انوری، محمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

در بـاب زنـدگی انوری میان فضلای ادب فارسی در نام شاعر، نام‎ پدر، زمان تولد، آثار، استاد، محل تولد و زیست اختلاف اسـت؛ امـا‎ مـطابق‎ آخرین‎ پژوهش‎ها نام او محمد و نام پدر وی عـلی بـوده اسـت. لقب «انـوری» را در دوران کمال شاعری خویش برگزیده است یا به او داده‌اند‎ و قبلاً‎ خاوری تخلص می‎کرده است. وی در یکی از دهات نسبتاً کوچک‎ ناحیه ابیورد تولد یافـته است که بخشی از ناحیه وسیع‎تری است‎ که آن ناحیه را‎ دشت خاوران می‎نامیده‎اند و مجموعه دشت خاوران از اعمال سرخس بشمار می‌آمده است که در دو فرسنگی میهنه - ‎زادگاه ابوسعید ابـوالخیر - ‎قـرار داشته است و اکنون مجموعه این سرزمین در‎ خاک ترکمنستان است. انوری از مجموعه معارفی چون ریاضیات و نجوم و هیئت و منطق برخوردار و دارای تحصیلات بسیار عالی بوده است . از جمله تألیفات وی احتمالاً کتابی در حکمت و نجوم با فـصول مـتعدد است‎. همچنین بعضی بر آنند که انوری شرحی بر اشارات ابن سینا نوشته بوده است به نام کتاب «البشارات في شرح الإشـارات». انوری بالغ بر سی سال زنـدگی‎ مـرفهی‎ داشته است و در محیط خانواده‎ای بزرگ شده است که پدر وی رئیس میهنه بوده است و ارث پدر را در جوانی صرف عیش و خوشگذرانی کرده و پس از مدتی تهیدست‎ شده‎ است. وی در ربع اول قرن ششم مـتولد شـده و در ربع آخر آن قرن درگـذشته اسـت. حکیم انوری سـرآمد مـنجمان زمان بود. وی در آخر عمر زهد و تقوی پیشه‎ کرد‎ و از‎ ملازمت سلطان و ارباب دولت بازآمد و سلطان‎ او را طلب کرده ، حکیم نپذیرفت<ref>ر.ک: محسنی‎نیا، ناصر؛ حکیما، فاطمه، ص45</ref>‏.  

انـوری از طـریق شعر و سخن‎سرایی امرار معاش می‎کرد؛ بنابراین شعر وی محل‎ درآمد‎، عرض‎ هـنر، حـاجت، تفاخر علمی، ادبی، واگویه ، شکواییه‎ و... است. اگـر‎ کـسی‎ حـوصله‎ کند‎ و دیوان انوری را از آغاز تا پایان بخواند، با اشـعار زیبـا و تأثیرگذار مواجه خواهد شد. لحن محاوره‎ای و صمیمانه انوری به‌گونه‎ای است که گـویی در‎ عـصر حاضر با ما سخن مـی‎گوید و اگـر از بعضی ابـیات سـخت و پیچـیده وی که خالی از تعقید لفظی و معنوی نـیست، بـگذریم، انوری ما را به دنیای درون و عواطف خویش دعوت‎ می‎کند<ref>ر.ک: همان، ص44</ref>‏. ‎