۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الأجوبة النجفية في الرد علی الفتاوی الوهابية: تفاوت میان نسخه‌ها
الأجوبة النجفية في الرد علی الفتاوی الوهابية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۳۲
، ۷ سپتامبر ۲۰۱۹جایگزینی متن - 'ه‌ب' به 'ه‌ب'
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ب' به 'ی‌ب') |
جز (جایگزینی متن - 'ه‌ب' به 'ه‌ب') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
وهابیت بنای بر قبور و زیارت و مسح آن‌ها و نماز نزد آن‌ها را حرام می‌داند. همچنین آنان توسل به انبیا و ائمه و صحابه و شهدا را با گمان اینکه این اعمال با توحید منافات دارد و موجب شرک به خداوند می‌شود حرام می‌دانند. تمامی این کارها در نظر علمای اهل سنت و شیعه امامیه مستند به کتاب و سنت و اجماع و عقل و قیاس و استحسان جایز است؛ بلکه از مسلمات اصولی عقاید مذاهب اسلامی است. تنها گروهی اندکی از حنابله مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و شاگردانش با این دیدگاه مخالفت ورزیدند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/6157/241 ر.ک: همان]</ref>. | وهابیت بنای بر قبور و زیارت و مسح آن‌ها و نماز نزد آن‌ها را حرام می‌داند. همچنین آنان توسل به انبیا و ائمه و صحابه و شهدا را با گمان اینکه این اعمال با توحید منافات دارد و موجب شرک به خداوند می‌شود حرام می‌دانند. تمامی این کارها در نظر علمای اهل سنت و شیعه امامیه مستند به کتاب و سنت و اجماع و عقل و قیاس و استحسان جایز است؛ بلکه از مسلمات اصولی عقاید مذاهب اسلامی است. تنها گروهی اندکی از حنابله مانند [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] و شاگردانش با این دیدگاه مخالفت ورزیدند<ref>[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/6157/241 ر.ک: همان]</ref>. | ||
[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب مجموعة الرسائل الکبری حکم به شرکآلود بودن شفاعت و زیارت قبور کرده است. [[آل کاشف‌الغطاء، هادی|شیخ هادی کاشف الغطاء]]، شفاعت و زیارت را دو مسئله جداگانه دانسته است. زیارت عبادت خداوند و شفاعت منزلت و کرامتی است که خداوند به برخی از بندگان صالحش عطا کرده است... زیارت درصورتیکه مانند سایر عبادات برای خداوند به‌جا آورده نشود هیچ اثری بر آن مترتب نمی‌شود؛ پس اگر برای امتثال امر الهی و اطاعت خداوند باشد اثر اجر و ثواب بر آن بار می‌شود و | [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب مجموعة الرسائل الکبری حکم به شرکآلود بودن شفاعت و زیارت قبور کرده است. [[آل کاشف‌الغطاء، هادی|شیخ هادی کاشف الغطاء]]، شفاعت و زیارت را دو مسئله جداگانه دانسته است. زیارت عبادت خداوند و شفاعت منزلت و کرامتی است که خداوند به برخی از بندگان صالحش عطا کرده است... زیارت درصورتیکه مانند سایر عبادات برای خداوند به‌جا آورده نشود هیچ اثری بر آن مترتب نمی‌شود؛ پس اگر برای امتثال امر الهی و اطاعت خداوند باشد اثر اجر و ثواب بر آن بار می‌شود و چه‌بسا زائر برای شفیع قرار دادن مزور نزد خداوند زیارت کند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/24467/1/105 ر.ک: متن کتاب، ص106-105]</ref>. | ||
تقی‌الدین بن تیمیه در رساله الاستغاثة می‌نویسد: «با سنت مستفیض بلکه متواتر ثابت شده است و امت نیز اتفاق دارند که نبی(ص) شفاعتکنندهای است که شفاعتش پذیرفته می‌شود و آنحضرت روز قیامت در میان مردم شفاعت می‌کند». سپس به اتفاق اهل سنت و جماعت بر اینکه آنحضرت شفاعت کننده اهل کبایر است و اینکه معتزله و خوارج شفاعت را برای ایشان انکار می‌کنند. همچنان که در جای خود ثابت شده که عقاب گناهکار با یکی از سه مورد: توبه، عفو و شفاعت از بین می‌رود؛ پس اگر توبه مقبول حاصل شود مجالی برای عفو نمی‌ماند و اگر عفو و رضا حاصل شود مجالی برای شفاعت نمی‌ماند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/24467/1/108 ر.ک: همان، ص108]</ref>. | تقی‌الدین بن تیمیه در رساله الاستغاثة می‌نویسد: «با سنت مستفیض بلکه متواتر ثابت شده است و امت نیز اتفاق دارند که نبی(ص) شفاعتکنندهای است که شفاعتش پذیرفته می‌شود و آنحضرت روز قیامت در میان مردم شفاعت می‌کند». سپس به اتفاق اهل سنت و جماعت بر اینکه آنحضرت شفاعت کننده اهل کبایر است و اینکه معتزله و خوارج شفاعت را برای ایشان انکار می‌کنند. همچنان که در جای خود ثابت شده که عقاب گناهکار با یکی از سه مورد: توبه، عفو و شفاعت از بین می‌رود؛ پس اگر توبه مقبول حاصل شود مجالی برای عفو نمی‌ماند و اگر عفو و رضا حاصل شود مجالی برای شفاعت نمی‌ماند<ref>[https://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Image/24467/1/108 ر.ک: همان، ص108]</ref>. | ||