء ماهيت و معلول ماهيتش نخواهد بود پس وجودش عارضى و محتاج به غیر است و آن غير بايد مركب از وجود و ماهيت نباشد (بلكه وجود صرف باشد) و الا آنهم محتاج به غیر شود. | ||
و آن ذاتى كه مركب از وجود و ماهيت نيست بلكه حقيقت و ماهيتش عين وجود است او واجبالوجود بالذات است و خالق و علت كل موجوداتى كه مركب از وجود و | و آن ذاتى كه مركب از وجود و ماهيت نيست بلكه حقيقت و ماهيتش عين وجود است او واجبالوجود بالذات است و خالق و علت كل موجوداتى كه مركب از وجود و ماهيتاند پس مطلوب ثابت شد؛ و هر موجودى که مركب از وجود و ماهيتى است مانند تمام ممكنات، آن چیز محتاج به علت و موجد و آفرینندهای است كه ماهيتش عين وجودش است و منحصراً واجبالوجود بذاته است. فثبت المطلوب. و بايد دانست كه حكيم فارابى در اين رساله تنها از نظریه وجود (برهان صدیقین) كه حقيقت واجب است اثبات وجود حق و توحيد و علم و قدرت و ساير اوصاف كماليه او را نموده بدون آنكه محتاج به نظر در معلولاتش شود گرچه از نظر در معلولات و آثار هم بدين مقصد توان رسيد اما طريقه اول اتقن و احسن است كه طريقه صديقين ناميد<ref>ر.ک: همان، ج2، صفحه الف و ب</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== |
ویرایش